درمورد این کتاب خیلی حرف ها میشه زد که نمی دونم از کجا باید شروع کنم و چی بگم، خب شاید همه ی ما یه اطلاعاتی از نظریه گالیله که مبحث کلیسا رو که نظریه زمین مرکزی بود زیر سوال برد داشته باشیم ولی با جزئیات و روند رسیدن به این نظریه، نحوه بیانش و اتفاقات بعد از اون اطلاع کاملی نداشته باشیم که خب این کتاب رو من به توصیه یکی از اساتید خوندم و موقع خوندنش انقدر همه چیز واقعی بود که حس می کردم یکی از همراهان گالیله هستم و همه ی این اتفاقات رو دارم به چشم خودم می بینم و این خیلی برام جالب بود 😂
نظریاتش درمورد خدا، زندگی، حقیقت و خیلی چیزای دیگه برام خیلی جالب بود :) 
        

          وقتی گالیله توبه میکنه و از نظریه‌ش دست برمیداره. شاگردش بهش میگه: بیچاره ملتی که قهرمان ندارد. گالیله جواب میده بیچاره ملتی که به قهرمان نیاز دارد.
        

          این شد یک اثر دست و حسابی آقای برشت. فکر کنم بالاخره بعد از این همه نمایشنامه دلم را به دست آوردی. این نمایشنامه واقعاً زیبا، تأثیرگذار، دلنشین و برشتی بود. تمام دغدغه‌های برشت را به بهترین شکل دربرمی‌گرفت و در عین حال روایت بسیار زیبا و تأمل‌برانگیزی هم داشت. شاید اگر چند سال پیش این نمایشنامه را می‌خواندم، وقتی هنوز با جوردانو برونو به درستی آشنا نبودم، آن‌قدر از این نمایشنامه لذت نمی‌بردم و به‌نظرم گالیله شخصیت بزدلی می‌آمد. اما الان واقعاً برایم جالب بود. چون انگار الان می‌فهمم که واقعیت زندگی و آدم‌ها چطور است و وای به حال جامعه‌ای که به امید قهرمان‌ها زنده است. گالیله یک شخصیت واقعی است؛ از مردن و سوزانده شدن می‌هراسد، همان‌طور که هرکسی ممکن است از چنین رخداد وحشتناک و سهمگینی هراس داشته باشد. برای همین دوست‌داشتنی و ملموس است اتفاقاً. مقایسه‌ی گالیله و جوردانو برونو مرا به یاد وضعیت سقراط و ارسطو می‌اندازد؛ یکی جام شوکران را انتخاب کرد و مرد، دیگری رفت و زنده ماند. گالیله زنده ماند و مسیر علم را برای همیشه تغییر داد. اما به چه قیمتی؟ اینکه برشت در ذهن ما سؤال ایجاد می‌کند معرکه است. مدام دارم به روسو فکر می‌کنم که معتقد است پیشرفت علوم و هنرها در خدمت به‌زیستی بشر نبوده و شاید هم برای همین خاموش شدن وجدان‌های اخلاقی است که حالا پیشرفت علم و تکنولوژی چنان ارتباطی به درنظرگرفتن به‌زیستی انسان ندارد. از طرفی از تأکید گالیله و البته برشت بر انحصاری نکردن دانش بی‌نهایت لذت بردم. گالیله با نوشتن به زبان عام مردم و البته غیرلاتین تا برای آن‌ها قابل‌فهم باشد، تلاش داشت نشان بدهد که اگر دهقانان و کشاورزان آگاه شوند، متوجه خواهند شد تا الان قدرتمندان به‌شدت از آن‌ها سوءاستفاده کرده‌اند و شاید بتوانند راهی برای گرفتن حق عادلانه‌ی خود پیدا کنند. (طنین و بازتاب عقاید مارکسیستی برشت.)
        

          شاهکار.
        

          امتیاز من ۴/۵

درباره کتاب👇
"زندگی گالیله" آخرین نمایشنامه برتولت برشت نمایش‌نامه‌نویس آلمانی است که در پانزده صحنه نگاشته شده است. 

او این نمایشنامه را در سال ۱۹۳۸.م نوشته است و برای نخستین بار در سال۱۹۴۳.م در شهر زوریخ کشور سوییس به اجرا درآمد و گفته می‌شود برشت خود هم از جمله کارگردانانی بود که این نمایش را در پاریس روی صحنه برد. 

این نمایشنامه درامی است از زندگی گالیله؛ منجم برجسته ایتالیایی که پس از سالها تحقیقات اثبات می‌کند خورشید ثابت است و این زمین است که دور آن می‌چرخد. 
این کشف با مخالفت کلیسا مواجه میگردد و در نتیجه کلیسا میخواهد گالیله را وادار به توبه کردن نماید؛ چون کشف گالیله با آنچه در کتاب مقدس آمده منافات دارد و همین باعث ایجاد ترس در مقامات کلیسایی می شود چون احساس میکنند با اکتشافات گالیله مردم از مذهب رویگردان می شوند و اعتماد خود را به مقامات مذهبی و کلیسا از دست می‌دهند. 

این نمایشنامه نشان دهنده عمق مشکلات دانشمندان در فضای علمی قرون وسطایی  است. برشت با شخصیت‌های بسیار خوب و ساختارمند ما را به آغاز انقلابی می‌برد که به توسعه علم مدرن منجر شده است.

در این اثر گالیله سرشار از شور، کنجکاوی و عقل است.نکته فابل توجه در اینست که گالیله خود را قربانی نمی‌کند بلکه با گوشه نشینی، زیرکی و به ظاهر پذیرفتن توبه، در خفا به کار و تحقیقات خود ادامه می‌دهد؛ او برای علم زندگی می‌کرد و رسالت خود را رساندن دانش به بشریت می‌دانست. 

این نمایشنامه مضامینی مانند تضاد بین جزم گرایی و شواهد علمی و همچنین کنار زدن ارزشها در مواجهه با ظلم را در بر می‌گیرد، "زندگی گالیله" به بررسی دشواری جزم‌گرایی می‌پردازد که برای سال‌ها وجود داشته است؛ نبرد مداوم بین علم و دین که حتی اکنون، 400 سال بعد هم پایان نیافته است.برتولت برشت درمورد قوت و ضعف روح انسان در مواجهه با این دشواری‌ها به زیبایی سخن میگوید و خواننده را به تأمل وا می‌دارد. 

این نمایشنامه  و در لابلای نمایشنامه با اشعاری روبرو میشویم که از خود برشت است زیرا برشت شعر نیز می‌سرود، در گذشته از روی این اثر در ایران با کارگردانی پرویز داریوش و بازی امین تارخ نمایشی اجرا شده است.

پ.ن: عبدالرحمان احمدی،مترجم  ۱۱۷ صفحه ابتدایی کتاب را در ۶ فصل به بررسی دقیق چندین اثر برشت از جهات مختلف  اختصاص داده است که برای خواننده میتواند بسیار  پربار و جذاب باشد و تا حدود زیادی خواننده را با برشت آشنا کند.

۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
        

          واقعا برشت حرف نداره کتاب هاش و خیلی کم بهش پرداخته شده...در تک تک اثارش در کنار ساده بودن موضوعات اجتماعی و انتقادی زیادی رو جا میده....جملات تاثیر گذار فوق العاده در کنار کنایه های خیلی زیبا به زشتی های زندگی چیزیه که بیش تر از هرکس داخل آثار برشت تونستم اونارو پیدا کنم 

و در آخر هم جمله ی اصلی داستان که به گالیله گفته میشه: بدبخت ملتی که قهرمان ندارد و در جواب گالیله میگه:بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.
        

          نمایشنامه ای تأمل برانگیز با موضوع  عدم وجود آزاداندیشی در قرون وسطی، دانشمندی که برای گذران زندگیش با مشکلات مالی مواجه شده و مجبوره شاگرد بپذیره و طی ماجراهایی فقط برای زنده موندن مجبور میشه منکر تمام اکتشافات و دستاوردهاش بشه چراکه اهالی کلیسا در آن زمان  مدعی میشن که این شخص کافره، فضای کتاب برای هرکس که ذره ای منطق داشته باشه کاملا ملموسه،درحال حاضر تو دنیایی زندگی میکنیم  که دیکتاتوری به سرحده خودش رسیده،کوچکترین قدمی که منجر به تزلزل جایگاه عده ای بشه سریعا با سرکوب مواجه میشه،من شخصا طرفدار نظام سکولارم، چرا که معتقدم نفوذ دین و آیین به مسائل سیاسی ،علمی و اجتماعی بسیار خطرناکه، چون میتونه خیلی از  رفتارها،تصمیمات وحتی عملکرد هارو به هرسو که منفعت بیشتر باشه سوق بده و با برچسب هایی مثل کفر و شرک هر حرکتی رو منع کنه چرا که منفعت عده ی قلیلی  در جهل و خواب آلودگی کثرت نهفته ست، به نظرم کتاب خیلی خوب بود درعین حال  افسوس برانگیز، چراکه که در تمام دوران های تاریخ پافشاری ادم ها بر نفهمیشون و پذیرش هر دیدگاهی از ترس بروز خشم و عذاب الهی  منجر به تبدیل شدن دنیا به ی همچنین جایی شده که الان هست.