کشور آخرین ها مرا یاد فیلم اینتراستلر می انداخت. همیشه فکر کردم در جایی از تاریخ پیشرفت تکنولوژی متوقف می شود و وضعیت زندگی انسان به نوعی از زندگی ابتدایی بر می گردد و کم کم مردم تمام دستاوردهای بزرگ بشری را فراموش کرده و آنقدر درگیر برطرف کردن نیازهای اولیه شان می شوند که فرصت سر بلند کردن، به آسمان نگریستن و رویا پردازی را از دست می دهند. و در این بین مردمی که هنوز روزگار باشکوه گذشته را به یاد دارند به شدت عذاب می کشند ولی آنها هم کم کم بر اثر فشار زندگی روزمره و بر طرف کردن نیازهای اساسی شان مانند دیگران می شوند. در چنین جهانی دیگر عجیب نیست که مردم حتا به یاد نیاورند چیزی مثل هواپیما چیست. نام ها نیز وقتی بر چیزی دلالت نکنند کم کم چون آواهایی نا مفهوم از یاد می روند.