یادداشت‌های فـاطْ؛ (6)

          اولین کتاب فانتزی  ایرانی بود که خوندم
و واقعا دوست داشتم.
ژانرش که مورد علاقمه
ولی انصافا خیلی بهتر از تصورم بود
بقیه جلدهاش رو هم باید بخونم
        

          بعید می دونم از اون دسته کتاب های همه پسند باشه.
ولی اونایی که می پسندن دیگه خیلی می پسندن.
من خودم واقعا دوستش دارم.
یه سری وقایع نوجوونی رو بیان می کنه
و واقعا تو اون سنی که خوندمش درک کردم و جالب بود.
نمی دونم شاید الان بخونمش نظرم عوض شه راجع بهش.
ولی به یاد همون موقع که خوندمش برام دوست داشتنیه.

        

          به هیچ وجه خسته  کننده نیست
حتی اگه اون شرایط رو درک نکرده باشی هم برات طنز و جالبه.
متن اینجوریه که انگار تو هم همراه محسن داستانی
و شاهد تمام اتفاقاتی.
واقعا قشنگ بود
و واقعا باید خوندش و باهاش خندید
        

          یه جاهاییش برام گیج کننده بود.
یه جاهایی هم روند کند می شد.
اما از پایانش شوکه شدم.
واقعا فکرشو نمی کردم.
در کل لذت بردم از خوندنش
خوشحالم که خوندم
معمایی خوبی بود
        

          کتابی که چندبار خوندم.
از قلم استاد که نمیشه غافل شد.
کتاب در وجود من یکی که رخنه کرد.
و قشنگ تر از اون اینه که تمام جملات رو تصویر میشه کرد توی ذهن.
و چقدر زیبا بیان شدن چقدر زیبا 
        

          انصافا قشنگه.
کل کتاب نامه نگاریه و شاید همه نپسندن.
استفاده از کلمات قلمبه سلمبه رو دوست داشتم واقعا هرچند که آخر کتاب واژه نامه هست.
هم لطیفه و هم جریحه دار کننده.
خلاصه که خوندنش خالی از لطف نیست.