یادداشت‌های ماهـــی (18)

          مناسب برای بچه هایی که می خوان از والدینشون جدا بشن و در محیطی مثل مدرسه، مهد یا ... حضور پیدا کنن و ممکنه دلتنگ بشن. ولی غم انگیزه نه؟!چه بلایی سرمون اومده که حتی کتاب کودک هم غم انگیزه واسمون::)))
        

          با خنده های ایلیا کلی کیف کردم.
کتاب طنز قشنگی داره و خیلی بامزه‌ست.
دلم می خواست فلوید بودم و آخر شب بدون اینکه فکر کنم که چه روز پردردسری رو داشتم، با بادبادکم بخوابم. 
و راستش رو بخواین تو زندگی واقعی مون هم ما همین کار فلوید رو می کنیم، و برای درست کردن یه مشکل یه مشکل دیگه می سازیم و برای برطرف کردن مشکل ایجادی مشکل دیگه ای رو می سازیم! و یه چرخه ی معیوب که تمومی نداره!

        

          کتابی که 36 صفحه پایانی اش را نخواندم ، کل محتوای کتاب خلاصه شده بود در یک چیز، تکنیک دم و بازدم.
همان محتواهای همیشگی  بود و ایده  تازه ای نداشت.
حقیقتا توقعم کتاب بالاتری از چنین نشری بود!!!!اما محتوا قابل احترام است.
و جمله ای که دوست داشتم از این کتاب:
{افسردگی می‌کوشد،توجه مارا به خود جلب کند}
        

          فارسی شکر است و دیگر هیچ!
        

          دو روایتِ بی پرده، بی نقاب.
مونولوگ هایِ درونیِ کش دار.
سیگار، نمادِ مکث هایی برای تاب آوری.
سلام سامبرا.
نویسنده یِ محبوبِ جدیدم.🚬
        

          فصل اول کتاب رو بی نهایت دوست داشتم، همینطور تفکرات سیاسی یوسا را:) اما از مابقی کتاب لذت دوچندان نبردم، اما همچنان معتقدم هر انسانی این کتاب را باید دست بگیرد و بخواند. این کتاب را بسیار هایلایت کردم.
چندی پیش آدم گزافه گویی کتاب دست گرفتن مرا به تمسخر گرفته بود اگر همچنان با او در ارتباط بودم  این کتاب را می دادم دستش تا یوسا با جملاتش و کلماتش به قول دوستمان محکم بکوبد بر فرق سرش.
        

          نمی دانم...
فقط می دانم  یک بار خواندنش کافی نبود!
        

          قدم  زدن و همراه شدن با جهانِ ذهنی سارا کین.
داستانی که برخواسته از تجربه ی زیسته ی نویسنده ست .
اما نه به دلیل بیماری کین که به دلیل قلم و ایجاز مسحور کننده ی کین عاشق روایت هایش شدم.
کتابی که من رو به دنیای کین وارد کرد آخرین اثر این نویسنده ست. پر از غم،پر از درد و پر از فکرهای پراکنده ی ذهنی.

        

          کوتاه و اثر گذار.
نمی تونم بهش فکر نکنم!
داستان نامه نگاری دو دوست قبل از جنگ جهانی دوم، و قبل از آنکه هیتلر، هیتلر بشود! اینجاش غمگینه که چقدر  روابط انسانی ما وابسته به ایدئولوژی ها و سیاست هاست! 
به قولِ مخاطبی : لعنت به جنگ!لعنت به ما!
        

          گاهی یه کتاب می ره و دقیقا اونجایی که باید توی زندگیت اثر می ذاره، واقعا قصدی برای خوندن این کتاب نداشتم! چی شد که صدام زد و من رو به سمت خودش کشوند؟! واقعا نمی دونم!
اما قطعا این کتاب یکی از اثرگذار ترین کتاب ها برای زندگیِ شخصِ من بود.

        

          این گربه وقتی شرایط  بد می شه سریع خودشو تطبیق می ده و سریع براش آهنگ می خونه🙂‍↔️
        

          از اون جایی که نوتومب نویسنده محبوبمه هر اثری ازش ببینم   بدون تحقیق می خرم. نوشته هاش به صورت ساده و غافل گیرانه ست، و این کتاب هم داستان یه پسر به نام جو که توسط نورمان به فرزند خوندگی پذیرفته می شه. چیزی که از نوتومب خوشم میاد اینه که می دونید تهش قراره یهو غافل گیر شید ولی به حدسیاتی که می‌زنید نمی رسید و امیلی نوتومب از یه در دیگه میاد و میگه سوپرایز! 
در این کتاب هم ریشه های روانشناختی مثل عقده ادیپ به چشم میخوره و همینطور الهه های باستان.
   کتاب کوتاهیه و در یک نشست تموم میشه.
        

          این کتاب رو به توصیه مامان نبات امشب گوش کردم و تمام  طول داستان این تو ذهنم بود که چرا مامانم در کودکی باید چنین کتابی رو بخونه.:) این کتاب خیلی بزرگساله.
        

          وولفِ عزیزم.
اکنون بعد سال ها از نوشته تو ما هنوز در برخی مسائل در زنجیرِ تفکرات مردان حبس شده ایم و در  این نقطه خاورمیانه همان حقوق رایج را نداریم.
تلخ است که حقوق مربوط به زنان توسط مردان نوشته شده باشد. تلخ است که رفتن به ورزشگاه که  جز بدیهیات زندگی روزمره است هنوز بر سرش حدس و گمان باشد.
گفته بودی این اثر را با عشق و اعتقاد نوشتی منم آن را با عشق و اعتقاد خواندم.
قدرت جادویی زن که مثل آیینه است و می‌تواند قامت واقعی مرد را دو برابر اندازه ی واقعی اش نشان بدهد،  حقیقتی ست که از جادویِ کلام تو ناشی می شود.  
و کتاب تو سراسر شور بود و امید.
به قول تو آ ن ها نمی توانند ادبیات را هم بخرند، ادبیات مال همه است!
این یادداشت را به جمله ای از وولف به پایان می رسانم که شیرینی اش در سلول هایم ته نشین شد؛

"هزاران قلم آماده اند تا به شما بگویند چه باید بکنید و چه تاثیری به جا می گذارید."

        

          این کتاب باعث شد از ارنو خیلی خوشم بیاد اما انتظار بیشتری داشتم ، اما کلا ارنو باعث میشه مخاطب خاصش باهاش همذات پنداری کنه و اون رو به دنیای خودش بکشونه.
        

           چقدر خوب بود:) چقدر خلاقیت داشت.
        

          کتابی نفس گیر از املی نوتومب.
من این نویسنده رو با "آنته کریستا "شناختم.
این کتاب به شدت جذابه ، مخصوصا که چندین بار نومب سیلی حقیقت رو طوری میزنه که سر جات میخکوب میشی.
این کتاب حولِ گفتگویِ بین تکستور و  ژروم  میچرخه.
تا اواسط کتاب  به شدت  از تکستور متنفر بودم و جاهایی حتی به شدت اعصابم بهم میریخت و  خودم رو میذاشتم جای ژروم و میگفتم من اگه جاش بودم فلان کارو میکردم!!!

تا اینکه با حقیقت مواجه شدم ! 
در آخر که کتاب رو بستم  گفتم شاید ژروم خودِ منم! و بیخود نبوده که خودم رو جاش گذاشتم.
و به نظرم این کتاب باید دوبار خونده بشه! 
بار دوم وقتیه که شما از زاویه  دیگه به کتاب نگاه میکنید 
از زاویه یِ حقیقت.

        

          حال ناخوش وسط ناکجا آبادِ شهر
یه چیزی توی وجودم بود که حل نمی شد.
غمِ آدما؟ زندگی؟ ناامیدی؟ نمیدونم! شاید همون که مامان نبات بهش میگفت دلشوره.
رفتم کتاب فروشیِ تازه تاسیس شده.همه جا بوی نویی میداد.خاکسترِ روی روحم برداشته شد.
رفتم سمت قفسه کتاب کودک!
-برای چی سنی می خواید؟
+برای خودم:)
کلی گشتم و این کتاب رو خریدم!

؛آره بابایی ما فقط به عشق نیاز داریم و دو تا بالشِ نرمِ نرم.