یادداشت‌های فضائل (25)

          هدیه‌ی دوست داشتنی از یه دوست عزیز✨🌱

زیبا بود
اما به نوع نگاه خواننده هم بستگی داره
از یه زاویه‌ی خوب، منظره‌ها زیباتر میشن :) 
        

          ... با عشق، وضو، حال مناسب، و در خلوت محض خوانده شود ...
💔🥀🕯️
        

          حقیقتا رقیق شدم!!! 
کلمات و توصیفات واقعا برای صحبت در مورد امام علیه السلام و الرحمة قابل نیستن... !  و اصلا فهم و درک همچو منی قد نمیده!

از این نکته که بگذریم
کتاب خیلی خوش‌خوان و جمع و جوره، و مناسب برای آشنایی اولیه، ولی اگه یکم حرکت‌های سیاسی و علمی-تربیتی امام صادق علیه السلام رو هم توی داستانها میگنجوند خیلی بهتر میشد. 
        

          برام جالبه... ماها دلمون میخواد همچین کتابداری رو تو زندگی‌مون داشته باشیم، ولی امام زمانمون رو نمیخوایم!!! 🥺💔
 این کتاب، فقط یه سری داستان ملایم حال خوب‌کن نیست... و مفهومی عمیقتر رو بررسی میکنه به اسم «شغل» 
مشکل هر کدوم از ۵ شخصیت داستان، به نوعی به شغلشون مربوط میشه شغلی که دوستش ندارن، شغلی که دلشون میخواست داشته باشن، شغلی که هیچوقت نداشتن و شغلی که از این به بعد دیگه ندارن... 

در کل پیشنهاد میشه
        

          نهایتا با پایان داستان، به اولین جمله‌ی کتاب برمیگردیم: «چه چیز باعث میشود انسانی از مرگ فرار نکند؟» 
کتاب شامل یک داستان کوتاه بود. مثل قسمتی از یک فیلم یا یه برش از زندگی (نسبتاً) عادی
🔶 برخلاف معمول، اینبار توصیف نکردن‌های نویسنده رو دوست داشتم! و دلم میخواست اون چند کلمه‌ای که راجع به فرم صورت یکی از قاتلین نوشته بود رو خط بزنم تا شاهکارش کامل‌تر بشه. (صرفا از بعد ادبی، فعلا به محتوا کاری ندارم)
🔶 تصور مکان و فضا و بخش زیادی از وقایع به عهده خود خواننده‌ست؛ که این آزادی عمل به نوبه خودش جذابه. این سبکو دوست دارم.
🔶 احساسات جالبی توی کتاب جریان داشت. ترس، اضطراب، خشم، سردرگمی، و حتی بی‌تفاوتی و بی‌احساسی! میتونستم خودمو جای هرکدوم بذارم و تصور کنم اگه من بودم چه احساسی میداشتم؟ 
🔶 درسته که از مسیر لذت بردم، اما پایان داستان جایی بود که نویسنده دیگه در استفاده از ابهام زیاده‌روی کرده بود... به نظر بنده، بالاخره داستان باید یه نتیجه‌ای داشته باشه و نهایتا چیزی به من خواننده اضافه کنه (حتی اگه الزاما خود ماجرا به جایی نرسه) 
🔶 ترجمه رو دوست نداشتم. کلمات و جملات میتونستن خیلی واقع‌گرایانه‌تر انتخاب بشن. 

به هرحال خوشحالم که خوندمش، حس خوبی داشت؛ 
حتی کرختی و سردرگمی صفحه‌ی آخر... 


        

          خب... کتابو خوندم؛  انیمیشن قدیمیشو هم دیدم (A Christmas carol 2009) و برای من تاثیرگذارترین قسمت اونجاست که اسکروج لب قبر خودش ایستاده و با التماس به روح سوم میگه: «یه فرصت دیگه بهم بده!» - که البته این قسمت توی کتاب نبود! :) - ولی هرکس با تصور همچین لحظه‌ای میتونی نحوه زندگی کردنشو زیر و زبر کنه! نه فقط در مورد ثروت، راجع به تموم اهدافی که توی زندگی برای خودمون انتخاب کردیم. 

لذت بردم؟ اوایلش آره ولی بعد نه
ارزش خوندن؟ برای من نداشت ولی احتمالا برای کسی که کمتر با مرگ مواجه میشه داشته باشه!

در کل انیمیشنش بهتر و قوی‌تر بود... (ولی نمیدونم چطور قبل نه سالگی دیدمش!😖😅) 
        

          کتاب خوبیه؛ راهکارهاش عملی و قابل اجراست؛ ولی لازمه فعالانه براش وقت گذاشته بشه. 
نویسنده سعی کرده از مثال‌های زیادی استفاده کنه اما با این حال ممکنه باز هم براتون گیج‌کننده یا دردناک باشه.‌ بهتره کتاب رو با یه مشاور روانشناس پیش ببرین چون هر آدمی متفاوته و راهکارهای خاص خودشو میطلبه و مشکلات خاص خودشم داره. در کنار مطالب کتاب، یاد گرفتن خطاهای شناختی حوزه روان و حذفشون از افکار و تجربیات قبلی کمک‌کننده‌ست. 

اگه تصمیم دارین کتابو بخونین، اولا بهتون خیلی آفرین میگم! :) 
دوما اینکه کفش آهنی بپوشین، حسابی تلاش کنین و صبور باشین. این راه طولانیه ولی ارزش طی کردن داره💪🌟
        

          کتاب کوچولوی بسیار دوست‌داشتنی که همه تو زندگیمون به محتویاتش احتیاج پیدا میکنیم.
البته به عنوان یه مهارت شناختی-عملی احتیاج به تمرین مداوم داره
        

          قلب داستان رو دوست داشتم و همین به تمام ویژگی‌هایی که دوست نداشتم میچربه.. :)

ولی در کل
کسایی که رمان‌های خیلی قوی نخوندن
یا تازه کتاب خوندن رو شروع کردن
اندکی عاشقانه‌پسندها
و نوجوونا 
احتمالا از داستان لذت بیشتری میبرن 
        

          اولین چیزی که منو جذب کرد اسمش بود؛ ولی اگه میخواین براتون اسپویل نشه توضیحات بهخوانی‌ها در مورد علت نامگذاری‌ش رو نخونین. 
روونه و میشه توی یک یا دو نشست تمومش کرد. زاویه دید جالبی داره، چون اینبار لازم نیست جواب معما رو کشف بکنین :) 
با نخوندنش چیز زیادی رو از دست نمیدین، به جز کمی هیجان و سیناپس‌های جدید ناشی از تجربه ذهنی قرار گرفتن توی موقعیتی که... خدا نصیب گرگ بیابون نکنه! :/ این چه کار احمقانه‌ای بود!!

پ.ن: «بذار [در] قفل بمونه»؟؟؟ «نظرت چیه سر اتومبیل رو به سمت جنوب بچرخونیم»؟؟؟ پناه بر خدا؛ جمع کنین خودتونو😐

        

          فضایی مملو از غم، کینه، خشم و اشتباه... و البته عشق‌هایی که به حقیقی بودنشون شک دارم. چیزی که شاهدشیم ثمره‌های تلخ عقده و انتقامه...

توصیفات شرایط و وقایع خوب بود؛ اما سناریو رو دوست نداشتم. غم‌انگیز و سرد بود... و اوضاع مدام بدتر و بدتر میشد. نظری راجع به شخصیت پردازی ندارم چون خیلی شخصیت‌ها رو درک نمیکردم 
برای یه داستان کلاسیک، نحوه‌ای که سرگذشت ساکنین wuthering heights توی کتاب بیان شد -حداقل برای من- جالب و جدید بود. اگه جای نویسنده بودم داستانو از زبان چندین فرد مختلف تعریف میکردم، یا بین تعریف‌های خانم دین اتفاقاتی رو در زمان حال رقم میزدم.. به نظرم جذاب میشد. 

خوشحال نیستم که خوندمش، پشیمون هم نیستم؛ اما قطعا به کسی پیشنهادش نمیکنم! بعضی وقتا حال بدی که توی کتاب هست به پیامی که میخواد برسونه میرزه... اینبار نه... 
        

          تلنگر خوبی بود
        

          شاید تو فقط یه آدم بی اعصاب نفرت انگیز رو ببینی، ولی اگه جریانی که اونو به چیزی که هست تبدیل کرده بدونی، احتمالا بابت بی‌اعصاب بودنش کمی بهش حق میدی و کمتر ازش متنفر خواهی شد.

خیلی خوب بود، واقعا کم پیش میاد یه کتاب باعث بشه با صدای بلند بخندم! این کتابو برای درک کردن بهتر آدما لازم داشتم. برای همز و لمز نکردن و درک ضحی و قضاوت نکردن آدما. 
تا نیمه کتاب از اُوِه خوشم نمیومد و همین باعث میشد با وجود قلم خوب و جذاب نویسنده از کتابم خوشم نیاد و با خودم فکر میکردم یعنی واقعا «بهتر است هیچ کتابی نخوانم»؟؟ 
ولی بعد جایی در اواسط و اوج داستان با فلش بک های هنرمندانه آقای بکمن تونستم بهتر اوه رو درک کنم. البته از اینکه ایران رو جایی پر از «جنگ و بدبختی» توصیف کرده بود عصبانی شدم! 
        

          اینکه داستان توی طبیعت اتفاق میفته برام خیلی جذابه؛ از تصور کردنش لذت میبرم. 
جلد اول منطق بیشتری داشت ولی اینبار باید بیشتر با احساسات دست و پنجه نرم میکردیم.