یادداشت فاطمه

سلام. آخرش بنظرم اینو اضافه نکردید: چه بسا کسایی که مقتول فی سبیل الله بودن(شهید) بودن و ما مقام و منزلتشونو خیلی درک نکردیم..
الان هم برداشتم از نظر شما اینجور بود که شما از کتاب چنین برداشتی کردید نه از خود شهید حججی..
شهادت هدف نیست و هیچکسی هم منکرش نیست؛ از طرفی دنبال زود شهید شدن هم نیستیم؛ اما دنبال شهادت فی سبیل الله که هستیم؟!
آماده شهادت بودن کجا و دنبال زود شهید شدن کجا..
اگر به این دید نگاه بکنیم که شهید حججی بزرگوار آماده شهادت بودند خیلی فرق داره با اینکه بگیم ایشون دنبال زود شهید شدن بودن. برداشت من از برداشت شما هم این بود که ایشون آماده شهادت بودن و راه عاقبت بخیری خودشون رو در اون میدیدن.

نظرتون هم خوشم اومد اما به این دیدی که شما نقد کردید یکم دور از انصافه..

کمی کلمات حاج قاسم رو درباره ی شهادت بخونین 
نظرتون عوض میشه 
البته با صدای خودشون گوش بدید تاثیرش بیشتره...

چون که کتاب رو نخوندم نمیتونم نظر شما رو تصدیق یا رَد کنم اما در رابطه با اون بخشی که گفتید:(اگر جوابمون اینه چون خدا دوست داره باید این رو هم در نظر بگیریم که ائمه ما شهادت رو فقط در جنگ با دشمن نمی‌دیدند.فقط کسی که با اسلحه کشته شده باشه در نظر اونها شهید نبود.)باید بگم که متاسفانه خیلـــی از افراد،شهادت رو در این موضوع میبینن، یعنی کشته شدن در راه حفاظت ازمرز های وطن یعنی مقابله با دائش و اسرائیل و ....که خب تا حدی درسته.
شاید از نظر شما ربط چندانی نداشته باشه ولی اگر کتاب (لبخند زخمی) رو بخونید متوجه حرف من و شاید تاحدی دلیل تفکر این شهید هم بشید.
 کتاب لبخند زخمی زندگی نامه ی یک مرد جوان هست که در راهی غیر از دفاع از مرز های وطن کشته میشه،ولی کسی شهید به حسابش نمیاره و مادر این فرد برای اینکه اسم پسرش زنده بمونه و دیگران هم داستانش رو بدونن ،زندگینامه و دلیل فوت پسرش رو مینویسه تا مردم قضاوت کنن که این شهادت هست یا نه.
نظرات زیادی راجع به کتاب داده شد و خیلی ها این رو شهادت نمیدونستن.