یادداشت محمدصدرا فراست‌کیش

        یه چیزی که راجع به این جلد یادم رفت بنویسم و الان مینویسم این بود که؛ یه بخش هست تو این جلد که میاد داستان کلاسیک سفیدبرفی رو به بهترین نحو تحت عنوان یک نقل که شخصیت اصلی داستان (گرالت) از زبان یه جادوگر میشنوه به نحوی بازسازی میکنه که کاملا اون داستان کلاسیک رو "مال خودش" میکنه.
یعنی یک خوانش سیاه و گروتسک از داستان سفید برفی می‌سازه که نه تنها تو ذوق نمیزنه بلکه کاملا به جاست. 
نمیخوام اسپویلش کنم ولی برای این که جذبتون کنم، فقط بگم که آخرش سفید برفی و هفت کوتوله به اختلاف میخورن و در فضایی تو مایه‌های: "آهای فرامرز... این هم ته شاپور... کجایی پس؟" چاقو کشی می‌کنن و هم دیگه رو سلاخی می‌کنن. 

این تیکه به خصوص رو پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید تا لذت ببرید از خلاقیتش.