یادداشت‌های Nazanin (28)

          میشه گفت سطحی ترین کتابی بوده که مطالعه کردم.
نه محتوای خاصی داشت
نه خط داستانی گیرا و خاص 
و چند تا کتاب هم مابین مفتضحاتی که نوشته بود معرفی کرده بود که بازهم تاثیری نداشت.
همون اول هم که شروع به مطالعه کردم توقع خوندن یه شاهکار رو نداشتم ولی این واقعا...
درکنار همه اینها باید اضافه کنم که ترجمه هم به شدت افتضاح بود. سبک خیلی قدیمی ای داشت 
برای مثال در مکالمات بین دو تا دوست عادی you رو شما ترجمه کرده بود! و جوری بود انگار دو تا مقام عالی رتبه باهم صحبت میکنن!
از طرفی از قدیمی ترین کلمات استفاده شده بود 
و درکل ترجمه ، سخت و قدیمی بود.
        

          اصلا نتونستم با کتاب ارتباط بگیرم
به‌نظر عقاید نیچه کامل و درست نیستن.
مابین جملات کتاب خیلی خودبرتری و تکبر و غرور دیده میشه 
دائم جوری رفتار میکنه انگار که تنها فرد درست فقط زرتشت هست و بقیه پست و ناچیزن 
و خیلی عقاید زن ستیزانه ای داشت و زن رو بیشتر وسیله میدید.
جملات کفر آمیز زیادی داشت و برداشت های آزاد و معکوس از انجیل داشت و وجود خدا رو زیر سوال میبرد.
درکل از خوندن این کتاب پشیمونم!
        

          کتاب خیلی دوست داشتنی ای بود.
نویسنده خیلی ماهرانه فضاسازی کرده بود ؛ جوری‌که هروقت کتاب رو باز میکردم ، انگار وارد قهوه خونه دنجشون شدم و بوی قهوه رو حس میکنم
همراه این کتاب هم غم بود هم تسکین 
واقعا با خوندنش متوجه میشیم که لحظات چقدر کوتاه هستن، اینکه از دست دادن فرصت هایی که برای همیشه حسرتش تو دلمون میمونه چقدر ساده‌ست :)
        

          برای کسایی که برای اولین بار میخوان با فلسفه آشنا بشن مناسبه 
تاریخ فلسفه از ابتدا تا عصر حاضر بررسی شده 
و از اونجایی که یک داستان فرعی هم در کنارش داره خسته کننده نمیشه 
نشر نیلوفر خیلی چاپ باکیفیت و خوبی داشت‌ ‌. ترجمه هم روان و خوب بود  اما اواخر کتاب سانسور و حذفی داشت.

        

          پائولو کوئیلو یکی از نویسنده های محبوب منه
کتاباش فضای خیلی دلنشینی دارن و از طرفی داستان هاش رو بدون پیچیدگی های سخت و ادبیات پیچیده به زیبایی جلو میبره.
ورونیکا هم جز بهترین هایی بود که ازش خوندم با هر صفحه ارزش و معنای زندگی رو بیشتر درک میکردم و با خوندنش اینو میفهمیم که حتی همین روزمرگی های ساده که با بی حوصلگی میگذرونیم چقدر ارزشمندن...
        

          کتاب با انیمه هیچ تفاوتی نداشت
البته از اواسط کتاب احساسات و اتفاقاتی که در فیلم گفته نشد و شاید مبهم  بود بیشتر بهشون پرداخته شده بود
درکل دوستش داشتم و مثل انیمش پر از حس خوب بود :)
        

          از اون کتاب هایی بود که نمیخواستم زود تموم بشن و از طرفی نمیتونستم زمین بذارمش
البته بنظرم یه باگ های خیلی کوچیکی داشت که جای تامل داشتن ولی در کل از خوندنش پشیمون نیستم 
غیر قابل پیش‌بینی بود و وقتی فکر میکردم دیگه از این بیشتر نمیتونه منو متعجب کنه ، نویسنده چیز های جدیدی برای غافلگیری داشت...
        

          اولای کتاب منو اصلا جذب نکرد و بنظر مطالبش خیلی سحطی بود
ولی چون وقتی کتابی رو نصفه رها کنم عصبی میشم تصمیم گرفتم ادامه بدم
اما اواسط کتاب واقعا نکات خیلی جالب و کاربردی رو معرفی کرده بود 
اینکه انتهای هر فصل خلاصه هم داشت خیلی خوب بود
        

          :《واقعا فردا که ببرندش من چه‌کار کنم؟!》
.
.
.
مثل همیشه داستایوفسکی با آخرین جملات کتابش منو میخکوب میکنه
یک شاهکار دیگه از داستایوفسکی که انگاری مستقیم از قلب نویسنده روی قلب خواننده میشینه :)

        

          با احترام به طرافدارای این کتاب 
نویسنده خیلی غیر حرفه ای داستان رو پیش برده بود
ایده داستان تکراری بود
استفاده از تشبیهات اضافه و زیاد
رویدادهای غیر قابل باور و پشت سرهم
روند سریع اتفاقات
درکل حوصله سربر بود فصل اخرو تقریبا نخوندم بسیارقابل پیش بینی بود 
داستان موضوعات قوی ای داشت که میتونست به هرکدوم بهتر و واقعی تر پرداخته بشه ولی نویسنده با بی حوصلگی یه پایان کلیشه ای برای شخصیت ها رقم زد...اتفاقاتی که میتونست اشک مخاطب رو دربیاره خیلی کلیشه ای و ساده رقم خورد...
این رمان شبیه رمانای سطح پایین اینترنتی بود...
بازهم عذرخواهی میکنم از طرفدارای این کتاب ولی خب نظر من این بود...
        

          نسبت به جلد سوم این جلد آخر خیلی خیلی زیبا تر بود
هر خط و کلمه پر از احساس بود
غم حسرت خشم تنفر انتقام خستگی شادی پیروزی و عشق 
واقعا از خوندن این مجموعه پشیمون نیستم و به شدت به دلم نشست
دلم برای  خانواده دوست داشتنیِ دربار نایت کورت تنگ میشه :)
        

          اگه از بین هزاران صفحات کتاب‌هایی که میخونیم حداقل چند جملش رومون اثر بذاره و باعث رشدمون بشه اون مطالعه ارزشمند بوده
و این کتاب جز همون کتاب ها بوده برای من
وقتی این کتاب رو خوندم حدودا ۱۳ ساله بودم
ولی بعضی جملاتش درمورد بیزنس یا کلا توسعه فردی  تاثیر  عمیقی روی من داشت که اثرش رو الان در ۲۰ سالگی میتونم ببینم
شاید هم چون اولین کتاب درحوزه انگیزشی و رشد فردی بوده که خوندم تاثیر عمیقی داشت روی من 
اما بهرحال ارزش یکبار مطالعه رو داره
        

          جلد اول معمولی بود
جلد دوم شاهکار 
ولی جلد سوم یعنی این جلد منو ناامید کرد
خیلی نسبت به کتاب دوم افت داشت و کش میداد توصیفات و توضیحات اضافی داشت  جوری که چند فصل هم  رد میکردی بازهم چیزی از دست نمی دادی
        

          با جلد اول ارتباط خوبی نگرفتم و ترغیب به ادامه نشده بودم ولی از اونجایی که نمیتونم کتاب‌هارو نصفه رها کنم تصمیم گرفتم جلد های بعدهم بخونم 
اوایل کتاب کند و کسل کننده پیش می‌رفت تا اینکه به نیمه رسید . از نیمه کتاب اصلا نمیشد زمین گذاشتش...
اسپویل : 
علت اینکه جلد یک دوست نداشتم شیمی بین تاملین و فیرا بود که اصلا جذبم نمیکرد و وقتی این جلد فهمیدم اصل کاری یه نفر دیگست کیف کردم 🤭

        

          عالی بود...جزء کتابهایی که دوست دارم بارها بخونم ...
داستان ساده و تا حدی کلیشه بود ولی چیزی که منو جذب کناب کرد قلم متفاوت نادر ابراهیمی و نگارش خاصش بود .
        

          دو سال پیش این کتاب رو زمانی که افسردگی داشتم خوندم و تاثیر داشت برای من 
واقعا با کارکتر کتاب همزاد پنداری میکردم و درکش میکردم 
کتاب مفیدی هست بخصوص برای افرادی که احساس افسردگی میکنن
        

          کتاب جالب و متفاوتی بود و واقعا ارزش یکبار خوندن رو داره
        

          شاید خیلیا بگن روانشناسی زرد
ولی من از ۳ سال پیش تا الان که کتاب رو میخونم هر روز نفس عمیق میکشم و طبق چیزی که کتاب گفته شکرگزاری میکنم و بهم آرامش و قوت و قلب میده.
        

          این کتاب رو زمان نوجوانیم خوندم 
درسته که کتاب های زندگینامه های شهدا اکثرا شبیه هم و تکراری شدن و شاید جمع آورنده گزارش ها و نویسنده ها باید سبکشون  رو تغییر بدن چون دیگه چندین ساله کتاب های شهدا جذبم نکردن بخاطر قالب تکراریشون
 اما بازهم تو برهه حساس سنی ای که حدود ۵ یا ۶ سال پیش بود با این شهید بزرگ آشنا شدم و شخصیت والاشون  واقعا تاثیر گذار بود برام 
        

          جز بهترین کتابهایی بود که خوندم هر صفحه به من درس جدیدی میداد اینقدر جذبش شدم که نصف روز تمومش کردم