یادداشت مریم نیک روش

        عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است...
دادن سر نه عجب ،داشتن سر عجب است....
آرزویش بود شهادت.....
از مدتها.......
از همان عشقش به حاج احمد کاظمی....
ازهیعت رفتن‌هایش  .....
وشبه جمعه های جمکرانی اش....
می‌گفت طوری زندگی کن خدا عاشقت بشه....
و خدا هم خوب خریدش.
چون حسین(ع)
بی سر......
تشنه ......
اربا اربا......