یادداشت‌های مِمول هلمز 🌱 (14)

          سلام بر بهخوانیان
احوالتان؟
چشمانم آنچنان در اشک حدقه زده اند  که نگو و نپرس.
البته اهم باز هم پذیرا میشوید که این حجم از ابراز محبت و اشک های استعاری بنده، ناشی از یک کتاب نیست! شرم بر من ،هزار شرم بر من.
کنون است که با خود بگویید،ایم معلوم الحال پریشان احوال، بهخوان را با سینما  عوضی گرفته است؟؟
اما بنده مثل همیشه دلیل موجه ای دارم که قانعتان کنم شایستگی عفو و رحمت شما را دارا هستم.
و آن دلیل موجه چیزی نیست جزززززز، دکتر زئوس یا سوس یا ..که فارغ از اسم  سخت التلفظشان قلمی بس دلنشین دارند.
البته اهم چیز است،بنده تا به‌حال  کتابی از ایشان را ورق نزده ام امااا  همانقدر که کودکی خود را به عمو پورنگ مدیون هستم به ایشان هم مدیونم[چه بسا بیشتر]
داستان از آنجا شروع شد که بنده همانطور که به افق مینگرستیم
ناگه با خودم گفتم آه یادت می آید بچگی هایت خانه ی مادربزرگ، شبکه های بیگانه یک کارتونی را پخش میکردند؟ هیچ وقت هم کامل ندیدی اش،اسمش چه بود؟ آهان گوشت تخم مرغ سبز
خب چه وقتی بهتر از الان که دگر صد سالت است برای تماشای درست و حسابی آن کارتون! در نتیجه چند روزی را مشغول شدم به دیدن و دیدن و دیدن و اینک در ساعت دو نصفه شب، آخرین قسمت را هم دیدم و در ذهنم ایستاده برای تمامی عوامل دست زدم🤌🤌بس که لذت بردم(با صد سال سن)
دیدم در تیتراژ نوشته اند برگرفته از کتابی است نوشته ی دکتر زئوس ، جست و جویی کردم و ناگهان خشکم زد، گرینچ، لوراکس،هورتون و ..‌ همه برای همین آقای دکتر اند؟؟؟
هزاران درود و عشق برای ایشان باد که چنین دنیای زیبایی را برای کودکی بنده ساخته اند. آه چقدر روده درازی کردم، اما امیدوارم درک کنید که چقدرررررر گفتن تمامی این حرف ها ضروری بود !
مخلص کلام بسی لذت بردم،شاهکاری کودکانه بود و برای یک انسان صدساله چه چیزی بهتر از یک شاهکار کودکانه✨️🤌
باتشکر از اینکه تا اینجای نوشته های این پریشان حال دیوانه را خواندید،با آرزوی بهترین ها خدا یار و نگهدارتان باد.❤️ 
ویرایش:صبر کنیدددددد بنده تازه فهمیدم فصل دوم هم دارددددد!!!!
        

          درودی دوباره بر بهخوانیان
حالتان؟احوالتان؟
اگر یادداشت پیشین مرا به یاد داشته باشید،میدانید که با کمال شرمساری از یک فیلم سخن گفتم و گویا اینبار هم باید با شرم(در میزان کمتر)به درگاه کتب کاغذی و صد البته چشمان فلک زده ام بگویم که پی دی اف خواندم و وای بر من! اما باز بنده عذر موجه دارم.
این کتاب ارزشش را داشت! تعلیق پایان داستان شوکه کننده بود و متعجب کننده هرچند که آن یارو از اولش هم مشکوک میزد و آنچنان دور از نظر نبود که رد دود آتش ها هم برسد به گور خود گور به گوری اش ! سبک قلم نویسنده اما برای بنده در درجاتی بالاتر بود،چرا وه من را به یاد قلم پسودانیموس بوش عزیز و فقید می انداخت،کنون که در فراغ مجموعه راز در سوز و گدازم  ، این کتاب مرحمی بود برای امیدواری به پایدار ماندن این سبک به اصطلاح عجیب الخلقه ی جالب انگیز که مبدع اسمش بنده هستم.
بگذریم بسیار روده درازی کردم و هیچ به هیچ ، خلاصه کلام کتابی بود بس زیبا و البته عجیب الخلقه جالب انگیز پسند. شاهکار نبود اما آنقدر خوب بود که برایم دروازه ایی باشد به جهانی جدید.
و نجات بنده از چی چی بهش می‌گویند ؟ریدینگ اسلامپ؟یخ زدن قوه کتاب خوانی؟اختلال سیستم کتاب دوستی؟
به هر حال تا چرند اندر پرت نویسی های ذهن مشوش بنده خداحافظ و نگهدارتان باد!
پ.ن:نمیدونم این اسپویل محسوب میشه یا نه ولی اون یارو جاسوسه ، الکساندر هیل منو یاد ویلم دفو تو بیتل جوس ۲ مینداخت ،(تو نقشتون فرو برید)
        

          سلاممم
پس از  مدت طولانی دوری از بهخوان عزیز بلاخره به سرزمین خویش بازگشتمم.
اما  جای شرم دارد که بگویم یادداشتی که مینویسم در باب یک کتاب نیست، بلکه  موضوع، یک فیلم است!
امیدوارم عذر من را پذیرا شوید ، چرا که هر کتاب خوانی می‌داند فیلم دیدن کی بود مانند خواندن!
در حقیقت اما هر طور فکر کردم نمیشد از خیر این یادداشت گذشت ، چرا که به شدت تحت تاثیر این داستان قرار گرفتم آنچنان که نزدیک بود ساعت سه بامداد پس از تمام کردن فیلم، بایستم و آن چنان بلند دست بزنم که اهالی خانه از خواب بیدار شودند و از پنجره پرتم کنند بیرون.
فکر نمی‌کنم دیگر روی دست خانم کریستی نویسنده ایی پیدا شود. قدیم تر ها فکر میکردم زیبایی قلم آگاتا خانم کریستی به پیچش های داستانی بی نظیرشان است، هرچند که اکنون هم منکرش نمی‌شوم ، اما  دریافتم که چیزی وجود دارد فراتر از ایده های داستانی خانم کریستی، چیزی به نام شخصیت پردازی
هرچند که با کمال شرمساری  مججد میگویم که من‌کتاب را نخواندم، اما باید بگویم کارگردان فیلم و بازیگران قطعا روح خانم کریستی را در آن دنیا شاد کردند، زیرا تک به تک آنها نقش را آنچنان مملوس بازی می‌کردند که انسان حس میکرد خود مسافر قطار سریع و سیر شرق است.
پ.ن: تصمیم آخر پوآرو از صمیم قلب بنده را خوشحال کرد، دمش گرم😔😂
 
        

          سلاممم
جادو فروش
نه میشه گفت خوب نه میشه گفت بد
راستش تا صفحه ۲۸۳! اصلا دوستش نداشتم
به نظرم داستان اصلا کشش نداشت
اما خودم رو مجبور به خوندنش کردم و در کمال تعجب سیر داستانی رو به بهتر شدن رفت . شخصیت ها عمق بیشتری پیدا کردند و بلاخره تونستم با داستان همراه بشم
شاید حتی جلد های بعدیش هم بخونم!


        

          خب خب
این کتاب رو که شروع کردم اولش به نظرم از این کتاب های حوصله سربر و کلیشه ای بود و میخواستم که بزارمش کنار
امااا وقتی ادامه دادم 
به مرور برام جذاب تر و جالب تر شد 
به نظرم حس و حال کتاب خیلی خوب بود ، یه چند جلسه تراپی بود خودش🫠🥹
به خصوص اگه گذشته براتون مثل یه بار سنگینه یا عزیزی رو از دست دادید این کتاب  کمک کننده است.
        

          امروز خیلی رندوم و ناگهانی یاد این کتاب افتادم
حدودا ۷، ۸ سالم بود که توی کانون خوندمش
از اون جور کتاب ها بود که به گمونم روی دیدگاهم نسبت به زندگی واقعا اثر گذاشت.
فضای کتاب یه مقدار زیادی تاریک بود به عنوان کتاب کودک 
اما  خب از جهاتی ، همین تاریکی و تم ترسناکش باعث شد پیام داستان   بیشتر توی ذهنم بمونه.
یه جایی توی ناخودآگاهم  برای همیشه تو ذهنم موند که همه ی افراد خوب نیستن حتی اگه به نظر خیلی فوق العاده بیان و عتماد نابه جا میتونه چه آسیب هایی بزنه
خلاصه که به نظرم  کتاب جالب و عجیبیه و یه جورایی بچه هارو با بخشی از جنبه های تاریک دنیای واقعی آشنا میکنه. حتی به گمونم خوندش برای نوجوون ها و بزرگسال ها هم میتونه مفید و موثر باشه


        

          سلامممممم
احوالتون
مثل دو کتاب قبلی که از خانم کریستی خوندم،  از این کتاب هم به شدت لذت بردم 
جنایات زیرکانه
انگیزه های پنهان
 طبیعت بشری 
 جملات تامل برانگیز  خانم مارپل
و فضاسازی بسیار تمیز و دقیق خانم کریستی 
ترجمه هم به نظرم روان و خوب بود
اما 
متاسفانه کتاب ، یک داستان واحد رو دنبال نمیکرد، بلکه متشکل از ۱۳ معما جداگانه بود این باعث شد تموم کردنش یه مقدار زیادی طول  بکشه.



        

          وای
الحق که لقب ملکه جنایت برازنده شماست خانم آگاتا کریستی
باز هم غافلگیر شدم 
در ۱۵ صفحه آخر!
به نظرم یه داستان جنایی خوب داستانیه که وقتی لحظه آخر حقیقت رو فهمیدی ذهنت یه فلش بک به کل کتاب بزنه و تو تک تک صفحات کتاب انگیزه جنایت کار رو ببینه، متوجه بشه نویسنده چطور ماهرانه با کلمات بازی کرده تا  جنایتکار رو پنهان کنه.
و چقدر این جمله ی موسیو پوآرو ی عزیز رو توی این کتاب  دوست داشتم: 
من ترجیح میدم انسان باشم.
کلا جملاتش رو دوست داشتم البته🫠😂
خلاصه که خیلی جذاب بود.

        

          ای کاش تا همین جا بس نبود آقای بوش 
به شخصه تو تک تک صفحات این مجموعه کتاب زندگی کردم
نمیدونم همه به اندازه ی من خوششون میاد یا نه
قلم آقای پسودانیموس بوش عزیز کلا یه سبک خاصه 
و معمولا یا ازش متنفر میشید یا عاشقش میشید .
قبلا هم یه یادداشت برای کتاب اول(اسم این کتاب راز است)
نوشته بودم ،اما  به نظرم جا داشت به عنوان یه خداحافظی از این مجموعه یه یادداشت هم برای جلد آخر بنویسم
یکی از پایان‌بندی های واقعا قشنگی بود که خوندم
هرچند واقعا دوست داشتم بیشتر راجع به سرنوشت شخصیت ها بدونم ...
چیزی که این کتاب رو خاص می‌ کرد این بود که روایت مثل همه ی کتاب ها نبود طوری بود انگار آقای بوش نشسته جلوتون و براتون داستان میگه . انگار ما علاوه بر شخصیت ها ، با نویسنده هم آشنا می‌شدیم.
بسیار تا بسیار قشنگ ، قطعا دلتنگ این اثر خواهم شد...


        

          سلام،سلام
احوالتون؟
وای وای وای از این کتاب 
در وصف این کتاب همینقدر بگم که یه نفس تو دو ، سه ساعت کل سیصد و خورده ای صفحه اش رو خوندم.
و آخرش آنچنان تعجب کردم که نفسم بند اومده بوده.
هرچی بگم اسپویل میشه ولی به نظرم اگه طرفدار سبک معمایی هستید یا از فیلم هایی با وایب فیلم دیگران خوشتون می آد احتمال زیاد تحت تأثیر این کتاب هم قرار میگیرید.
شخصیت پردازی ها خوب بود ،هرچند یه جاهای کوچیکی مبالغه شده بود.
اما  هرکسی ممکنه از این مدل پایان بندی خوشش نیاد

راستییی
*_ با بچه ها تصمیم گرفتیم یه کارزار کاهش قیمت کتاب راه بندازیم.. درسته امیدی نیس ولی شاید نتیجه داشت؟
https://www.karzar.net/192891
امضاتونو نیاز داریم:)*
🌱❤️
        

          خب سلام،سلاممم
احوالتون؟
مدت ها بود دوست داشتم این اثر رو بخونم و بلاخره موفق شدم به خوندنش و به نظرم به شدت لذت بخش بود.
دراصل داستان شاید مثل خیلی از داستان های امروز هیجان انگیز یا تخیلی نبود
اما شخصیت پردازی فوق العاده  بود  و  باعث می‌شد خیلی سریع با شخصیت ها انس بگیرم
داستان از کریسمس شروع می‌شد و تو کریسمس سال بعد تموم می‌شد و بالا پایین های زندگی ۴ تا خواهر رو توی یک سال نشون میداد.
آخرش هم یکمی عاشقانه تموم شد ولی اونقدری نبود که آدم حالت تهوع بگیره(دوستان دوستدار ژانر عاشقانه توجه داشته باشید محض شوخی گفتم)
در کل میتونم بگم اثر گیرا،با اصالت و شیرینی بود 
مثل یه جور تراپی کوچولو میموند و اونقدر حس خوب داشت که شاید بخوام انیمیشن و فیلمش هم ببینم:)
اما خب شاید مورد علاقه ی همه نباشه و برای بعضی ها حوصله سربر باشه.
اما برای من یک شاهکار تمام عیار بود.


        

          خب خب بلاخره پس از مدت ها انتظار خوندمش
و باید بگم خیلی قشنگ بود
به خصوص اگه مثل من با داستان آلیس در سرزمین عجایب خاطره داشته باشید جذابیتش براتون خیلی بیشتره،چون هی میگید عهههه اون،این بوده پس🫠
ولی خب راستش رو بگم پایانش به دلم نشست
هرچند که واقعا پایان تاثیربرانگیزی داشت  و خب انتظار همچین پایانی هم میرفت،چون سرگذشت ملکه ی سنگ دل بود ولی خب یه مقدار روح روان آدمو می‌ریخت بهم 😩
_ توصیفات داستان فوق العاده بود 
_ریتم داستان از اوج نمی افتاد و مدام آدمو هیجان زده میکرد.
_به شدت جذاب بود به نظرم و از یه جایی به بعد یه نفس خوندمش

و از اونجا که خود این کتاب یه مقدار (یکم زیاد) گرون  بود از همین تیریبون(مجموعا ده نفر این پیامو نمیبینن ولی خب😁) از  عزیزانی که  در اعمال قیمت ها یاری می‌نمایند خواهشمندم یذره این قیمتا رو بیارن پایبن والله ما کتابخونا گناه داریم🥲
        

          سلام،سلام!
احوالتون؟
خب خب  بخوام خلاصه بگم  باید بگم فوق العاده بود این کتاب،
به خصوص برای کسایی مثل من که زیاد متحد به برنامه ریزی و چهارچوب خاصی برای عمل نیستن😅
هرچند کتاب یه مقدار طولانی بود و گاهی یه مقدار سخت بیان کرده بود منظورشو  جناب رایدر کارول  ولی همچنان مفید بود به نظرم و خب از الان بگم یه تعداد زیادیییییی از توش بریده ی کتاب پیدا کردم و قراره طی چند روز آینده رو کل در و دیوار بهخوان پر بشه از تیکه های کتاب  برنامه ریزی به روش بولت ژورنال🫠🤭

اوه راستی تا یادم نرفته یه سوال کاملا بی ربط چه مدل پادکست هایی دوست دارید؟#سوال_پایانی_بی_ربط
تو نظرات بهم بگید
 خدافظ 
-دستت تو دست حافظ(#نمک)



        

          به شخصه قلم آقای بوش رو خیلی دوست دارم،خیلی خوب میتونن با مخاطب ارتباط برقرار کنن و کاری کنن مخاطب به داستان جذب بشه 
توی مجموع داستانی راز،همیشه بخش ضمائم  جذاب و با چاشنی طنزه .
تعلیق ها کاملا به جا هستن و روند داستان یکنواخت خسته کننده نیست.
توی کتاب (به خصوص در جلد های جلوتر) گاهی اوقات نویسنده وسط داستان یه روایت جدا رو تعریف میکنه (یه مقدار از این شاخه به اون شاخه میپره) که به نظر من خیلی جالبه اما خب ممکنه هرکسی خوشش نیاد
درکل کتاب رو پیشنهاد میکنم (به خصوص اگه دلتون یه سبک متفاوت میخواد)