یادداشت 🇮🇷 فضائل 🇵🇸

        یکی از اساتید روانپزشکی ما میگفتن: «شخصیت اصلی کودک اون چندسالی شکل میگیره که بچه از نظر درک و شعور برای پدر مادرش هیچ فرقی با گونی سیب‌زمینی نداره...» اما حتی اون نوزاد هم حرکات شما رو می‌فهمه. پیام‌هارو دریافت میکنه، تفسیرشون میکنه و بر مبنای اونا نتیجه میگیره!! 
درسته که اون بچه الان کوچولوئه، و شاید چیزهایی رو ندونه و تجربه نکرده باشه ولی همچنان فکر و احساس میکنه.
 اگه بهش توجه نکنین ناراحت میشه، راجع بهش فکر میکنه و به این نتیجه می‌رسه که «پس من موجود بی‌ارزشیم... » این فرایند حتی زمانی که کودک به درستی زبون باز نکرده هم می‌تونه اتفاق بیفته. 
 این نتایجی که فرزندتون گرفته، به عنوان اولین و درست‌ترین دریافت‌هاش از جهانِ جدیدِ بیرون، توی ذهن کوچیکش حک میشن و تا بزرگسالی همراهش میمونن؛ حتی اگه غلط باشن. و تا فعالانه سراغ اصلاحشون نره کاملا محکم و خدشه ناپذیر باقی میمونن... اصلا به خاطر همینه که طرحواره‌های پیش‌زبانی وجود دارن. (یعنی زمان ایجاد طرحواره برمیگرده به وقتی که بچه حتی نمیتونسته حرف بزنه). پس جمله «بچه‌ست نمی‌فهمه» رو از ذهنتون پاک کنین!! 
لازمه اون موجود کوچولو رو هم «انسان» در نظر بگیرین، نه همون گونی سیب‌زمینی‌ای که چیزی نمی‌فهمه. 

فقط میخوام این پیام داستان  رو فریاد بزنم که:
«پدرها و مادرهای محترم!!! لطفا با جملات و حرکات اشتباهتون خنجر به قلب بچه‌های بی‌گناه بی‌دفاع فرو نکنین!»  

البته میدونم که اکثرا خودتون هم آسیب‌دیده‌این... 
و میدونم که اگه بدونید این کار چه آسیب عمیق و مادام‌العمری میتونه به فرزندتون وارد کنه تعمدا دست به انجامش نمیزنین.

ولی چه اشکالی داره بلایی که سر خودتون اومده سر بچه‌تون نیارین (یا حداقل کمتر بیارین) و این لا به لا کمی هم زخمای خودتونو درمان کنین؟ حالتون ان‌شاءالله بهتر میشه... 

پ.ن: این فقط یکی از ابعاد ماجراست و میتونه خیلی پیچیده‌تر از این حرفا باشه. اما اگه توی همین مسئله هم کمی آگاه بشیم و عملکردمون رو اصلاح کنیم، خودش قدم مثبتیه.