بسیار ضعیف
        

          صرفا یه گزارش بود.
یه جاهایی واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم.
جای کار داشت ولی به دلم نشست.
مثل یه لیوان چای توی امام زاده حال و هوای نورانی ولی ساده داشت☕
        

          اگر نقصی توی کتاب بوده، یادم نمیاد چون چند ماه پیش خوندم ولی دو نقص بزرگ توی رفتار و منش این شهید دیدم که متاسفانه توی دوستا و آشنا های خودم هم این اشکال رو دیدم.
ما چرا شهادت رو دوست داریم؟
چرا روحیه شهادت طلبی داریم و ازش نمیترسیم؟
چون خدا دوست داره یا چون خودمون دوست داریم؟
اگه جوابمون اینه چون خدا دوست داره باید این رو هم در نظر بگیریم که ائمه ما شهادت رو فقط در جنگ با دشمن نمی‌دیدند. فقط کسی که با اصلحه کشته شده باشه در نظر اونها شهید نبود.
مثلا روایت داریم مردی که در راه کسب درآمد و بی نیاز کردن خودش و خانواده اش بمیره شهید حساب میشه.
یا هرکه در حالی بمیره که محبت آل پیامبر رو داشته باشه شهید حساب میشه.
و...
 از این موارد زیاده. 
ولی چیزی که من از این کتاب فهمیدم این بود که شهید حججی فکر میکردن اگه جنگ سوریه تموم شه و ایشون شهید نشن دیگه نمیتونن شهید بشن و نگران بودن که اگه شهید نشن چی!!! 
🤔🤔
و مورد دوم اینکه شهادت خوبه ولی نه به عنوان هدف.
هدف زندگی شهادت نیست.
در باره این توضیح نمیدم خودتون فکر کنین درباره اش...


به عنوان حرف آخر ما خیلی از آدم ها رو روز قیامت می‌بینیم که شهید نشدن اما ثواب‌ شهادت رو دارن.
و خیلی ها رو که شهید نشدن ولی چند برابر ثواب شهدای بدر و احد رو دارن(مثل کسایی که توی آخر الزمان دینداری میکنن که طبق روایات اجر هفتاد شهید بدر و احد رو دارن) 
و چه بسا کسایی رو می‌بینیم که شهید بودن اما اونجا شهید حساب نمیشن.
این دو ستاره رو هم کم کردم به خاطر این دو اشکال.