گمانم برای محمد الماغوط، شاعر سوری باشد که گفت: «الحزن مثل الله، موجود فی کل مکان» همچون وجود خدا، اندوه هم همه‌جا هست. این کتاب، در واقع شرح و بسط همین حرف است. خواندنش تجربه عجیبی بود. سفر به دنیای ذهنی آدمیزاد و شریک شدن در حس‌هایی که گاهی حتی نمی‌دانستی وجود دارد و بعد دیدن اینکه ای دل غافل، چقدر دلم برای این یکی چیز یا آن یکی آدم تنگ بود و خودم خبر نداشتم. کتاب با دسته‌بندی قابل قبولی، درباره احوالات درونی انسان معاصر حرف زده و احساسات متفاوتش در برخورد با آدمها و پدیده‌های متفاوت. اینکه درباره هر موضوعی می‌شود چقدر فکرهای متفاوتی کرد و احساسات مختلفی را از سر گذراند. به گمانم خواندن این کتاب برای هر داستان‌نویس یا نویسنده‌ای می‌تواند یک کلاس درس عالی باشد که چطور می‌شود در مورد ذهن و روان افراد حرف زد و احساسات جدید را کشف یا معرفی کرد.
          

            وقتی این کتاب رو بخونید عوض می شید، همش کتاب رو زمین میذارید و به کلماتی که گفته فکر می کنید، به چیزهایی که تجربه کرده بودید و یادتون رفته بود، به حس های مشترکی که با نویسنده تجربه کردید و حس های عجیبی که هرگز حس نکردید و حالا مثل یه غذای خارجی سعی دارید مزه مزه ش کنید.
من فکر میکنم این کتاب به نویسندگان داستان ها هم میتونه خیلی کمک کنه چون منبع الهام بخشی از احساساتی که میتونن باهاش شخصیت های جالب خلق کنن
          

            نمیدانم وقتی این کتاب را خواندم چه شد، هنوز هم نمیدانم. شاید برای تعداد زیادی از ناراحتی هایم نامی جدید پیدا کردم و شاید هم فهمیدم جهان گسترده ی غم ها، خیلی بزرگتر از آن چیزی ست که فکر میکردم.
ولی مطمئنم این کتاب شبیه دیگر کتاب هایی که خوانده بودم نبود، همه چیزش فرق داشت. ظاهر و باطنش، حال و هوایش، همه متفاوت بودند.
شاید اگر بخوانیدش، بدانید امروز صبح وقتی از خواب بیدار میشوید، چرا این حجم از غم و ناراحتی روی دلتان سنگینی میکند:)
          

            کتاب بیشتر جنبه فان و سرگرمی داره .
نویسنده روی یک سری از احساسات و حالات و اتفاقات مختلف ، اصلطلاحات خاصی رو نامگذاری کرده که جالبه و بعضیاش آدمو به فکر فرو میبره 
درکل جنبه سرگرمی برام داشت. 
یکبار خوندنش؟ اره میشه لا به لای روزمره زندگی خوندش ولی فقط یبار