یادداشت‌های ـبِلَکَتْـ<: ْْ۪۪۪̽♡ (51)

          چیزی که اذیتم میکنه اینه که هرچقدرم سعی کردم نتونستم کتابو تمومش کنم و نصفه رهاش کردم.
داستان خیلی چرت و بچگونه برام پیش رفت.جوری که همونم قدریم که خوندم به زور بود(شدیداااا کند برام پیش میرفت)
یا این کتاب واقعا نیاز به اصلاح داره یا من سنم از اینجور کتابا گذشته که باهاش حال نکردم!(وقتی از بچگی کتابای بزرگتر از سنمو خوندم همین میشه دیگه،کتابای مناسب سنم برام بچگونه بنظر میان...(:)
        

          یک عاشقانه آروم و ملایم از پیدن گری و کای آزر افسانه ایی<:
در واقع نویسنده تو پیش بردن روند ماجرا اصلا عجله ایی نداشت و این رو میشه از تعداد صفحات کتاب فهمید!
در کل داستان جالبی داشت و میزان فانتزی بودن کتاب چندان زیاد نبود، که برای منی که اهل خوندن کتابای فانتزی نیستم خیلی خوب بود.
کتاب خیلی خوب به پایان رسید اما جای بدی تموم شد،جوری که رو دلم احساس سنگینی میکنم و حسابی غمم گینه.
بی‌صبرانه منتظر خوندن جلد دومم تا بدونم چه اتفاقی قراره بیوفته‌.
پ.ن:برام سواله که چرا هرچی پسر جذابه توی کتابهاست؟نیازمند یک کای آزر تو دنیای واقعی هستم!🫠
پ.ن۲:ولی حق آدنا این نبود!(:

        

          به جرعت میتونم بگم قشنگترین کتاب فانتزیی بود که خوندم و واقعا از خوندن خط به خطش لذت بردم.
و صد البته نیازمند وجود یه زیدن تو زندگیم هستم😂🫠
روند داستان اصلا خسته کننده و آروم نیست و کششی که داشت مانع از این میشد که من  بخوام حتی یکلحظه کتابو کنار بزارم.
و دقیقا چند خط مونده به آخر ،کتاب منو با بالا بردن هیجان و  آدرنالین خونم تنها گذاشت و تموم شد و ماجرا همچناننن ادامه داره و من بی‌صبرانه منتظر ترجمه جلد بعدیشم<:
پ.ن:ولی حق لیام این نبود(:
        

          نظر صادقانمو بخوام راجب این کتاب بگم اینه که من صرفا از روی ترند شدنش این کتاب رو خریدم و خب  داستان معمولی  و با یه روند آروم داشت.یعنی برای من اینطور نبود که بخوام مشتاق داستان بشم و ادامش رو بدونم .صرفا چون میخواستم زودتر تمومش کنم میخوندمش.بیشتر بچگونه میزد.البته منکر زیبایی ظاهری کتاب نمیشم که باید گفت اصطلاح کتاب رو از رو جلدش نباید قضاوت کرد رو اینجا میشه به کار برد.
اما نخوام بی انصافی کنم باید بگم ارزش یه بار خوندن رو داره.برا وقتایی که میخوای سرت گرم باشه و زمان بگذره مناسبه.
امیدوارم جلد دوم کتاب بهتر باشه.<:
        

          نمیدونم از سرنوشت بک ناراحت باشم یا خوشحال.نمیدونم بابت کارهای جو عصبی بشم یا بگم تقصیر اون نیست؛ مشکلات و آسیب های روانی که مادرش تو بچگی بهش زده بود و خیانت عشق اولش اونو به اینجا رسونده...
بک هم بی تقصیر نبود اونم بهش خیانت کرد و اینم یه ضربه دیگه به جو بود(:
من اول فصل یک سریال این کتابو دیدم و از اونجایی که از جو خیلی خوشم اومد تصمیم گرفتم کتابش رو شروع کنم به خوندن.
و چون بنظرم سریالش هیجانی تر و جذاب تر از کتاب بود،پیشنهادم بیشتر به دیدن سریالشه تا خوندن کتابش<:
        

          راستش رو بخوام بگم هیچی ازش نفهمیدم.یه مشت داستان کوتاه بی سر و ته که اصلاً نمیفهمی چی بود و چی شد!
(پ.ن:شایدم مشکل از فهم خودم بود نه نوشته های کتاب (:)
        

          یه داستان عاشقانه تنیجری که روایت کننده زندگی دختریه که بخاطر بیماریش نمیتونه بیرون از خونه بره و پسری که مشکلات خانوادگی داره بخاطر پدرش که به علت اخراج شدن از کارش عصبی و مشروب خور شده ((:
ارزش یکبار خوندن رو داشت.برای گذروندن وقت کتاب خوبیه. پر از دیالوگ های امید بخش<:✨
        

          داستان جالبی داشت اما تنهایی بث دردناک بود(:
        

          کتابی ایرانی که روایتگر یازده زندگی که هریک با مشکلاتی نسبتا مشترک دست به گریبان هستند و  به خوبی میشه کلافگی و سردرگمی یازده راوی رو حس کرد.
(یک ستاره دادم چون تمامی داستان ها با پایانی شدیداً باز یا بهتر بگم اصلا پایان نداشت تموم میشدن اینطوری که من آخر هر داستان می‌پرسیدم خب آخرش چیشد؟؟چه اتفاقی افتاد؟چه تصمیمی گرفت؟)
        

          این اولین اثر از فریدا مک فادن بود که خوندمش و باید گفت کتاب جالبی بود.
نمیگم کتاب خیلیییی عالی ای بود اما از اون دسته کتابایی بود که بدون وقفه خوندمش و تمومش کردم(و صد البته که نتونستم قاتل اصلی رو حدس بزنم)(:
دقیقا اونجایی که مطمئن می شدم که بلاخره قاتل رو پیدا کردم و می‌گفتم آرههه صد در صد خودشهه،یکهو ورق بر می گشت و تمام معادلاتم به هم می خورد!و بعد که ماجرا داشت به خیر و خوشی تموم میشد یکهو دو صفحه ی آخر یه راز دیگه برملا شد و منِ خواننده رو بهت زده و امیدوار به اینکه شاید روزی جلد دومی هم ازش منتشر بشه کرد و به پایان رسید!((:

        

          از قشنگترین عاشقانه های مدرنی که میشه خوند و صادقانه بگم از پنج قدم فاصله بیشتر دوسش داشتم و خوندنش قشنگ بهم چسبید و لذت بردم<:
اواسط کتاب که رسیدم ضربان قلبم رو به وضوح حس میکردم و میخواستم هر چه زودتر بدونم بعدش چی میشه!
حقیقتش به کایل خیلی حسودیم شد! دقیقا اونجایی که تو عمق  باتلاق ناامیدی فرو رفته بود و دچار یه پوچی و خلأ شده بود یکهو مارلی از ناکجا آباد اومد و دستشو گرفت و اونو از این باتلاق کشید بیرون(: ای کاش توی زندگی واقعیم یکی بود که زمانی که تو ناامیدی دست و پا می‌زدیم و خودمون رو گم کرده بودیم سر و کلش پیدا میشد و می‌گفت"اینم میگذره،به جلو به پیش،به عقب هرگز"(((:
        

          خب... ظاهراً همه‌ی کتاب‌هایی که سروصدا می‌کنن داغون نیستن(:
من این کتابو نصفه شب خوندم و نزدیکای صبح تمومش کردم.سکوت و تاریکی شب باعث شده بود که من بیشتر تو بهر داستان برم و حتی صدای کشیده شدن ناخن روی دیوار که توی کتاب نوشته بود رو بشنوم(((:(شایدم همین باعث شده که بر خلاف کسایی که از این کتاب انتقاد میکنن من خوشم بیاد ازش<: )
متنش روون و جذاب بود و می‌دونست که چطوری مخاطب رو با خودش بکشونه و هر فصلش یه سورپرایز جدید رو میکرد و من به شخصه نمی‌تونستم ادامه ی داستان رو پیش بینی کنم.اما خب بنظرم ابتدای کتاب نسبت به اواخر کتاب بهتر داستان سازی شده بود.
با اینکه هر فصل یه اتفاق برگ ریزون جدید رو میکرد و دیگه انتظار هر چیزی رو داشتم اما  با این حال پایان غیرقابل باوری داشت که دور از ذهن بود(:
در کل کتاب خوبی بود و به عنوان یه جناییخون قلم نویسنده رو دوست داشتم✨:>
        

          داشتم به این فکر می کردم که چی میشد که به همه ی ما مث نورا یه فرصتی میدادن که توش بتونیم زندگی هایی که تجربه نکردیم زندگی کنیم... دفتر حسرت هامونو میدادن دستمون و میگفتن بفرما این شما و این حسرت هاتون؛حالا شما مختارید که اونا رو زندگی کنید یا نه بزارید همونجا باقی بمونن.اونموقع بود که میفهمیم چه حسرتها که نخوردیم و چه حسرتهایی خوردیم که ارزششو نداشتن(: