یادداشت‌های مرضیه جلالی (53)

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

یه اصطلاحی بین اهالی کتاب هست که «کتاب‌ها دقیقا زمانی که بهشون نیاز دارید سراغ شما میان»

چند روز پیش که زلزله اومد، تو بخش نشسته بودیم و همکارا و پزشکا و مریضا داشتن از نگرانی‌هاشون می‌گفتن و حتی ترس از بابت زلزله 
یکی از رزیدنتامون برگشت گفت این چقدر بی‌خیاله
و این جمله رو من تقریبا زیاد می‌شنوم، از همون روز اول جنگ! 
و اما ربط این روضه‌ها به کتاب چیه
یه جا یه مثالی می‌زنه 
می‌گه وقتی زلزله میاد شما می‌ترسید 
مگه به ثبات زمین تکیه داشتید که حالا می‌ترسید؟ 
مگه به خدا تکیه نداشتید؟ 
و این رو شرک خفی معرفی می‌کنن
و مثال‌هایی از این دست 
من درباره این مثال‌ها با اطرافیانم زیاد صحبت کردم
و برای خودم هم کم‌کم تبدیل به یه گزاره یقینی شد.
و البته معتقدم نفس نویسنده کتاب هم بر اثرگذاری روی مخاطب مهمه. خدا به کلام بعضیا برکت تغییر دل‌ها رو می‌ده.

برای همین اینکه در این لحظه چه می‌شود و ... اهمیتی نداشت، حمله کردن؟ نکردن؟ آینده چی می‌شه؟ و...

«مگه به پایداری زمان و برنامه‌های خودت تکیه داشتی که حالا از این شرایط مبهم می‌ترسی؟ مگه به خدا تکیه نداشتی؟»

البته عبور از شرک‌های خفی بخش اول کتابه
و علاوه بر توحید کتاب به سلوک با بلا، توضیح درباره ایام سلوکی، سلوک اجتماعی تمدنی ، تربیت و... هم می‌پردازه.

با وجود معارف باارزشی که بیان کرده، متن کتاب اصلا سنگین و ثقیل نیست 
اما برای افرادی که پیش از این مطالعات مذهبی و معنوی نداشتن ممکنه پذیرش بعضی گزاره‌ها سخت باشه. 
برای تفکر مذهبی که اندک تمایلی به مدرنیته داشته باشه هم ممکنه بعضی بخش‌ها غیر قابل پذیرش باشه.


تربیت ولایی اولین تجربه من از مواجه با تفکر آیت‌الله میرباقری بود، تجربه لذت بخشی بود:)
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

در این روزهای جنگ، برای بچه‌هاتون بخونید و در موردش صحبت کنید. 
تصویر گری کتاب رو دوست نداشتم 
کاش بهتر بود.
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

اگه دست من بود این کتاب رو به عنوان منبع تدریس انقلاب اسلامی در دانشگاه تعیین می‌کردم. واقعا انقلاب به ما چه داد؟ 🙂

فاطمه نوشته بود:«ضد انقلابی، به همین دلیل که مثلا آرام نگه داشته شده همچنان بر ما مسلط است، همچنان با ما بازی می‌کند، و همچنان به ریش ما می‌خنند» 
فاطمه به انقلابی که خودش مبارزش بوده، هجوم میاره، تند و بدون مکث 
یه جاهایی از نامه فاطمه بخاطر حجم واقعیتی که می‌گه سرگیجه می‌گیری
یه جاهایی هم تصویر یقه بسته‌های شیکِ بالانشین میاد جلو چشمات
و البته با خودت می‌گی چه جالب همون سال‌های اول انقلاب هم همین دردها جاری بوده 

اما هر چی نامه فاطمه جلوتر می‌رفت، بیشتر تشنه می‌شدم برای خوندن جواب ابراهیمی، انگار فاطمه داشت سوال تمام آدمای اطرافم رو می‌پرسید
سوالایی که شاید اینقدر بی‌جواب موندن که صاحبانشون به سرنوشتی رسیدن که نادر سعی کرد فاطمه به چنین سرنوشتی دچار نشه. سرنوشت رها کردن انقلابی که متعلق به خودشونه!:) 

و اما نادر در جواب 
به فاطمه حق می‌ده، شاید ستایشش هم می‌کنه 
اما اجازه نمی‌ده فاطمه با خشم به حال خودش رها بشه 
نادر دقیق جواب می‌ده و به جا 
و اتمام حجتش برای من اینجاست: 
ای فاطمه! خودت را کنار فاسدترین مردم قرار نده و از انقلاب شکایت نکن.
آن را از تو گرفته‌اند؟ باز پس بگیر
ناقص است؟ به کمالش برسان؛
کج می‌رود؟ مهارش کن! 


این ۸۸ صفحه کوتاه و پرمغز را کاش دریابند، آن‌هایی که باید! 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

من بیشتر از داستان اصلی کتاب، نگران دریا بودم
نگران زهره شدم 
و نگران بقیه آدمایی که زخم خوردن از به سرانجام نرسیدن انقلاب
انقلاب فقط استقرار حکومت مطلوب ما نیست 
بلکه  هدف انقلاب ۵۷ حافظت و مراقبت از روح بشر بود.
کاش به این معنی بیشتر توجه کنیم!
مطالب کتاب رو بسیار عمیق و حتی قابل بحث می‌بینم
ارتداد صرفا یک ایده بدیع و نو نبود 

هرچند حس می‌کنم تو توصیف فحشا خیلی اغراق شده بود
می‌شد به جوانب دیگه ادامه حکومت پهلوی هم اشاره بشه 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

سووشون داستان زنیه که نگران آرامش زندگیشه، کنار یه مرد مبارز که جلوی استعمار سر خم نمی‌کنه.
زری می‌ترسه و نگرانه
برای خانوادش، فرزندانش و برای آرامش خونه و باغش
تا زمانی که به سووشون می‌شینه و ترسش مبدل می‌شه به شجاعت! 

سیمین برخلاف بقیه کتاب‌هایی از این دست که تمایزی بین احساسات زن و مرد تو میدون مبارزه نمی‌ذارن و عواطف زن رو ممکنه حذف کنن، کاملا واقف به این احساسات شخصیت زن داستانش رو خلق می‌کنه.
یه جایی از کتاب زری رو قضاوت کردم که چرا می‌ترسه؟ چرا فقط خونه خودش براش مهمه؟ 
ولی در انتها به این رسیدم که مگه در حقیقت شخصیت و روح دخترانه و زنانه ما غیر از اینه؟ عواطف‌مون ما رو پایبند می‌کنه به حفظ امنیت جزیره کوچیک اطراف خودمون. حالا اگر جایی تلنگر وارد بشه، اون جزیره کوچیک می‌تونه اندازه یک دنیا وسعت پیدا کنه و این عاطفه و نیاز به جنگیدن برای حفظ آرامش و امنیت نه تنها صرف خانواده که صرف یک جهان بشه. 
اینجا این زنی که نگران فرزند کوچکش بوده حاضره بخاطر هدف بزرگ‌تر دست همین فرزند تفنگ بذاره برای مبارزه! 

زری گفت: «می‌خواستم بچه‌هایم را با محبت و در یک محیط آرام بزرگ‌ کنم. اما حالا با کینه بزرگ می‌کنم. به دست خسرو تفنگ می‌دهم.»
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

اینجا جنگ معنا می‌شود. این پدیده خشن می‌تواند خالق لطیف‌ترین و زلال‌ترین تصاویر باشد.
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

خجسته باد این پیروزی ✌🏼😅

بعد از نزدیک به ۲ سال و نیم این کتاب تموم شد 
چرا اینقدر طول کشید؟ چون ۹۰ درصد مطالب برام تکراری بود و کشش نداشت
اما درباره خود کتاب 
همون‌طور که از اسمش مشخصه به آموزش عقاید از پایه‌ای ترین نقطه می‌پردازه و اصول دین رو با بیان استدلال و بررسی شبهات و پاسخ به اون‌ها شرح می‌ده.
اگر کتاب کشش نداشته چرا بهش ۵ ستاره دادم؟
چون کتاب کامل و جامعیه 
برای نوجوانان و افرادی که تازه می‌خوان با مباحث دینی آشنا بشن بسیار مناسبه
ممکنه یک مقدار مباحث خشک باشن که اگه برای مباحثه دست جمعی از این اثر استفاده کنید این مسئله هم رفع می‌شه( می‌تونید به مراکز فرهنگی، مساجد و... ایده مباحثه رو پیشنهاد بدید) 

و البته چند فصل آخر برای من خیلی جالب و جدید بود مسائلی در باب شفاعت، ایمان و عمل و...
 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

قبل از رسیدن به فصل آخر، به این فکر می‌کردم که چقدر قشنگ جریان زندگی رو نشون دادن، چقدر قشنگ تو تمام لحظات زندگی کردن
لمسش کردن، بو کشیدنش و مزه مزه‌ش کردن 
تمام معاشرت‌ها، صحبت‌ها و برنامه‌ها طوری روایت شدن که می‌تونی از پشت واژه‌ها ببینی که نویسنده واقعا تمام این ثانیه‌ها رو زندگی کرده
و بعد از این فکر، تو فصل بعدی دقیقا درباره همین زندگی در حال و ارزش present می‌گوید.

این کتاب منو وادار کرد به این فکر کنم که آیا اگر در آینده بخوام روایت‌گر زندگی خودم باشم، از تمام. لحظات با همین شور و شوق حرف می‌زنم؟
یا اصلا الآن چطوری تمام لحظه‌ها رو دریبام و لمس کنم که بعد ها مثل یه گنج روایتشون کنم؟ 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

لیلی و مجنون اولین تجربه من از  خواندن شعر بود؛ دلپذیر و مطبوع. 
برداشت اول:
از دید من لیلی بیشتر از مجنون رنج کشید، مجنون خودش رو از آدمیان رها کرد، راه کوه و بیابون سر گرفت اما لیلی مجبور بود به زندگی کردن، اطاعت کردن و رها نکردن.

برداشت دوم: 
کاش صفت مجنون و لیلی بودن در ما افزایش پیدا کنه، همینقدر مصر، شجاع و پایدار، اگه واقعا چیزی رو می‌خوای برو سراغش، بجنگ و به خاک و خون بیفت!
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

چون عاشق شخصیت الینور شدم شاید نظرم با اغراق درباره این کتاب مثبت باشه:)
وقتی می‌بینم آثار جین آستین رو به یه رمان عاشقانه و یه نویسنده که فقط دغدغه‌ش ازدواجه تقلیل می‌دن، قلبم می‌شکنه😶

جین آستین دست گذاشته رو مسائل اجتماعی که اون زمان جریان داشته (و البته داره) شکاف‌های اجتماعی، ازدواج برای موقعیت یا پول، فریب و...
و اینکه جین آستین همیشه طرف عقل و واقع نگری می‌ایسته رو دوست دارم 
آستین حتی سعی می‌کنه درباره شخصیت‌های منفی داستانش هم کم‌ترین قضاوت رو داشته باشیم و بفهمیم منشأ این رفتار منفی و ناپسند چه چیزی بوده 


        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

۳ ستاره رو بابت قلم گیرا و جذاب نویسنده دادم، چون محتوا رو نپسندیدم. انتظار داشتم بیشتر درباره جزییات شخصیتی افراد بخونم و بیشتر از جنگ بشنوم.
با اینکه کتاب گیرا بود اما شخصیت‌ها رو دوست نداشتم، برای هیچکدوم دل نسوزوندم و همشون برای من عجیب بودن و غیر قابل درک.
و اما ماگداسابو می‌خواست نشون بده جنگ چطوری آدم‌ها رو تغییر می‌ده، چطور زندگی‌ها رو از این رو به اون رو می‌کنه، تعهدات رو از بین می‌بره و...
جنگ همیشه آدما رو قوی نمی‌کنه و استقامتشون رو افزایش نمی‌ده 
گاهی هم از اونا نسخه ضعیف‌‌تر و عجیب‌تری می‌سازه
اگر تصمیم به خواندن کتاب کردید، فصل‌های اول ممکنه کمی سخت‌خوان و مبهم باشه ولی بعدش همه چیز واضح می‌شه
برای افرادی که تازه مطالعه رو شروع کردن ممکنه کمی سخت باشه 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

نسبت به اِما و غرور و تعصب که تا الان خوندم رمان پر کشش‌تری بود و کم‌تر خواننده رو خسته می‌کرد. اما بنظرم عمق کم‌تری نسبت به اون‌ها داشت 
و همچنان دغدغه‌های همیشگی جین آستین رو می‌شه در این رمان هم دید:)
تو نورثنگر ابی گاهی جین ما رو از داستان خارج می‌کنه و مستقیم درباره شخصیت‌ها باهامون صحبت می‌کنه و بنظرم جالب بود.

        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

خوندنش یک ساعت زمان برد و شاید اولین کتابی بود که باهاش خندیدم😂
البته که طنز بود ولی وقتی نگاه می‌کنی که این طنز تلخ چقدر تو جامعه‌مون زیاده لبخندت برعکس می‌شه:):(
پادکالیوسین دقیقا داستان دختر پسرای امروزه😶
همینقدر مردد در تصمیم گیری
دست من باشه یه نسخه از این کتاب رو می‌دم همه مجردا بخونن🦥
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

با اینکه می‌خواستم دیکنز رو بذارم برای سال بعد ولی با خودم گفتم تا هوا سرده و زمستونیه و نزدیک عیدیم  سرود کریسمس رو بخونم که تجربه خیلی خوبی بود🥲
در عین حال که بسیار روون و راحت و کوتاه بود، بسیار هم عمیق بود.
بنظرم سرود کریسمس از اون کتاباییه که می‌تونید برای شروع مطالعه به بقیه معرفیش کنید. 
سرود کریسمس داستانیه که همه ما وقتی غرق بزرگسالی می‌شیم باید بخونیمش، بعد همراه روح کذشته، حال و آینده خودمون بریم سفر و ببینیم اگه همین زندگی رو ادامه بدیم نسبت به گذشته‌مون چه احساسی داریم، حال برامون چه شکلیه و آینده‌مون چطوری شکل می‌گیره یا حتی چطوری چشم می‌بندیم و از دنیا می‌ریم؟ 


        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

من اگه جای نویسنده بودم این اسم رو برای کتاب انتخاب نمی‌کردم! 
چون بنظرم فراتر از اسمشه😶
کارنگی به چندتا اصل برای اقناع و نفوذ در دیگران اشاره می‌کنه و برای هر کدوم هم چندین مثال و مصداق آورده
اصلا کتاب زردی نیست و کاربردیه
برای هر آدمی تو هر موقعیتی هم قابل استفاده است 

        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم
 
این کتاب زندگی یک خانواده اهل بوسنی رو روایت می‌کنه که تحت تاثیر این جنگ از هم دور افتادن، مهاجرت کردن و...
تفاوت این کتاب با بقیه روایت‌هایی که از بوسنی خوندم این بود که کم‌تر به ابعاد کشتار و قحطی پرداخته بود و همچنین بیشتر نگاهش به زمینه‌های ایجاد این جنگ بود.
با اینکه خیلی خلاصه بود و قلم ساده‌ای داشت و هنرمندانه نبود بابت یه سری اطلاعات اولیه که از فرهنگ و مدل مذهبی مردم بوسنی و... داده بود، مفید یافتمش😁

        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم
درسته کتاب خیلی کوتاهه و نمی‌شه انتظار مطالب زیادی رو ازش داشت ولی توقع داشتم بیشتر به زندگی شهید بپردازه و برای منی که جز اسم چیزی از شهید جهان آرا نمی‌دونم یک اطلاعات حداقلی از زندگی و رفتار ایشون یا یک داستان یا خاطره خاص داشته باشه، که متاسفانه اینطوری نبود. کتاب بیشتر توصیف موقعیت‌ها بود، مطالب اصلی کتاب شاید تو ۵ صفحه خلاصه می‌شد. 
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

در ابتدا باید بگم که کتاب بیشتر مناسب قشر نوجوان یا افرادی هست که تازه مطالعات مذهبی رو شروع کردن، اگر خواننده حرفه‌ای هستید ساده بودن متن ممکنه با مزاج‌تون سازگار نباشه.
من رویای نیمه شب و دعبل زلفا از همین نویسنده رو چندین سال پیش خوندم، اون زمان خیلی هر ۲ کتاب رو دوست داشتم، شاید اگه این کتاب رو هم اون موقع می‌خوندم همونقدر برام جذاب می‌بود.
بخاطر ساده و روان بودنش خیلی سریع خونده و تموم می‌شه و اما درباره محتوا هر چند حقیقت اما نباید برای مخاطب این فانتزی ایجاد بشه که وجود و قدرت امام فقط با حل مشکل و گره شیعیان اثبات می‌شه، چه بسیار توسلاتی که فرد هیچ وقت به چیزی که می‌خواسته نرسیده. خصوصاً که مخاطب این کتاب جوان‌تر ها هستن نباید براشون این ذهنیت ایجاد بشه که هر عشقی به وصال می‌رسه (تو ۲ کتاب قبلی هم این اتفاق افتاد) و هر گره یا سختی در مسیر خدا با معجزه امام حل می‌شه و همه در نهایت با خوشحالی سر یه سفره می‌شینن.
آفت این تصور اونجاست که فرد رابطه خودش رو با امامش قوی می‌کنه، مشکل و طلبش رو به امامش می‌گه و علی الظاهر جواب هم نمی‌گیره، برای همین یا به اینجا می‌رسه که اینا همش قصه است یا به این نقطه می‌رسه که این معجزات برای بندگان خاصه و من لابد بنده طرد شده‌ای هستم و امام دوستم ندارد:)