به‌عنوان کسی که قطار سریع‌السیر شرق را خوانده، باید بگویم که این کتاب یکی از جذاب‌ترین و هوشمندانه‌ترین داستان‌های جنایی‌ای بود که تجربه کردم. از همان ابتدا، فضای لوکس و در عین حال مرموز قطار، شخصیت‌های متنوع و توصیفات دقیق، مرا درگیر ماجرا کرد.
نکته‌ای که این رمان را خاص می‌کند، نه‌تنها معمای پیچیده‌اش، بلکه پرداختن به جنبه‌های اخلاقی عدالت است. پایان داستان واقعاً غافلگیرکننده بود و باعث شد مدتی درباره مفهوم عدالت و انتقام فکر کنم.
اگر دنبال یک داستان پلیسی پر از تعلیق با یک پیچش داستانی ناب هستید، این کتاب را از دست ندهید!
👌🏻🕵🏻‍♂️🔍
        

          پایان قشنگ بود ولی می‌تونست بهتر باشه 
درکل کتاب خوبی بود دوسش داشتم
        

          مردی با سلول‌های خاکستری فوق فعال

بین نوجوانان دهه هفتادی کارآگاه‌های رمان‌های آگاتا کریستی محبوبیت زیادی داشتند، خانم مارپل و هرکول پوآرو.

سریال هایی جذاب که ذهن ما را به بازی می‌گرفت تا معمایی را حل کنیم یا آن را حدس بزنیم. فضای شهری و روستایی انگلیسی با همان ادا و اطوار و آداب و رسوم‌شان در آن برهه ،گل کرده و طرفدار داشت.

نوجوانان اهل کتاب به دیدن فیلم رضایت نمی‌دادند و دنبال کتاب‌هایش هم بودند.  ایمان داشتیم بعضی قسمت‌های آن حتما سانسور شده است و برای فهمیدنش باید کتابش را هم بخوانیم.

ما دنبال هیجان و حل معما و بازی فکری در بستر داستان بودیم که سرگرم‌مان کند. آخرِ هر قسمت کیف می‌کردیم که این کارآگاهان تمام شخصیتها را دور هم جمع می کنند و از بین آنها با استدلال و منطق قاتل را گیر می اندازند.

با فاصله بیش از بیست سال، کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق را در ژانر جنایی خواندم. داستان همان مختصاتی را داشت که بالا گفتم ولی من دیگر نوجوان نبودم.
بخش اعظم کتاب بازپرسی پوآرو از مظنونین را شامل می‌شود. با اینکه توجه به جزییات و نشانه‌ها در این ژانر لازم است و باید به آنها دقت کرد، حوصله‌ام را سر برد. فکر می‌کنم این گونه آثار را بهتر است به صورت مختصر و در یک فیلم سینمایی دید.
حتی لحظات گره گشایی که قبل‌ترها لذت وافری از فهم معمای آن می‌بردم به نظرم دم دستی آمد. همه‌ی سرنخ‌ها تصادفا به هم مربوط بودند . یک پایان موفقیت آمیز برای مردی با سلول‌های خاکستری.

با این حال به دلیل پیرنگ سالم، رعایت اصول اخلاقی و محتوای مناسب، کتاب قابل توصیه می باشد و نوجوانان اهل این ژانر، از ۱۲ سال به بالا می‌توانند مخاطبان این کتاب باشند .
امتیاز کتاب ۳.۵ از ۵

🌎https://eitaa.com/vazhband
        

          از بهترین آثار آگاتا کریستی نبود، ولی برای علاقمندان آثار معمایی، جذابیت نسبی داشت. و شاید بتوان گفت جزو معدود داستان‌هایی بود که نسخه تصویری آن را بیشتر از نسخه مکتوب دوست داشتم.
        

          توی قطار سریع السیر شرق، یه قتل در کوپه مجاور هرکول پوآرو اتفاق می افته. حالا اون باید پرونده رو قبول کنه و بگه قاتل کیه.
خیلی خوب بود. کتاب های آگاتا کریستی واقعا لذت بخشه خوندنش. من دوست دارم که اون وسط، یه سری سرنخ که میده رو اگر آدم دقیق باشه ، میتونه کشفش کنه. حالا یه جاهایی هم البته حدس خودشه و سرنخی وجود نداره. ب هرحال پوآرو عه و یه عالمه با پرونده های جنایی دست و پنجه نرم کرده.

عاشق این  ویژگی پوآرو ام که کاملا به این واقفه که آدم باهوشیه و به خودش میباله و حسابی هم اعتماد به نفس داره. و اینکه آگاتا کریستی در توصیف جزئیلت چهره پوآرو و زبان بدنش، وقت گذاشته و ظرافت هاشو بهمون نشون داده که دوست داشتنیه.

توی این کتاب یه جا اسم ایران هم اومده بود :')

قشنگ بود. 
        

          قتل در قطار سریع السیر شرق اولین کتابیه که از آگاتا کریستی میخوندم و مشتاقم کرد برم سراغ بقیه کتابهاش؛ 
ماجرای قتلی که تو قطار اتفاق می افته و پوآرو که مسافر همون قطاره مسئول پیدا کردن قاتل میشه.

نسخه سینمایی‌ش رو هم دیدم و استثنائا جذاب تر از کتاب بود.
        

          
مامان برایمان پتوی بافتنی می‌بافت. وقتی کاموا گره می‌خورد، میشد راحت نخ را ببُرد و دوباره گره بزند اما من باز کردن گره را دوست داشتم. می‌نشستم و سرنخ را پیدا می‌کردم و هی گلوله‌ی کاموا را دور میدادم تا گره هاش را باز کنم. جایی که گره انگار کور شده بود و باید آنقدر باهاش کلنجار می‌رفتم که نوک انگشت هام سر شود و پوسته پوسته تازه اوج ماجرا بود. وقتی این گره باز می‌شد یک جور ته دلم خنک می‌شد و نفسی که مانده بود توی سینه هوفی بیرون میدادم.
خواندن کتاب‌های جنایی هم همین طعم را دارد. وقتی می‌خوانی هی گره روی گره سوار می‌شود تا یک جایی که انگار گره کور است. آنجاست که نفس توی سینه‌ات حبس می‌شود و دیگر نمی‌توانی کتاب را زمین بگذاری. بعد که گره ها باز میشود یک نفس راحت می‌کشی و می‌گویی ممنون نویسنده‌ی گرامی. دمت گرم خانم آگاتا کریستی.
        

          به جز پایان‌بندی غیرقابل باورش، دوستش داشتم!
        

          به جرعت میتونم بگم یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم...)
اولین کتابی بود که از آگاتاکریستی خوندم و الان متوجه شدم که چرا به ایشون لقب ملکه جنایت رو دادند...!
داستان به شدت غیرقابل پیشبینی بود و بعد از پایانش به شدت شوکه شدم!
به شدت پیشنهاد میکنم اگه شبیه من تا به حال کتابی از آگاتا کریستی نخوندید با این کتاب شروع کنید.
(البته ممکنه با خوندن کتاب های دیگه ای از آگاتا کریستی نظرم عوض بشه.)
        

          کتاب خوبیه
فقط کاش یکم پوآرو رو خوشگل تر توصیف میکردن😂
        

          خب فکر می کنم بار ها و بار ها پیش اومده بود که بخوام فیلم ساخته شده بر اساس کتابش رو ببینم ولی هر بار اتفاقی میفتاد که نمیشد و کتابش هم در دسترسم نبود تا اینکه این بار این طلسم شکسته شد و کتاب به دستم رسید 
ماجرایی که همه مظنونن و در عین حال دلیلی پیدا میشه که بر اساس شهادت بقیه این مظنون بودن از بین بره انگار که هم همه مظنونن و هم هیچکس 😂✨واقعا برام جالب و دوست داشتنی بود و دلم میخواد مثل کارآگاه این رمان از این به بعد هر کتاب جنایی ای که می خونم سرنخ ها و شک ها و همه ی اطلاعات رو بنویسم و به نحوی به جای فقط حدس زدن خودم تصمیم بگیرم که پرونده رو حل کنم 😂💙
        

          به نام خدا
با اینکه داستان مربوط به چندین سال پیش هست ولی هنوز هم به عنوان یک رمان جنایی جذابیت های خودش رو حفظ کرده و تا آخر کتاب شما رو همراه خودش میبره و شگفت زده تون میکنه...
        

          کتاب «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» اثر آگاتا کریستی، یکی از مشهورترین آثار این نویسنده است که در سال 1934 منتشر شد. این رمان، داستان یک قتل مرموز را در قطار معروف اورینت اکسپرس روایت می‌کند. داستان در شرایطی پیچیده و در حالی که سرنخ‌های مختلف در هم تنیده‌اند، به تدریج توجه خواننده را جلب می‌کند.
طرح کلی داستان در مورد کارآگاه بلژیکی هرکول پوآرو است که به طور تصادفی در قطار اورینت اکسپرس، که از استانبول به پاریس می‌رود، سوار می‌شود. در میانه سفر، یکی از مسافران قطار به نام راچت به طرز مشکوکی به قتل می‌رسد. پوآرو به عنوان کارآگاه ماهر و دقیق، شروع به بررسی ماجرا می‌کند و در روند تحقیقات خود با شخصیت‌های مختلفی روبه‌رو می‌شود که هر کدام ممکن است در این قتل دخیل باشند.
شخصیت‌ها در این کتاب به دقت طراحی شده‌اند و هر کدام با ویژگی‌ها و انگیزه‌های خاص خود به داستان اضافه می‌شوند. پوآرو با استفاده از هوش و تحلیل دقیق خود، مسائلی را که ممکن است برای دیگران پنهان بماند، کشف می‌کند. از سوی دیگر، نویسنده با پیچیدگی و دقت زیاد، هر کدام از شخصیت‌ها را به نوعی در داستان گنجانده است تا از لحاظ روانشناسی و انگیزشی برای خواننده جذاب باشند.
از نظر نقاط قوت، یکی از ویژگی‌های برجسته کتاب، ساختار داستانی آن است. آگاتا کریستی با مهارت در کنار هم قرار دادن نشانه‌ها و سرنخ‌های مختلف، داستانی جذاب و گیرا می‌سازد. همچنین، تعلیق بالا و پیچیدگی‌های روانشناختی شخصیت‌ها به شدت به جذابیت کتاب افزوده است. اما شاید یکی از نقاط ضعف کتاب این باشد که برخی از خوانندگان ممکن است در طول داستان با توضیحات دقیق و جزئیات زیاد درباره شخصیت‌ها و حرکات آن‌ها دچار کندی شوند. این بخش‌ها ممکن است برای افرادی که به دنبال سرعت بیشتر در داستان هستند، کمی آزاردهنده باشد.
آگاتا کریستی، نویسنده این اثر، یکی از برجسته‌ترین نویسندگان جنایی و معمایی تاریخ است. با بیش از 80 رمان در این ژانر، او به عنوان «ملکه جنایت» شناخته می‌شود. سبک نوشتاری او به دقت در توصیف محیط‌ها، شخصیت‌ها و ویژگی‌های ذهنی آنها شناخته می‌شود. کریستی همچنین توانسته با خلق شخصیت‌های ماندگار مانند هرکول پوآرو و خانم مارپل، دنیای ادبیات جنایی را غنی‌تر کند.
کتاب «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» برای علاقه‌مندان به داستان‌های معمایی و جنایی بسیار مناسب است. کسانی که از حل پازل‌ها و معماهای پیچیده لذت می‌برند، این کتاب می‌تواند تجربه‌ای رضایت‌بخش باشد. همچنین، علاقه‌مندان به شخصیت‌های پیچیده و تحلیل‌های روانشناختی در داستان‌های جنایی نیز از این اثر بهره‌مند خواهند شد. اگر به دنبال داستانی هستید که به تدریج ذهن شما را درگیر کند و تا آخرین صفحه شما را شگفت‌زده کند، این کتاب را توصیه می‌کنم.
من ترجمه خوب محمد گذرآبادی که توسط نشر هرمس چاپ شده را خواندم.
        

          کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق داستانی از آگاتا کریستی نویسنده مشهور انگلیسی است.

در هنگام سفر در ترکیه از هرکول پوآرو با تلگرافی درخواست می شود که در لندن حاضر شود. او جایی در یکی از کوپه‌های قطار سریع‌السیر شرق، جا پیدا می‌کند. قطار در میان کوه های صربستان به علت طوفان متوقف می شود، هرکول هم‌سفرانش را زیر نظر می‌گیرد، و بلافاصله متوجه می‌شود، که افرادی که در واگن او هستند، جمع ناهمگونی را تشکیل می‌دهند. در واقع از تمام طبقات اجتماعی، نماینده‌ ای در داخل این واگن وجود دارد، ولی کسی که بیشتر از بقیه توجهش را جلب می‌کند: «ساموئل راچت»، یک تاجر خیر آمریکایی است، که از چشمانش پیداست، آن‌طور که وانمود می‌کند، آدم خیرخواه و خوبی نیست.
        

          پوآرو، قطار، قتلی مرموز، شواهد و مدارک. این‌ها کلماتی هستند که با نگاه به عنوان و جلد کتاب به ذهن ما می‌روند؛ ولی فکر نمی‌کنم بتوانید قبل از خواندن کلمات این کتاب، غافل‌گیری یا غافل‌گیری‌های موجود در این کتاب را تصوّر کنید. پوآرو در حال برگشت از یک مسافرت، سوار بر قطار سریع‌السیر شرق می‌شود و با یک قتل روبه‌رو می‌شود؛ یعنی قتل یکی از مسافران قطار. پوآرو از این لحظه به بعد، به‌عنوان یک کارآگاه قهّار و ماهر و کارکشته وارد می‌شود و شواهد و مدارک را بررسی می‌کند. شواهد و مدارک سبب ابهام این مسئله می‌شوند که قاتل چه کسی است و پوآرو در بررسیِ خویش، همراهان خویش را با حدس‌هایی هوشمندانه غافل‌گیر می‌کند. به‌مرور زمان، معلوم می‌شود که باید  در بخش‌های بسیاری از پازلِ این ماجرا، شک و تردید کرد و پوآرو نیز به همین امر مشغول می‌شود، تا آنکه در لحظات پایانیِ داستان، بزرگ‌ترین غافل‌گیری در انتظار شماست. بعد از غافل‌گیری بزرگ، نویسنده داستان خود را به نحوی باشکوه به پایان می‌رساند.
این داستان از لحاظ معمّایی، در سطح بسیار خوبی قرار دارد. نگارندۀ این سطور، سال‌ها قبل فیلمِ اقتباس‌شده از این کتاب به کارگردانی کِنِت برانا (سال ۲۰۱۸) را دیده؛ ولی در هنگام مطالعۀ این کتاب، در بَحرِ معمّاهای کتاب رفت و غرقِ آن‌ها شد. از این رو، می‌توان گفت که این کتاب برای عاشقان کتاب‌های معمّایی و پلیسی بسیار خوب خواهد بود.
پایانِ داستان به‌شدّت باشکوه بود و من در ذهن خویش وصفی بهتر از «باشکوه» برای آن ندارم.
امیدوارم از مطالعۀ آن لذّت ببرید.
        

          جالب بود 
هرچند ایراداتی داشت که به اختصار بیان می‌کنم
اولین ایرادی که به چشم هرکسی ممکنه بیاد اینه که روند داستان کند پیش می‌رفت 
گفت و گو محور بودن بیش از حد ممکنه خواننده رو خسته کنه 
اما نتیجه ارزشش رو داشت 
نتیجه ارزش این‌همه پیچیدگی و بازی دادن رو داشت 
هر داستانی که رنگ و بوی معما توش حس می‌شه طبیعتاً باید پیچیدگی داشته باشه 
ولی این داستان بیش از حد لازم و واقع پیچیده شده بود 
مورد بعدی رسیدن به نتیجه است 
پوآرو با مخاطب پیش نمی‌رفت 
جلو تر از مخاطب حدس می‌زد
جوری که گهگاهی مخاطب زحمت فکر کردن به خودش نمی‌ده و فقط منتظر جواب پوآرو می‌مونه 
یه رمان جنایی _ معمایی خوب رمانیه که کشف پا به پای مخاطب باشه ( مثل رمان بیمار خاموش ) نه اینکه کاراکتر اصلی جلو جلو همه چیز رو کشف کنه و مخاطب آخر داستان نفهمه کاراکتر چطور متوجه این نکات شده...
        

          این دومین کتابی هست که از  بانو آگاتا کریستی عزیز میخونم و مثل ده بچه زنگی در دو روز تموم کردم. 
معمایی پرکشش و جاذبه که به دقت، با جزئیاتِ به اندازه، خواننده رو ماهرانه تا لحظه آخر مشغول نگه میداره. 
نور به قبرش بباره... 
از ده بچه‌ی زنگی بیشتر دوستش داشتم بنظرم نویسنده سرنخ‌های بهتری میده تا خواننده هم حدس‌های خودش رو بزنه و ذهنش درگیر باشه ...
چطو بگم
ده بچه زنگی اگه نویسنده آخرش لو نده شما نمی‌تونید حدسی بزنید که چیشده.
در عین پیچیدگیِ خلاقانه و جذاب، ولی بینهایت پیچیده است و غیر قابل حل برای خواننده... 
ولی اینجا بهت این فرصت رو میده که به هر آدمی اتهام بزنی و فکر کنی و به نتیجه برسی و با مدارک دیگه ای نتیجه رو تغییر بدی و آخر به جواب برسی و خب
اون لبخند رضایت 
اون حسِ حل کردن معما
اون خیلی لذت بخش بود برام...
خیلی دوستش داشتم.... 
خیلی.... 
کاش ستاره‌های بیشتری میشد داد.
        

          حالا دیگه مطمئن شدم توی قصه‌های آگاتا کریستی صرفاً نباید منتظر پیدا شدن قاتل باشم و قصه تموم بشه.
داستان قطعاً پیام خاصی داره و به جز پیدا شدن قاتل، غافلگیری پیام‌داری داره.
این سومین کتابی بود که ازش خوندم. تا نیمه کتاب خسته‌کننده بود و داشتم ناامید می‌شدم. نیمه دوم داستان اوج گرفت و راضیم کرد.
        

          هشدار مهم درباره کتاب اینکه ترجیحا فصل‌های پایانی کتاب را در ساعات آخر شب آغاز نکنید چون ممکن است مثل وضع الآن من بشوید که ساعت دقیقا ۲ و نیم شب است و نتوانستم تا کتاب را تمام نکرده ام زمینش بگذارم و حتی فراتر! بلافاصله هم آمده ام که برایش یادداشتی بنویسم! 
.
اول این را بگویم که راستش این اولین کتابی بود که من از آگاتا کریستی - ملکه‌ی جنایت!- خواندم. قبل از این، کتاب‌های دیگری در ژانر داستان جنایی و معمایی خوانده بودم اما هیچکدام از ایشان نبود. از آنجا که دوستی بسیار از کتابهای ایشان تعریف می‌کردند ترغیب شدم کتابی از این مجموعه بخوانم و خب این کتاب، هم به نظر خود نویسنده و هم بر اساس نظرات ثبت شده در گودریدز جزو بهترین کتابهای آگاتا کریستی است. این شد که شروعش کردم.
.
خب این امر که نتوانی پایان کتاب را حدس بزنی شاید اساسی ترین موضوع در این ژانر داستان است و بعد از آن اینکه تا چه حد بتواند پایان تو را غافلگیر کند قرار می‌گیرد. درباره این کتاب باید بگویم که این که به هیچ وجه نمیتوانید پایانش را حدس بزنید و اینکه در صفحات پایانی احتمالا با فکی افتاده از تعجب و هیجان داستان را دنبال خواهید کرد به کنار. (که جز این هم از این نویسنده به هرحال انتظار نمی‌رود.) اما چیزی که بیشتر مرا هیجان زده کرد این موضوع بود که در اواسط داستان مثل میانه‌ی هر داستان جنایی ای که می‌خوانم از خودم پرسیدم که یعنی حالا حتی من هم می‌توانم اگر به داده های داستان دقت کافی و زیاد کرده باشم و عمیق فکر کنم، معما را حل کنم؟ یعنی منظورم این است که آیا تمام چیزی که واقعا برای رسیدن به نتیجه نهایی در داستان هست، به مخاطب هم داده شده؟ و در جواب باید بگویم که خیلی جاها هست که ممکن است شما هم حین خواندن مثل من با خودتان فکر کنید که الان این سوال را چرا پرسید یا اصلا الان این موضوع کوچک که دیگر تاثیری نخواهد داشت اما نه! باید بگویم که آگاتا کریستی  با هر تپانچه‌ای که گوشه‌ای از داستان نشان مخاطبش داده، در صفحات آخر به قلب و مغز خواننده شلیک می‌کند! همه چیز سر جای خودش است و این است که این داستان را به شدت اعجاب‌انگیز و بی‌نظیر میکند. 
و در آخر یک چیز؛ فکر میکنم این جزو معدود داستان‌های جنایی ای باشد که حل معما نقطه‌ی پایان و اوج داستان نباشد! پایان داستان فوق‌العاده شکوهمند است. 
 همین دیگر. احتمالا باز هم از این مجموعه خواهم خواند. فعلا باید بخوابم
        

          ژانر جنایی داستان هیچ وقت مورد علاقه‌ام نبوده و این اولین کتابی بود که توی این ژانر و از آگاتا کریستی خواندم. اولش با بی‌میلی گفتم فقط دو صفحه میخوانم ببینم چطوریه اما نصف شب وقتی به خودم آمدم که بیش از نیمی از کتاب را خوانده بودم. عینِ ۲۸۰ صفحه را توی کمتر از ۲۴ ساعت تمام کردم. داستان خیلی خیلی جذاب و گیرا بود. من هم پا‌به‌پایِ پوآرو دنبالِ قاتل می‌گشتم و در پایان شوکه شدم. 
اما جدایِ از همه اینها، این داستان کلاسیک است پس ما با چیزهایی مثل پی‌رنگ کلاسیک، توصیفات ایستا و گاهی متنِ گزارش‌گونه طرفیم. اما خب خواندن آثارِ پایه و کلاسیک مثل چیزهایی است ‌که در موزه می‌بینم. قطعا کامل و ایده ‌آل نیست اما مهم حتما هست.