خیلی دوستش داشتم.
سرشار از زندگی بود. سرشار از اون رهایی‌ای که اگه داشته باشی، می‌شه گفت داری زندگی می‌کنی. پر از عشق به طبیعت و جزئیات دل‌انگیز. به رویا فرو می‌بردم...
        

          کسانی که دوستمان دارند از کسانی که از ما متنفرند ، ترسناک ترند . مقاومت در برابر آنها دشوارتر است و من کسی را نمی شناسم که بهتر از دوستان بتواند شما را به انجام کاری هدایت کند که درست برخلاف میل شماست
        

          تا به‌حال شده کتابی بخوانی و حس کنی داستان خودت است؟؟ خط به خط داستان برایت ملموس باشد، آرزو باشد، دغدغه ذهنی خودت باشد..
دیوانه‌وار برای من همین بود، داستان دختری که افتخار میکرد به خندیدن و خیالبافی‌هایش که در مواجه با مسائل پیچیده میگفت "خواهیم دید" با یک مادر شبیه خود و یک پدر کلیشه ایده‌آل گرا..
دختری از جنس رهایی، بی‌خیالی و خیالبافی
میدانی چه می‌گویم، نه؟؟ بعضی روزها در آینده او را دیده‌ای.
        

          اعجاز در عین سادگی. هربار که بوبن می‌خوانم انگار روزمرگی‌های آشنای زندگی‌‍م را بازنمایی می‌کنم. انگار که نهیب بوبن به ما این است که روزمرگی‌ها روزمرگی نیستند؛ بلکه زندگی‌ای روزانه‌اند.
        

          ادبیات لطیفی داشت، ولی سر و تهشو نفهمیدم حقیقتا، واقعا درکش نکردم
        

          دومین کتابی بود که از بوبن خوندم؛ واقعا عاشق ذهن و روان رهاش و نگاهش به زندگی شدم.
        

          خب بالاخره تمام شد. 
ترجمه یکم اذیت کرد اما باز هم مخاطب  بوبن شدن لذت بخش بود. 
داستان دختری گریز پا و ماجراهایی که هر دختربچه ای تجربه نمی کنه. 
چه زندگی قشنگی بود. 
گمونم اگر خودش بود با دادن صفت قشنگ مخالفت می کرد، شاید می گفت چه زندگی زنده ای بود.
اما نه، همون عنوان انتخابی بوبن درسته،دیوانه بازی،دیوانه وار. 
حس می کنم این من نبودم که این کتاب رو برای خواندن انتخاب کردم بلکه اون منو انتخاب کرد، چه بسا هم خود بوبن خواسته من باهاش آشنا بشم. 
هنوز باهم خیلی کار داریم. 
چه شاهکاریه این بوبن! 

        

          بوبن در دیوانه بازی رسما شما رو دیوانه می‌کند زاویه دیدی به شما ارائه می‌دهد که با عقل و منطق امروزی تطابق ندارد توصیفات دنیا از آن زاویه دید در این کتاب فوق العاده است شاید انتقاداتی به خود داستان و پیرنگش داشته باشم اما توصیفات این کتاب باعث میشه این کتاب برای من متمایز بشه براتون چند تا تکه از این کتاب رو میارم :
-رستگاری یعنی زنده ماندن حتی اگر مرده باشیم ...

-به گمان من، هنر بزرگ، هنر فاصله‌هاست، آدم‌ها زیاد نزدیک باشند می‌سوزند و زیاد دور یخ می‌زنند، باید نقطه درست را پیدا کرد و در آن ماند.
و آن را جز با ریاضت کشیدن نمی‌توان یافت، مثل همه چیزهای دیگری که آدم واقعا می‌آموزد، برای دانستن باید بهایش را پرداخت....درد را دوست ندارم، هرگز هم آن را دوست نخواهم داشت، ولی باید اذعان کنم که آموزگار خوبی است، رستگاری نگه داشتن هوشمندی است و نشاط و ملایمت
رستگاری یعنی زنده ماندن حتی اگر مرده باشیم ...

-می‌دانی کوچولو، شیرینی‌پزی و عشق، به هم شباهت دارند: 
مسئله‌ی مهم، تازگی آن‌هاست و موادی که در آن‌ها می‌ریزی. حتی تلخ‌ترین مواد خوشمزه می‌شوند. 

-ما در زندگی، همه تنگاتنگ هم افتاده‌ایم. 
فکر می‌کنم هنر اصلی، هنر فاصله ها باشد. 
زیاد نزدیک به هم، می‌سوزیم. زیاد دور از هم، یخ می‌زنیم.

-خوشبختی یک نت موسیقی مجزا و منفک نیست، شادی دو نت موسیقی است که هریک به‌ سویِ دیگری پر می‌کشند. بدبختی زمانی است که صدای ناهنجاری به‌ گوش می‌رسد چون نت شما با نت طرف مقابل، هماهنگ نیست.
بدترین نوع جدایی بین آدم‌ها، همین است، چیزِ دیگری نیست، تفاوت ضرباهنگ آن‌ها
        

          کتاب کوتاهی بود.خوندنش زیاد طول نکشید ولی می دونم تا ابد بامن می مونه.
ادم ها زیاد خودشون رو به شخصیتی در کتاب ها وفیلم ها تشبیه می کنن.می گن این خود "منم"واین برقراری ارتباط فرد را باشخصیت نشون میده.من تاکتاب را شروع کردم این ارتباط رو حس کردم جوری که تابحال حس نکرده بودم.درسته تفاوتهایی داشتیم وحتی جاهایی مخالفش بودم اما درسایر موضوعات بقدری احساس شباهت با شخصیت اصلی داستان داشتم که مبهوت شدم.
از بی ثباتی لذت نمی برم.نه،ازهرلحظه به جای دیگر رفتن خوشم نمیاد.ولی دوست دارم همه جا رو ببینم.به آزادی اعتقاد دارم دوست ندارم هرلحظه مجبور به فرار باشم.ولی دوست ندارم مجبور به موندن باشم.

این نفرت از اجباره که من و دختر عاشق گرگ داستان باهم مشترک داشتیم.وعشق به آزادی و رهایی،گریزپایی،تنفر از محدود شدن.
فلسفه و دید بوبن به زندگی خیلی ظریف و زیباست وهمون دیدی هست که من تلاش می کنم در خودم پرورش دهم.نمی خوام از روی دید بوبن مشق بنویسم من دید خودم رو دارم ولی دید بوبن رو میشه جلوی روت بزاری وسیر نگاهش کنی و ازش وام بگیری.نتیجه کار چیز دلچسبی میشه.
مثل نگاه کردن به افکارخودم بود از دریچه ی نگاهی باتجربه تر، کهنسال تر.
دوستش داشتم.

        

          سلام و نور 

جمله هایی از کتاب:
_فقط در عشق است که ادم طرفش را خوب میشناسد .
ذرات عشق سرگردان همه جا با ذرات هوایی که تنفس میکنیم آمیخته است. گاه فشرده میشوند و همچون باران به سرمان میریزند. گاهی هم نه، این موضوع همان قدر کم به تصمیم ما بستگی دارد که فرو ریختن باران بهاری ، همه ی کاری که آدم میتواند بکند این است که تا حد ممکن جایی پناه نگیرد و شاید در ازدواج همین جنبه اش است که میلنگد، جنبه ی چتر بودنش.

_به گمانم هنر بزرگ هنر فاصله هاست. آدم زیادی نزدیک باشد می سوزد، زیادی دور، یخ میزند. باید نقطه ی درست را پیدا کرد و در آن ماند و آن را جز با ریاضت کشیدن نمیتوان یافت. مثل همه ی چیزهای دیگری که آدم واقعا میآموزد. برای دانستن باید بهایش را پرداخت.

_ انها که دوستمان دارند خیلی بیشتر از کسانی که از ما متنفرند  ترسناکند مقاومت کردن در برابرشان هم خیلی دشوار تر است و از دوستان کسی را بهتر سراغ ندارم که شما را به کاری وا دارد که عکس کاریست که دوست داشته اید انجام دهید.

داستان دختری ذاتا کولی عاشق مطالعه، موسیقی، درختان و آزادی بی قید و شرط (اینشو دوست نداشتم چون خط قرمزی برای خودش نداشت)  با روحی نا آرام و سرگردان که به دنبال مأمنی در عشق از  نوعِ عشقی که در بچگی با نگاه کردن به چشمان یک گرگ  سیرک و  خوابیدن در آغوشش و حس امنیتی که بهش داده ، تجربه کرده است .
دختر قصه امون یک عادتی داشت به نام عادت مردن،  دو روز تنها غالبا  میرفت تو یک اتاق در هتلی نزدیکیای یک جنگل و میخوابید و از اتاقش بیرون نمیومد و و قتی بیدار میشد و بیرون میومد سر حال و جوان و شاداب بود به تعریف خودش .
 خیلی خوبه🥲 به نظرم یکی از ملزومات زندگی شلوغ و پر جنب و جوش شهریه😁 اللهم الرزقنا از این بی قیدیا و بی خیالیا 🤲🤲
        

          . 
#کتاب_خواندم
#دیوانه_بازی
چه حیف که درباره اش قبلا ننوشته ام
ولی گویا دوستش داشتم
درباره بچه ایی که عاشق گرگی میشود
واین عشق را بوبن عجیب به تصویر می کشد. 
#کریستین_بوبن
. 
        

          وقتی کتاب به دستم رسید با خودم گفتم چه خوب ،نهایتا یکی دو ساعته میخوانمش! 
فکر کنم سه روزی از آن روز گذشته باشد و من تازه به انتهای کتاب رسیده ام!
داستان کشش آنچنانی ندارد ولی دنیای آزاد و رها و بدون چهارچوب دخترک قصه انقدر جذاب است که دوست داشتم هفته ها در آن زندگی کنم.
کتاب پر از جملات زیبا و نگاه های نو(از زاویه دید راوی) به مسائل ساده زندگیست که گاهی دوست دارید چندین بار بخوانیدشان و لذت ببرید.

سیرک قصه بوبَن درواقع همان چهارچوب ها و تقیدات و رسوم ماست و دخترک همان روح آزادی خواهی و میل به رها شدن که دفعات گریزش از آنها بستگی به قدرت دل افراد دارد و نه سِنشان ...
" این امر مربوط به دل است و دل هم با زمان سر و کاری ندارد."

"دیوانه بازی"
یعنی 
رهایی از تقیدات خودساخته
فرار از رسم و رسومات بی معنی
پریدن از چهارچوبها 
و دویدن با پای برهنه در دل طبیعت
        

          در ادامه خوانش کتاب های بوبن، دیوانه وار کتاب خوبیه.
سبک پیچیده نویسی بوبن توش بیشتر دیده میشه. داستان کتاب درباره زندگی 2 تا 27 سالگی دختری عجیب و هنجار شکنه(نه به معنی بده رایج) که خارج از چارچوب زندگی میکنه... من دوسش داشتم و یه جورایی اون روح سرکش درونمو تقویت می‌کرد... 🙂

        

          خانم امیرخانی گفت: "بنظرم بوبن و پروست خیلی شبیه هم‌اند. بوبن نویسنده لحظه‌هاست و پروست همون لحظه‌ها رو کشیده و عمیق بیان می‌کنه."
کتاب رو که تمام کردم دیدم چقدر توصیفِ دقیقی بود. داستان پسری که در سیرک بزرگ شد، کالج رفت، عاشق شد، ازدواج کرد، زندگی کرد و دست آخر[بنظر من] خوش‌بخت شد.
        

          اولین کتابی که از بوبن خوندم و خوشحالم بابتش.
زاویه دید متفاوت و دوست‌داشتنی به جزییات زندگی آمیخته با طنز خاص ‌و شاید کمی آزار دهنده که حدس می‌زنم در بقیه آثارش هم پیدا بشه.
امیدوارم زندگیمون قبل مردنمون تموم نشه...
درود بر زندگی🌿