یادداشت‌های محمدصدرا فراست‌کیش (20)

          این کتاب هم به نوبه‌ی خودش خیلی جالبه...

اول از همه به نظرم این کتاب به صورت کلی به سه موضوع میپردازه: 


۱. تبیین علل جرم از منظر روان‌شناسی

کتاب به عوامل متعددی چون شخصیت، اختلالات روانی، نقش هیجان‌ها، پرخاشگری، باورها و اسنادهای شناختی در شکل‌گیری جرم می‌پردازه و تأکید ویژه‌ای بر فرایندهای یادگیری اجتماعی (مانند الگوبرداری از گروه همسالان و خانواده) و نقص‌های شناختی (خطاهای اسنادی، توجیه‌های اخلاقی) داره.



۲. ارتباط با نظام عدالت کیفری

بخشی از کتاب به کاربرد روان‌شناسی در پلیس، دادگاه و زندان اختصاص یافته که به شدت نگاه نویی در جامعه‌ی ایران میتونه ایجاد کنه. یعنی اون نگاه نهادی و کل محور به فردی‌ترین حالت ممکن تببین میشه که این موضوع در فضای جرم‌شناسی ایران واقعا حرف نوییه.

به‌طور خاص بحث به شدت جذابی درمورد نقش روان‌شناسی در بازجویی‌ها، اعتبار شهادت شهود(زیر سوال بردن کل ساختار بازجویی و شهادت به سبب درنظر نگرفتن کانسپت‌های روانشناختی)، ارزیابی صلاحیت کیفری و پیشگیری از بازگشت به جرم ارائه می‌شه.



۳.  ارزیابی و مداخله

کتاب توضیح می‌ده که چگونه ابزارهای سنجش روان‌شناختی می‌تونن در شناسایی مجرمان پرخطر و طراحی برنامه‌های اصلاحی کمک کنن.
همچنین رویکردهای درمانی، به‌ویژه درمان شناختی–رفتاری (CBT)، به‌عنوان مؤثرترین روش در کاهش رفتار مجرمانه در نظر گرفته میشه و به خوبی شرح داده میشه.


در کل اما بزرگترین هدف کتاب اینه که روان‌شناسی رو به‌عنوان ابزاری مکمل برای جرم‌شناسی معرفی می‌کنه.

و این نگاه به نظرم تمامی نهادهای قضایی من جمله در کشور خودمون رو میتونه زیر و رو کنه. یعنی اگر با این رویکرد به نظام قضایی کشورمون نگاه کنیم صدها برابر از آنچه فکر می‌کنید میشه ناعادلانه تعبیرش کرد. این درحالیه که نظام‌های قضایی پیشرو در دنیا دارن از حالت نهادمحور شیفت میکنن به فردمحور تعبیرکردن و برخورد کردن با ماهیت جرم.
        

          واقعا کیفیت کار کتاب‌های راتلج مثال زدنی‌ ست.
جامع ترین نگاه به علوم انسانی رو تو آثار این نشر به جرات میتونم بگم که دیدم. اما در خصوص این کتاب؛ به نظرم اگر برای کسی گنگه که بالاخره فلسفه و روانشناسی مرزشون کجاست و کجا میشه این دو رو از هم جدا کرد، این کتاب مثل کلید دریاچه‌ی جواب‌ها عمل خواهد کرد. در عین این که در روش شناسی کتاب خیلی جالبیه.
        

          یه چیزی که راجع به این جلد یادم رفت بنویسم و الان مینویسم این بود که؛ یه بخش هست تو این جلد که میاد داستان کلاسیک سفیدبرفی رو به بهترین نحو تحت عنوان یک نقل که شخصیت اصلی داستان (گرالت) از زبان یه جادوگر میشنوه به نحوی بازسازی میکنه که کاملا اون داستان کلاسیک رو "مال خودش" میکنه.
یعنی یک خوانش سیاه و گروتسک از داستان سفید برفی می‌سازه که نه تنها تو ذوق نمیزنه بلکه کاملا به جاست. 
نمیخوام اسپویلش کنم ولی برای این که جذبتون کنم، فقط بگم که آخرش سفید برفی و هفت کوتوله به اختلاف میخورن و در فضایی تو مایه‌های: "آهای فرامرز... این هم ته شاپور... کجایی پس؟" چاقو کشی می‌کنن و هم دیگه رو سلاخی می‌کنن. 

این تیکه به خصوص رو پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید تا لذت ببرید از خلاقیتش.
        

          سخن گفت دانا ز راز نهان 
ز گنجینه‌ی عمر و راز جهان

در نثری شامگاهی رشته‌اش را می‌تند،
از زندگیِ آشنا و گفته‌های ناگفته.
متفکری تلخ، با قلمی تیز،
که از شادی بر حذر می‌دارد—و باز هم بر حذر می‌دارد.

شکار زر را به سخره می‌گیرد،
و قناعت را کسل، اما دلیر می‌نامد.
نه حکمتی در خلق انسان می‌بیند، و نه جز پذیرفتن رنج راهی...
بلکه آرامشی گذرا را می خواند که آرزو داریم کاش می توانستیم آن را "مال خویش" بدانیم.

با نگاهی تیزبینانه و پوزخندی استوار،
خِردی را ترسیم می‌کند که آسمان را می‌جوید.
، جایی که حقیقت عریان است؛
عاری از توهم، ضجه، خواستن، و دغدغه.

کلامش همچون شعله‌ای متناقضا سرد و کوتاه می‌درخشد—
سرد، دقیق، بی ‌رحم.
بی رحم...
اما در آن سرما، گرمایی نهفته‌ست،
برای آنان که در پذیرفتن زنجیرها آرامش می‌یابند.


        

          ۱.زمان مشکلات رو حل نمی‌کنه...

۲‌. گاهی وقت ها راهی که به نظر میاد میتونه حد وسط باشه و باعث بشه که نه سیخ بسوزه و نه کباب، چون هر دو سوی رابطه‌ رو از خود واقعی‌شان دور میکنه باعث میشه که هم سیخ بسوزه و هم کباب...
        

          این دیگه ته ته ته ماجراست. 
تعریف دیگری ندارد. 
پایان جاده‌ی ادبیات. 
تمام شد لکن باز می‌خواهم از ابتدا بخوانمش. 
اتمامش نیازمند شروع مجدد است.

نکته: هر گونه تعریف و تحلیل من هیچ فایده نخواهد داشت...
اثر خود گویا همه چیز است. 
کامل و دقیق...
و اگر شخصیت پردازی را غایتی‌ست، همین است و بس. 
        

          ۱. مضحک 
۲.بد 
۳.عوام‌فریبانه
        

          @SAH.Hashemi04 داشتن همچین رفیقی آیتم خوبیه.
دمت گرم بابت این کتاب
        

          منسجم نوشتن یک پرونده جنایی در ایران با توجه به وضعیت دیتا های در دسترس کار سختی است.‌..
این اثر اما موفق بود
        

          از جلد قبلی این مجموعه بسیار جذاب‌تر بود برای من
        

          ترجمه‌ در ویراست اخیر به مراتب بهتر است...
        

          دوست داشتم
خوش ایده بود
        

          به شدت کتاب بدیعی‌ است. 
از یک سو آدمی را به این فکر وا می‌دارد که چگونه جای خالی فرار فضای آکادمی از جزم‌اندیشی در کشورمان حس می‌شود...
باری..‌.
از سویی دیگر خواندن این کتاب نه تنها به دانش شما خواهد افزود بلکه موجب ایجاد دقت بر عناصر تک تک هیجاناتی که درک می‌کنید می شود.
به عبارت ساده‌تر  آنچه را که هیجانات  خود تلقی می‌کردید دیگر برایتان یک امر عادی نخواهد‌ بود و  تبدیل به نقطه‌ی مکث و تامل می‌شود. 

گرچه این نکته‌ نیز حائز اهمیت است که کتاب نیازمند دانشی پایه‌ای از روانشناسی است و ممکن است برای شروع سخت باشد.
        

          بجز بخش پایان‌بندی کلیت اثر هوشمندانه بود. اثر تعلیق دلپذیری داشت که از قضا در فضایی وهم آلود و ترسناک جذابیتی دوچندان به اثر می‌بخشید. 
از نظر من تمام اثار شنیتسلر از آنجایی که تحت تاثیر دانش روانشناسی او هستند، ذهن و افکار انسان را به شدت دقیق به تصویر می‌کشند. 

این اثر به خصوص به مسئله‌ی توجیه رفتار می‌پردازد...
به این مسئله که شرایطی که بقای انسان را به خطر می اندازند چگونه شناخت انسان را نسبت به یک انسان دیگر در عرض چند ثانیه از عشقی عمیق به آرزوی مرگ تبدیل کند.
        

          خیلی وقت پیش این کتاب رو خوانده بودم. ولی همیشه منتظر یک فرصت برای بازخوانی این اثر بی نظیر بودم. 
من به شخصه معمولا هر کتابی که وارد سیر مطالعاتی آن می‌شوم، حاشیه نویسی و خط‌کشی زیر جملات را به عنوان یکی از ملزومات مطالعه‌ی آن به کار می‌بندم. 
در خصوص این اثر باید بگویم که پس از پایان بازخوانی متوجه شدم که تعداد جملات خط‌کشی نشده کمتر از تعداد انگشتان دو دست بود‌...
در نهایت چیزی جز تعریف های بیشمار برای ارائه ندارم که به قول سعدی: حسن گل بیش از قیاس بلبل بسیار گو ست .
لذا به جای تعریف از این اثر، عزیزانی که مفتون نوشتن و داستان‌سرایی‌اند را مورد خطاب قرار می‌دهم و پیشنهاد می‌کنم زبانِ درستِ داستان پردازی را از این اثر تقلید ( تاکید می‌کنم، تقلید) کنند.

هربار که بخش دوم داستان را می‌خوانم انگشت حیرت به دندان می‌گزم ... 


        

          جدا از بحث نژاد پرستی سازمان یافته‌مطرح شده در کتاب که به نظرم موضوعیتی در روزمرگی حال حاضر ما ندارد بحث به شدت تامل برانگیز در خصوص مباحث جنایی ناکارآمدی نیرو های پلیس است که به خودی خود جای بحث دارد.

پلیس هایی غم زده، مفلوک ، گاها تنبل و ناراضی از شرایط خود ، متعصب ، ناآگاه و با حداقل آشنایی با مفهوم مسئولیت پذیری از هر مجرمی از آفتابه دزد تا قاتل سریالی بی رحمی که مجسم شده‌ی مفهوم شخصیت ضد اجتماعی است به مراتب خطرناک تر است. 

اصول اولیه‌ای که در این کتاب مامورین قانون آنرا رعایت نمی‌کنند شاید در نگاه اول به چشم نیاید اما این کتاب به شدت شما را کنجکاو می‌کند که با ریزبینی بیشتر به وقایع جنایی و حقوقی و با دید به مراتب درونی تر و فارغ از محاسبات اداری بنگرید.

از سوی دیگر مواجهه های قلیل و رقیق شده با صحنه‌های جرم در این کتاب پل خوبی برای رسیدن به توانایی مطالعه‌ی پرونده‌های حقیقی برای علاقه‌مندان ایجاد می‌کند.