یادداشت محمدصدرا فراست‌کیش
3 روز پیش
واقعا کیفیت کار کتاب‌های راتلج مثال زدنی ست.
جامع ترین نگاه به علوم انسانی رو تو آثار این نشر به جرات میتونم بگم که دیدم. اما در خصوص این کتاب؛ به نظرم اگر برای کسی گنگه که بالاخره فلسفه و روانشناسی مرزشون کجاست و کجا میشه این دو رو از هم جدا کرد، این کتاب مثل کلید دریاچه‌ی جواب‌ها عمل خواهد کرد. در عین این که در روش شناسی کتاب خیلی جالبیه.
(0/1000)
نظرات
2 روز پیش
آیا ممکن است اندکی من باب این روش‌شناسی که جالب‌ناک بوده است بگی؟ یعنی دقیقا چجوری بوده و چجور میتونسته دو تا رشته/فیلد مختلف رو جوش بزنه به هم؟
1
2 روز پیش
راستش بیشتر از این که بحث جوش زدن باشه، به نظرم نقطه‌ی قوت کتاب بیشتر در تفکیک دو حوزه‌ست. یعنی توضیحاتی که من باب کاربرد رویکرد‌های فلسفی در مکتاب روانشناسی می‌ده. ( تاثیر اگزیستانسیالیسم بر روانکاوی و در عین حال تفاوت خوانش اگزیستانسیالیسم در روانکاوی و روانشناسی فردمدار یا تاثیر انواع رویکرد های پدیدارشناسانه بر مکاتب مختلف). در عین یه نگاه طیفی به اشتراک فلسفه و روانشناسی در کانسپت‌های مختلف داره و به نظرم این نگاه طیفی اصل کاریه که میکنه برای ایجاد خوانش جدید به ارتباط این دو. به بیان دیگه نگاه طیفی رو جایگزین نگاه علت معلولی میکنه.
3
2
2 روز پیش
به عنوان بحث اصلی مطرح نمیشه اما این دوتا تیتر رو احتمالا خوشت بیاد: Memory and the Scope of Personal Forgiveness Feeling Blame and Feeling Forgiveness @SAH.Hashemi04
1
سید امیرحسین هاشمی
2 روز پیش
0