یادداشت‌های عـمّـار (16)

          آزادی و افتخار در قالبی نو.
شیرین و خاص.
متعادل.
مثل یه تیکه کیک هلویی🧁
        

          یکی از دوستام با مهرستان آشنام کرد.
یکی از خفنای مهرستان بود.
عاشقانه به اندازه.
هیجان به اندازه.
غم به اندازه.
صفحه به صفحه گرمای عربستان و نان و شیر های ساده ی شیعه هاش رو حس می کردم.☕🙃
        

          خیلی جدید بود.
با اینکه خیلی هیجان و درگیری نداشت ولی یه جاهایی از داستان واقعا هیییی داشت!
سبک و قلم جدیدش رو خیلی دوست داشتم و یه جاهایی واقعا خندیدم.
لذت بردم مثل وقتی کاچی می خورم بود.
        

          به عنوان منتقد خوندم. البته که بدم هم نمی‌اومد اول قهرمان ایرانی رو بشناسم.
یادمه وقتی اومد انیمیشنی به اسم میراکلس هم اومده و بود و کراکتر اصلی پسر اون داستان هم دقیقا با یه انگشتر تغیر ظاهر می‌داد و...
حال و هوای داستان پر از تناقض بود.
دائم وسط خیابون بودن.
مدل دوستی شون خیلی هالیوودی بود.
برای گاهی بد نیست خیلی روش حساب نکنید،
مثل آدامسه.
        

          واقعا توی هر ثانیه ی کتاب حل میشدم و دوباره به حالت قبل برمی گشتم.
فقط همینو بگم که طعم شیرین خدا می داد...:)
        

          صرفا یه گزارش بود.
یه جاهایی واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم.
جای کار داشت ولی به دلم نشست.
مثل یه لیوان چای توی امام زاده حال و هوای نورانی ولی ساده داشت☕
        

          سبک جدیدی داشت اما ایرادات و مشکلات فرهنگی عقیدتی زیادی توش بود.
مثلا یکی از قهرمان های داستان اسیر کشی راه انداخته بود یا یکی از سوژه ها کتاب خودکشی کرده بود که برای گروه سنی خودم خیلی جالب نیست.
تالستوی میگه: پیروزی ها اول روی کاغذ شکل می گیرند
اما این کتاب همش شکست بود و اتفاقاتی که افتاده تو مصاحبه ها خیلی مبهم توضیح داده شده بود.
شبیه لواشک خیلی ترش و تلخ بود😕
        

          جلد دوم دزدان راز ایلیاست.
موضوع اصلیش ربا بود.
تعداد صفحات و گروه سنی بالاتر از جلد پیش برام جالب ترش کرد.
گره های احساسی و پیرنگ خفنی داشت.🙌🏻
این یکی یکم تلخ تر از جلد قبلی بود مثلا شکلات ۴۵ درصد با تیکه های بادوم
        

          فکر آدما از بچگی هاشون شکل میگیره.
کتاب عجیبی بود. هم به ۱۲ ساله دادم خوشش اومد به ۹ ساله دادم خوشش اومد.
همیشه وقتی از مبارزه ی یهود و اسلام میگیم یاد کار های آقای اکبرخانی یا کلورزی می افتم. 
این کتاب آقای عباسی ولدی برام طعم و دید جدید و قدیمی ای داشت درست مثل شکلات تلخ ۴۰ درصد با تیکه های فندق.
        

          گاهی باید خوند تا فهمید کنار روزمرگی ما بعضی ها دارن می جنگن :)
این کتاب چای بدون قند وقتی سر درد داری بود...
        

          درد داشت.
غم داشت.
ولی نمی تونم بهش نگم شاهکار.
ورق به ورق کتاب دو تا آدم عاشق هم ولی دور رو می دیدم که کم نیاوردن.
باهاش گریه کردم و برای دور شدن از هیجان بهم کمک کرد.
مزش هم ژله ی پرتقال بود
        

          کتابی بود که برام دنیایی جدید رو رقم زد. اگه نخونده بودم اتفاقات زیادی تو زندگیم دیگه نمی افتاد. نه اینکه شاهکار باشه ها اصلا شاید اگه بخونیدش باهاش نتونین ارتباط بگیرین.
برای احساس کردن یه مزه ی جدید پیشنهاد جالبیه.
بهتر بگم یه جورایی مزه ی تافی کره ای داشت برام🍯

        

          کتاب جالبی بود.
معما و چالش ذهنیش از زایو بیشتر بود اما درگیری و صحنه های اکشنش کمتر بود که بسته به علاقتون خوب یا بده.
یکم تلخ بود و آخر داستان خیلی با اعصابم بازی کرد😄
        

          شهادت تفسیر عاشقانه ی مرگ است.
دقیقا هر سی صفحه اتفاقی جدید می افتاد.
آخر داستان غم و شادی و تعجب داشت یه جورایی به زبون خودم آخرش نعنایی بود🍃
        

          مثل آب نبات لیمویی بود.
ترش و شیرین و دوست داشتنی.
از جلد پیش جالب تر بود و بیشتر پیشنهادش می کنم.
        

          کتابا با روح و روانت بازی میکنن.
هر کدوم یجور.
 یکی حرصت میده،
یکی حوصلت رو سر می بره،
یکی شادت میکنه،
یکی هم اشکت رو در می آره.
بازی این کتاب خاص بود و به دلم نشست.
یه جورایی بهم ثابت کرد شهادت شیرین ترین غم دنیاست...🙂🖤