کتاب اول چالش کتابخوانی متفاوت پارت دوم:
آدم‌کش شاعر؛
 این کتاب فقط ۷۰ صفحه‌ست و توی این ۷۰ صفحه شما آشنا میشید با شخصی به نام چارلز اشمیت، یه نوجوون که ۳ تا دختر رو تا ۲۳ سالگیش میکشه.
خب همونطور که مشخصه کتاب در واقع داستان این قتل ها بود اینکه چجوری چارلز تصمیم گرفت که آدم بکشه که انگار یه کار عادی بود نه یچیز وحشتناک اونم نه فقط یک نفر بلکه سه نفر.
داستان جالبی بود هرچند به نظرم یکم عادی بود توی داستان‌های قاتل‌ها(شاید یکم عجیب به نظر بیاد حرفم ولی واقعا بود😭)
قسمتی از کتاب که واقعا واسم جالب بود و میتونم بگم تحت تأثیر قرارم داد، آخرش بود جایی که رسیدیم به مرگ خوده این قاتل و به قتل رسیدنش.
کلا بگم این مجموعه نشر خوب واسم خیلی جذابه و احتمالا بقیه جلدهاش رو هم میخونم و مخصوصا به کسایی که کلا به این موضوعات و پرونده‌های جنایی علاقه دارن پیشنهاد میکنمش.
۱۴۰۴/۴/۱
        

          ۷۱ صفحه در ۱ ساعت.

«هارولد شِکتِر» در مجموعه Bloodlands Collection به ۶واقعه هیجان‌انگیز، قتل‌های سریالی و البته فراموش‌شده‌‌ای می‌پردازد که ملتی را شوک‌زده کرد.

«آدم‌کش شاعر» در بین ۶کتاب مجموعه Bloodlands Collection، شاید وحشتناک‌ترینشان باشد؛ تصویری از تاریخ شنیع آمریکا و جست‌وجویی در قلب سیاه تاریخ آمریکا.
«شِکتِر» در این کتاب این‌بار به سراغ «چارلز اشمیت» معروف به «اسمیتی» می‌رود از شهر توسانِ آریزونا. کوتوله چهارشانه‌ای که خودش را مثل «اولیس پریسلی» بزک می‌کرد و تقلید زمختی از یک "پسر بد" بود. جوانکی که در بحبوحه دهه ۶۰ میلادی در میان جوانان چرم‌پوش و دل‌زده‌ی آمریکائی تبدیل به کابوس توسان شد. کسی که بعدها معروف شد به «فلوت‌زن توسان» و با آرایش عجیب و غریبش خودش را جای جوانان کم‌سن جا می‌زد و یاغی‌گری‌اش جاذب جوانان سرخورده تنهایی بود که برایش هر کاری می‌کردند: از خرده‌خلاف بگیر تا آدم‌کشی. و با کمک دوتا از همین نوچه‌هایش بود که در ۱۹۶۴ دست به اولین قتلش زد. اما این تازه ابتدای کارش بود که در کم‌تر از یک سال، قتل دوخواهر دیگر را به دنبال داشت و هر زمانی هم که دست می‌داد، بدون شرمساری و ملاحظه لاف این قتل‌ها را هم می‌زد و این‌جاست یکی از بزنگاه‌های کتاب که فارغ از چرایی ظهور شخصیتی مثل «اسمیتی»، چه بر سر جوانان یک کشور می‌آید که با شنیدن این لاف‌های قتل، دم برنمی‌زنند و سکوت اختیار می‌کنند؟

تصاویر خشک و وحشتناکی که «شِکتِر» از «اسمیتی» و حلقه‌اش به تصویر می‌کشد، به هیچ‌وجه تملّق‌آمیز نیستند، بلکه حقایقی هستند از خود «اسمیتی» و اطرافیانش. پرداختن به این‌همه جزئیات در چنین روایت‌های کوتاهی جالب است و جالب‌تر این‌که چنین داستان‌های وحشتناکی را درباره‌ی پرونده‌ها و قاتلینی می‌خوانیم که کم‌تر شناخته شده هستند.

«اسمیتی» که در دوران مدرسه‌اش غول بی‌شاخ و دُمی هم نبوده، پس از روی آفتاب افتادن همه‌ی این اعمال و زندانی شدن، دست به سرودن شعر می‌برد و توجه و همدلی «ریچارد شلتون»، استاد دانشگاه آریزونا را هم برمی‌انگیزد که اشعارش را هرچند "خام" اما "حاکی از استعدادی چشمگیر" توصیف کرده بود، "اشعاری پرشور و اغلب تیره و رعب‌آور ولی دارای انرژی و صراحت کلامی قابل توجه" و کار به جایی می‌رسد که برایش در زندان‌های ایالتی کلاس‌های نویسندگی خلاق خصوصی برگزار می‌کرد.

«آدم‌کش شاعر» نگاهی دیگر به علل این رخدادها و حال‌وهوای آمریکای آن‌زمان دارد.
        

          اصلا آن چه که انتظار داشتم نبود.
۰۳/۱۰/۲۸

        

          کتابی واقعی، متفاوت و عجیب

آدم‌کش شاعر، ناداستان تکان‌دهنده‌‌ای درباره‌ی چارلز اشمیت معروف به اسمیت و ملقب به «فلوت‌زن توسان» است که قاتلی زنجیره‌ای‌ بود و برای دختران نوجوان شعرهای عاشقانه می‌نوشت!

        

          از جلد قبلی این مجموعه بسیار جذاب‌تر بود برای من
        

          این روایت، نسبت به روایت قاتل آجری بسیار پرداخت بهتری داشت و شخصیتِ "فلوت‌زن توسان Pied Piper of Tucson" خوب برای مخاطب باور پذیر بود. توانستم تا حدی فضای اون دوران و این گروه‌های اجتماعیِ هیپی را درک کنم. البته خب، خشونت و قتل‌های این "شاعر قاتل" به هیچ وجه من الوجوه توجیه‌پذیر نیست؛ اما روایت نویسنده بعضی اوقات بسیار سوگیرانه علیه هیپی‌ها بود.*
ولی خیلی خیلی تلخ بود این روایت، در اوقاتی چند نیز از بی‌پردگیِ مفرط، روحِ خواننده را عذاب می‌داد...
قاعده‌ی تکرار شونده در این دو روایت، سیستم معیوب و اشتباهات بسیار پلیس بود. به نظرم در جلد قبلی، "قاتل آجری"،  ویلنِ اصلی ، پلیس، جامعه و سیستمِ قضاییِ آمریکا بود. البته حواسمان باشد که بسیاری از پرونده‌هایی که به سرعت و دقت توسط پلیس حل و فصل می‌شوند، خوراکی خوب برای روایت‌های هیجان‌انگیز و ژورنالیستی نیستند برای همین امثال این روایت‌های تلخ بیشتر فراگیر می‌شوند. 
 به نظرم انتخاب اسمِ ترجمه فارسی بسیار بهتر از عنوان انگلیسی بود. البته شاید چون عبارت "فلوت‌زن توسان" یکی از پرونده‌های مشهور در تاریخ جنایی ایالات متحده است، برای مخاطب آمریکایی عنوان خوبی باشد، اما ترجمه فارسی و عنوان فارسی را بجا یافتم. 
*(هیپی‌ها را در اخبار، سینما و این کتاب شناخته‌ام، نمی‌دانم دقیقا که بوده‌اند و دنبال چه بوده‌اند، اما روایت کتاب را معتدل نیافتم.)
        

          نسبت به نا داستان ( قتل روی عرشه)  پر جزئیات تر و  -اگه بشه براش به کار برد- جذاب تر بود
قاتلی از جوانانی که احساس بزرگی و آزادی می کنن
این مورد باعث شد از هیپی ها تنفر پیدا کنم که آزادی بیش از حد برای خودشون  می خوان
این قتل به خاطر اینکه  تقریبا ۵۰ سال پیش اتفاق افتاده جزئیات زیادی از خودش داره
چیشد که بهش  میگفتن  فلوت زن توسان  ماجرای بسیار  جالبی داره
این بخش اخر  اسپویل داره:⚠️
ولی به هر حال نباید در قوانین مجازات کاهش بیابد
هر چقدر هم خوب رفتار کنه نباید اعدامشو لغو کنن