یادداشت‌های "liar" (29)

        من این کتاب رو برای این خوندم تا ببینم enemies to lovers  چگونه است و راستش اصلا متقاعد نشدم 
اصلا دشمنی ای در کار نبود که بخواد به عشقی حتی تبدیل شود 
داستان درباره یه دختره است که بدون دلیلی قاطع می‌خواهد قدرت پادشاه را که اتفاقا بد هم عمل نمیکند از او تصاحب کند و به دنبال این انگیزه میخواد پادشاه را عاشق خود کند تا او را بکشد 
و در آخر خودش عاشق شاه میشه و همین دیگه نه فراز و فرود آنچنانی ای داره که هیجانی بیافرینه نه صحنات جالب همه چیز خیلی معمولیه طرف بیخودی از پادشاه متنفره و "دشمنشه" خیلی بیخودی میخواد بکشتنش نمیدونم واقعا حرف دیگه ای درباره اش ندارم همین بود همش هیچ چیز بیشتری نداشت فقط خیلی بی منطق بود چرا اصلا باید بکشتش اتفاقا به نکشتنش سود بیشتری می‌برد و اصلا چرا عاشقش شد بعد اصلا چجوری ممکنه که یه همچین آدمی اینچنین با خودش صادق باشه که بگه وای حرفامو واقعی گفتم وای دستاش وای نمیتونه لمسم کنه ای وای 
بعد ادعا های بیخودی هم داشت خودشو رو دسیسه چین میخوند در حالی که نهایت دسیسه ای که ما ازش دیدم دزدیدن یه مهر نا قابل به کمک هزار نفر و یک منو نیم پول بود
نمیدونم چون ژانرش فانتزیه میتونم بابت اینکه بقیه چیز ها در "دنیاشون" خیلی غیر منطقی و بی اساس بود ببخشمش یا نه ولی  باید خیلی بیشتر درباره دنیای تازه ای که ساخته بود قانعمون می‌کرد نویسنده 
درباره اینکه شخصیت ها شخصیت نداشتن هم حرفی نزدم الان میزنم.
      

        اینو هم گرفتم صوتی گوش کردم و خیلی حال نکردم راستش نمیدونم به نظرم خنُک اومد 
داستانش درباره یه پسره ایه که خیلی بچه خوبیه برای مامانش کاریه و اینا ولی خب خدا به هر کسی یه مقداری لطف داره دیگه خلاصه که ایشون یه  روزی یه دختر خیلی خوشگلی که تازه اومده به جزیره شون رو میبینه بعد بهش فکر میکنه بعد هم همینطوری هی میبینتش و خیلی به نظرش خوشگل میاد و البته فقط ایشون نیست و همه تو جزیره متفق القولن که دختره خوشگل ترین دختر جزیره است و همین دیگه دخرته هم اینک دوست داره یه باری اینا نمیدونم چه اتفاقی براشون افتاد که از این رسوایی طور ها شد و بابای دختره تصمیم گرفت دخترشو بده به یه پسر پولداری تا دیگه رسواییه ادامه پیدا نکنه (رسوایی بین شخصیت اصلی و دختره بود) ولی مادر پسره فکر کنم یهو میره و میگه به پسر منم یه شانس بده و بابائه پسره و اون پولداره رو می‌فرسته رو یه کشی با یکی از دوستاش تا اینا رو تست کنه و ببینه کدوم بهتره اخرشم شخصیت اصلی با یه فداکاری ای، قبول میشه و دختره باهاش ازدواج میکنه و همچی به خوبی و خوشی تمام میشه
افریننن
همین دیگه خیلی "آتشین" نبود
      

        درباره یه دختری به نام سارا ئه که باباش میزارتش تو یه مدرسه از اینایی که "خانم" میکنن دخترا رو و خودش میره هند سر معادن الماس پیدا کردن بعد این دختره خیلی خوشگله مهربونه باهوشه و همه چی تمومه و البته خیلی پولدار و خلاصه که خبر میرسه که باباش مرده و حتی قبل از گذشت یک روز زنه مسئول اون آموزشگاه دختره رو میکنه خدمتکار خودش و این کل داستان درباره اینه که دختره خیلی سختی میکشه ولی غرور خودشو حفظ میکنه و مثل شاهزاده ها رفتار میکنه که در کل رفرنس خوبی برای طریقه رفتار "شاهزاده" هاست هیچی دیگه مغرور میمونه تهش هم دوست باباش پیداش میکنه پولدار میشه دوباره و همچی به خوبی و خوشی تموم میشه 
از کل داستان فقط اینکه چه مرز باریکی بین غرور مثبت و غرور منفیه رو فهمیدم که البته بسیار کشف ارزشمندی بود چون غرور که همیشه از بچگی به ما گفتن خیلی چیز بدیه و نباید داشت و اینا میتونه (یعنی داستان میگفت اینطوریه و درسته که بسیار فانتزی بیانش می‌کرد ولی خب میشه در هر صورت منظورش رو گرفت که غرور باید از درون خود ادم بیاد و دقیقا همونطوری که ممکنه مغرور شدن زمینت بزنه باید بزاری غرور نجاتت بده)  بسیار مفید واقع بشه 
و به نظرم خیلی برای بچه ها خوبه ولی نه، خیلی بچه ها، مثل داستانای سیندرلا ایناست چون ولی در عین حال نکته خوبی داره که باید بچه ها بدونن چون در غیر این صورت در شرایط مشابه ممکنه در نوجوانی مثلا بشکنن
      

        من صوتی اش رو گوش کردم و شاید برای همین دوسش نداشتم 
داستان درباره یه زنه است که خواهرش مرده و حالا داره سعی میکنه با کتاب خوندن خودشو به زندگی بر گردونه
نمیدونم برای کی مناسبه ولی مطمئنا برای کسایی که عزیزی رو از دست دادن مناسب نیست 
کل داستان هیچ ربطی به تولستوی نداره به جز آخرش و اگه هدفش این بود که آدم ها رو به کتاب خوندن تشویق کنه من که نشدم
      

        داستانش با انیمه یکی  نیست  و خیلی طولانی تره و حتی یه جاهایی هست که تو انیمه هست و تو این نیست خیلی راحت خوانه و مناسب کساییه که تازه شروع به خواندن کردن 
کلا سیر داستانیش فرق داره وضعیتش با تومبو  (تو انیمه هم همینه اسم پسره؟) رو نمیشه رمانتیک نام گذاری کرد دوستیه در کل انیمه اش خیلی بهتره ولی بعضی از ماجرا هاش باحاله و در کل اگه انیمه نبود به نظرم این اصلا حالب نبود ولی حالا که هست با تصور کردن چیزایی که این میگه با پس زمینه انیمه اش عالی میشه 
و در آخر انیمه انگار یه اقتباس آزاد از این باشه یا حتی بر عکس
      

        کتاب ادعایی ندارد پس نمی توان به این دلیل که هیج مدرکی برای قاتل بودن هیچکدام از کاراکتر ها تا قبل از اعترافشان وجود نداشت اشاره کرد 
من این کتاب را صوتی گوش کردم پس راحت تر تصورش کردم و در نتیجه از سطح دلهره آور بودنش راضی بودم 
البته که من قبلا کمتر کتاب دلهره آور خوانده بودم و احتمالا خیلی از این بهتر هایش را می توان پیدا کرد 
در کل فریدا مک فادن عادت دارد که همه چیز را طور دیگری جلوه بدهد ما را به بازی بگیرد و در نهایت اگر از دیدگاه سوم شخص به داستان نگاه کنیم منطقی باشد ولی اینکه ما داستان را با اول شخص بخوانیم باعث وجود خطا در کار اوست
به هر حال خیلی نفهمیدم که چرا اسم کتاب این شده و می‌توانست اسم های دیگری داشته باشد