یادداشت‌های ࡅߺ߳ߊހߊ (64)

          یه چیزی که توی کتاب های فریدا مک فادن، به خصوص این کتاب و کتاب تصادف، خیلی قشنگ نشون داده شده، عشق مادر به فرزند فارغ از هر چیزیه، نه اینکه مثل یک سری از فیلم و کتاب‌ها رو بد بودن پدر و مادر و روابط خانوادگی برای برانگیختن حس دلسوزی افراد، اغراق و تاکید کنه و این خیلی واسم لذت‌بخشه.
علاوه بر اون، این نویسنده توی اکثر کتاب‌هاش به بررسی یه بیماری روان‌شناختی و بیان یه سری نکات روان‌شناسانه می‌پردازه که به نظرم برای روان‌شناسا یا کسایی که به نحوی با این بیمارای این‌چنینی در ارتباطن می‌تونه آموزنده باشه و برای خواننده‌های دیگه هم بالاخره جنبه افزایش اطلاعات عمومی و آشنایی با چیزای جدید داره و آدم حس می‌کنه با کتاب خوندن به جز همراه شدن با داستان و لذت بردن، یه چیزی هم یاد می‌گیره و اینو دوست دارم.
شاید ترجیح می‌دادم یا انتظار داشتم آخرش جور دیگه ای باشه ولی روند داستان خیلی جالب بود.
و در مورد نشر کوله‌پشتی هم که من ازش خوندم، فونت و گرافیک نشر نون رو بیشتر دوست داشتم و نوشته‌هاش یکم ریز بود، همچنین یه سری اشکالات تایپی که پیش میاد البته، ولی سانسورش کمتر از اون بود و ترجمه هم اشکال خاصی نداشت.
چقدر طولانی شد😅 در کل کتاب خوبی بود و امیدوارم لذت ببرید ازش:).
        

          با عاشقانه‌‌هاشون دل آدم ضعف می‌رفت😭😭. خیلی با جزئیات و قشنگ تمام حرکات و احساسات رو توصیف کرده بود. با اینکه از همون فصل اول دو فردی که قرار بود به هم علاقه‌مند بشن مشخص بود ولی خوندن رفتاراشون اصلا خسته‌کننده نبود.
مفهوم زمینه کتاب هم که لذت بردن از زمان حال بود، هرچند یکم تکراری بود ولی قشنگ گفته شده بود.
چیزی که باعث شد یکم از امتیاز کامل کم کنم، حدود یک چهارم یا یک پنجم پایانی کتاب بود که خیلی جذابیتش افت کرد و شک های دختره کلیشه‌ای شد.
        

          یه تلاش دیگه برای اینکه از این نویسنده معروف خوشم بیاد!
این از قبلی بهتر بود و می‌شد بهش گفت یه کتاب معمایی قابل قبول و به طور کلی شخصیت خانم مارپل رو از آقای پوآرو بیشتر دوست دارم.
ولی بازم اونقدر عالی و جذاب نبود که انتظار داشتم.
خیلی روند حل معما رو طول داده بود و آدم خسته می‌شد. یک سوم پایانی کتاب اوج گرفت و جذاب شد. قاتل رو اصلا نتونستم حدس بزنم حتی بعد از یادداشتی که سربازرس از خانم مارپل پیدا کرد و سرنخایی توش داشت. یکم دلیل قتل اول مسخره بود و خب بالاخره قتله! به‌نظرم می‌تونست نکشدش ولی قضیه قتل دوم خیلی جالب بود و قتل سوم هم تقریبا منطقی.
به طور کلی می‌شه گفت پیشنهادم نیست ولی اگر می‌خواید از یکی از این دو کارآگاه آگاتا کریستی بخونید، خانم مارپل رو انتخاب کنید. :)
        

          با خوندن نظرات تعجب کردم. یعنی فقط من با این کتاب ارتباط نگرفتم؟
داستان روند کندی داشت، وسطاش حوصله‌م سر رفته بود و دوست داشتم سریع تر تموم بشه و تا پایان کتاب من اسم اشخاص رو درست یاد نگرفتم و به نظرم این مهارت نویسنده‌ست که جوری اونها رو توصیف کنه که کامل توی ذهن بمونن.
هرچند نتونستم مضنون رو تشخیص بدم و در پایان تعجب کردم و جالب بود، ولی دوست داشتم روندش هم همون‌قدر جالب باشه.
سلیقه افراد متفاوت هست و به عاشقان آگاتا کریستی توهینی نمی‌کنم ولی واقعا به خصوص به عنوان اولین کتابی که از آثار این نویسنده خوندم، انتظر داشتم خیلی جذاب تر و با کشش بیشتری باشه و خورد توی ذوقم.
        

          فسقلی های قشنگم:*)
این کتابا رو بچه بودم انقد خوندم یا از مامانم خواستم برام بخونه که چند تا چسب روی جلد چروکش زدیم که ورق ورق نشه😂
سنش مهم نیست، آداب اجتماعی‌ایه که خیلی از بزرگ‌تر ها هم رعایتش نمی‌کنن! با بچه های اطرافتون با هم بخونید و لذت ببرید.
        

          ۴ جلد از ۹ جلد این مجموعه رو خوندم و واسه این یکی نظرمو می‌نویسم.
یکم به فرهنگ ما نمی‌خورد و یه سری چیزا اینجا مثل اون معمول نبود یا اتفاق نمی‌افتاد ولی بد نبود، چند تا راهکار خوب هم داشت.
        

          حالا که بقیه رو گذاشتم جای خفاش کوچولوی عزیزم خالی بود:)
من جلد اول این مجموعه رو نخوندم متاسفانه(در واقع کتابفروشی ها اون موقع نداشتنش😅) پس برای جلد دوم نظرمو می‌نویسم.
این سه تا کتاب قشنگ رو وقتی بچه بودم با مامانم خوندیم و هرچند ترجیح می‌دادم یه داستان واقعی باشه نه فاتزی ولی انقد خوب بود که دوتامون خیلی خوشمون اومد.
        

          این آخرین و جذاب‌ترین جلد مجموعه برای من بود. البته که باید اول قبلیاش رو بخونی. یادمه چقد دوست داشتم جاهای کتاب رو پر کنم یا جاهایی که خواسته رو با دوستام پر کنم.
الان بعد از چند سال که می‌خونمش، واقعا خاطراتم زنده می‌شه و به غلط های املاییم و چیزایی که دوست داشتم یا نداشتم می‌خندم. ظاهرا این کتاب به عنوان یه مکان ثبت خاطره خوب هم واسم مونده:)))
        

          واقعا حیف بود مجموعه قشنگ کیتی رو وارد بهخوانم نکنم. واسه جلد اول مجموعه می‌نویسم.
خیلی دوستشون داشتم و دارم. مشکلاتش که عنوان کتابا بود دقیقا همونایی بود که منم با بقیه داشتم و خیلی باهاش همزادپنداری می‌کردم. یکی از چیزایی هم که به نظرم خیلی خوب و خلاقانه انتخاب شده بود همین عنوان کتابا بود و اون جمله ای که پایینشون نوشته که واقعا بچه ها رو ترغیب به خوندن می‌کنه و سایز کتاب که عرض زیادی نداشت(این نشر حداقل) و زود می‌رفتی صفحه بعد:)).
        

          مجموعه باحالی بود بچه بودم دوستشون داشتم.😄
        

          خیلی قشنگ و غم‌انگیز بود😭.
احساسات الینور خیلی ملموس و دقیق به تصویر کشیده شده بود و باهاش همراه شدم و دوستش داشتم.
شاید اسپویل حساب بشه:
خوب بود که آخرش ریموند بهش ابراز علاقه نکرد و علاقه دو طرف ذره ذره نشون داده شده بود تا باور پذیر باشه، همچنین روند اعتماد کردن الینور بهش و صمیمی تر شدنشون و نگرانی های قشنگ ریموند. خودت می‌تونستی تصور کنی که در آینده بهم می‌گن که همو دوست دارن و داستان چطوری می‌شه ولی اگر کتاب می‌گفت یکم لوس و سطح پایین می‌شد.
فقط چرا اولین تصویر از ریموند انقد بد بود؟😂 پسر به این خوبی و مهربونی رو یه ویژگی های خوبی هم ازش می‌گفت تو اولین آشنایی ما باهاش! البته اینو نشون داد که از رو ظاهر نمی‌شه قضاوت کرد و همینم لذت‌بخش بود:).
        

          دوستش داشتم. داستان جدید و متفاوت با اتفاقای جالب و تعریف کردن یه زندگی معمولی نه یه فرد خیلی خوش‌شانس با زندگی‌ای که یهو از این رو به اون رو می‌شه ولی بهتر می‌شه. ترجیج می‌دادم معمایی که راجب اون شخص تو ذهنش بود جوری باشه که نشه به این راحتیا حدسش زد.
طرح جلد و اسم کتاب جذاب بود. ترجمه ایراد خاصی نداشت فقط ترجیح می‌دادم تو پاورقی ها بیشتر راجب ارتباط کلمه با جمله اون شخصیت و دلیل استفاده‌ش توی داستان بگه تا توضیحات علمی.
        

          علاوه بر اینکه من کلا با داستان‌های فانتزی و روح و.. مشکل دارم، از همون اول می‌شد تا آخر داستان رو حدس زد. اتفاقات غیرمنطقی که با روش غیرمنطقی‌ای حل می‌شدن.
ولی اگر بخوام زیاد سخت نگیرم بد نبود. باهاش خندیدم و خب هدف هم همین بود ولی قصد داشتم بقیه کتاب های این نویسنده رو هم بخونم که حالا مطمئن نیستم..
        

          خیلی وقت بود که از خانم مونتگمری چیزی نخونده بودم و همش می‌ترسیدم دیگه واسم جذابیت نداشته باشه ولی دیدم همچنان همون‌قدر لطیف و زیباست🍃
چند تا داستان مختلف بودن(بعضیا رو کمتر دوست داشتم و می‌خوندم که رد شه) برای همین مثل داستان‌های آنی یا امیلی زیاد به هر کدوم پرداخته نمی‌شد ولی در حدی بود که مخاطب رو راضی کنه و در کل خوب بود.
        

          برخلاف بقیه کتاب های خانم مک فادن، یهو آخرش همه قاتل یا پنهانکار از آب در نیومدن و به جز یکی از شخصیت های خوب بقیه خوب باقی موندن. هرچند در آخر قاتل باورپذیر نبود ولی روند پر تعلیق داستان رو دوست داشتم.
        

          نسبت به کتابای دیگه خانم مک فادن سطحش خیلی پایین‌تر بود. کتاب همش روی محور رابطه های نادرست و خیانت می‌چرخه مثل این رمان های سطح پایینی که تو کانال های مجازی هست که به شخصه زیاد علاقه ندارم. همچنین برام باورپذیر نبود و به نظرم دانش‌آموزی به این سن می‌تونست خوب و بد و درست و نادرست رو تشخیص بده، احساساتش رو کنترل کنه و وارد چنین رابطه ای نشه.
یه چیز دیگه هم که قابل درک نبود این بود که خیلی انگار برای همه شخصیت ها قتل یا همکاری توی قتل کار راحتی بود و موقع مواجه شدن باهاش طبیعی برخورد می‌کرد. شاید یه سری کارا انجام بدن اما خب بالاخره قتل چیز دیگه ایه!
اما به هر حال در بخش معمایی، شوکه‌کنندگی خاص و جذاب قلم این نویسنده تو این کتاب هم خودنمایی می‌کرد و آخرش باعث شد زیاد پشیمون نباشم از خوندنش، هرچند ترجیح می‌دادم تعلیق داستان به خاطر یه موضوع جالب تر باشه.
        

          اول ممنونم از نشر پرتقال (که من خوندم و در صورت تمایل به خوندن، پیشنهاد می‌کنم) برای خط باحالی که نصف جذابیت کتای واسه اون بود و البته قیمت مناسب ترش(که بازم نمی‌ارزید😅).
خب قشنگ بود ولی طبق معمول نه در اون حدی که معروف شده بود. خیلی جملات ساده‌ای بود که زیاد هم ارتباطی نداشتن. اصلا آدمو به فکر کردن وا نمی‌داشت و راستش احساس می‌کنم هر کسی با یکم مهارت در نوشتن می‌تونه همچین جملاتی بنویسه و لازم نیست واسه نوشتنشون حتما نویسنده قهاری بود..
من کتابایی مثل "پدران،فرزندان،نوه‌ها" یا "دوست داشتن یک احساس عجیب" رو بیشتر پسندیدم.
چیزی که توی این بیشتر خوشم اومد نقاشی های بامزه و مفهومیش در بین جملات بود:).
        

          خوب بود. نیمه اولشو بیشتر دوست داشتم. نسبت به ناکدبانوی همین نویسنده بامزه تر و باورپذیر تر بود. ولی نسبت به اون یکم داستانش تکراری و قابل حدس بود. اونقدر جالب هست که ادامش بدین. تو دوسه روز تموم می‌شه و برای استراحت و بدون قضاوت سخت‌گیرانه خوبه.