یادداشت‌های بهاره رهدار (15)

          اگه ملت عشق خونده باشی تمام تصورات با این کتاب چپ میشه!! من یکم پرس و جو و مطالعه که کردم نوشته‌های آقای امید به واقعیت شمس و مولانا نزدیک تره در صورتی که خانم الیف فقط از دید عاشقانه نوشته!! ؛در کل کتاب قشنگی بود اینکه تلقینی از این بود که به گذشته و‌حال برمی‌گشت و شمس با دختره حرف می‌زد رو‌دوست داشتم..
        

          خیلی عذاب وجدان میگیرم این رو بگم ولی  به نظرم این کتاب ارزش خوندن نداشت نه بخاطر داستان خود کتاب نه، هر داستان و قصه‌های جانبازان و شهدا ارزشمنده و باید روی چشم گذاشت، اما نویسنده کتاب خیلی مهمه...
نویسنده کتاب به شدت قلمش ضعیف بود، پرش داستانی زیاد داشت، دیالوگ اذیت کننده بود آخرش نمیفهمیدی کی به کی بود به نظرم در حد و ارزش یک داستان از دفاع مقدس ننوشته بود!! اصلا دوست نداشتم بخونم ساختار نوشتنش اذیتم میکرد اما تاآخر فقط به احترام ایثارگر عزیزمون خوندم
        

          من این کتاب چاپ خیلی قدیمی خریدم مال سال ۱۳۸۴ به قیمت همون زمان چهار هزار تومن، فکرنمیکردم به ارزه ولی خریدم از روی کنجکاوی و شروع کردم به خوندننننننننننن، نگم این کتاب چقددددد سیر داستانش عالیه و‌چقد آخرشش شوک میشی از پایانش، یعنی نمیتونی عمرااااا حدس بزنی اون خرابکار عالم کیهههه، فقط آخرش میگی خدایااا نگاه کن این همه آشوب کاری زیر سر چه آدمیه و سر چه چیزییی داره آدم میکشه یعنی خیلی عاشقش  شدمممم و خیلی از خریدش راضیم، حتی ترجمه‌اش هم خیلی رون بود
        

          از ثقیل بودن این کتاب بهتون نگم نه تنها داستانش بلکه مترجمش هم سعی کرده بود کلمات ثقیل انتخاب کنه( که من همش دیکشنری دم دستم بود😌😂).
داستانش صد از صد بود خیلی دوسش داشتم، از کل داستان‌های که از خون آشام ها شنیده بودم قشنگترینش همین بود من حتی رفتم سریالش ببینم اما داستان جابه جا کرده بودن و از اصالت کارکتر‌ها کاسته بودن، اصلا کارکتر‌ها اون اصیل بودن خودشون رو نداشتن، اما توی کتاب هرچیزی سرجاش بود و هر کسی درست رفتار میکرد، دلم برای دخترک توی کتاب واقعا سوخت، ولی از عشقی که بهششش میدادننن واقعا حسودیم میشدددددد، ولی در کل دوسش داشتم کتاب رو، پیشنهاد میکنم اگه کلاسیک خوون هستید حتما بخونید
        

          دوسش داشتم، خیلی خیلی خیلی
در مورد این بیماری تا حالا نشنیده بودم و وقتی فهمیدم گفتم چه سخت، واقعا سخت‌ هااا، هیچی رو درک نکنی هیچی رو حس نکنی...
اما ته این داستان قشنگ بود، درک  آدمهای دور و ور این آدم قابل تحسین بود، در کل دوسش داشتم و پیشنهاد میکنم بخونید تا ببینید عشق فقط و تنها بین زن و مرد معجزه نمیکنه، عشق مادر و فرزند، عشق رفقا هم کار سازه
        

          من اصلا کارکتر اصلی و بقیه فرعی‌های این کتاب رو درک نکردم😐😂
نمیدونم انگار یک مرضی چیزی داشتن برای هم عذاب دادن خودشون هم دیگران تا فقط ثابت کنن که ها آره میبینی چقد جذابم و میتونم بقیه رو جذب خودم کنم و تهش اهمیت ندم، ها ها ببینید چقد شاخم در همین حد...
وقتی آخرش دیدم هرکی سر منفعت خودش رفت ازدواج کرد برگانم ریخت، خوب چرااا خواهر و برادر مننننن ، چراا انقدر ما رو سرکار گذاشتین من فکرکردممم بهم می‌رسید اه
خانم آستین کلا در این کتاب قصدش انگار اذیت کردن خواننده بود همین، چیزی برای ارائه نداشت، من خیلی نسپندیدم و اگه تاحال از این نویسنده نخوندین با این کتاب شروع نکنید
        

          به نظرمممم به نظرممم این کتاب اصلا ارزش خوندن نداره🤷🏻‍♀️
فقط الکی بزرگش کردن آره بعضی جاهاش و صحنه‌هاش جالب بود ولی به عنوان یک کتاب دارک رومنس خیلی پسندش نکردم حس میکردم یک رمان بچه‌ی ده ساله رو‌میخونم همین، نخوندیش به قصد اینکه قرار عاشقانه‌ی اصیل یا قشنگی و اکلیلی بخونید، نخونید.. دختر این کتاب عجیب بود و پسره از اون عجیب تر شنیدی خراب‌ها شانس دارن مصداق همین کتابه😐😂
        

          خود حسین علم الهدی یکی از بهترین شهدای که من میشناسم و واقعا داستان شهادتش ته ته قلبم جا داره و هر سری بخاطرش قلبم مچاله میشه، من این کتاب رو به پیشنهاد روایی هویزه خریدم و درکی‌از مادر ایشون نداشتم و الان!! خود بی بی رو بیشتر دوست دارم تا حسین، چون حسین از دامن چنین مادری تربیت شده...
من صبر این مادر، تحمل، قوی بودن، با نشاطی، سرزندگی، هم فن حریف بودن، خدایی بودن و متوسل شدنشون به ائمه رو پرستش میکنم.. یک درصد فکرکنید، فرزندتون به اون وضع براتون بیارن این مادر به جایی بی تابی میره نماز میخونه و فکر دل حضرت زینبه که برادرش رو‌همینجوری دیده خیلی برای من قابل ارزش بود، به نظرم باید داستان‌های مادرهای شهدا رو‌هم‌بخونیم، همه چی به خانواده برمیگرده همه چی...
پیشنهاد میکنم بخونید حتما...
        

          نمیخوام از خودم تعریف کنم ریا کاری نباشه من خودم نویسنده کتاب جنایم و برای داستانم تحقیق زیاد میکنم کتاب جنایی دارم میخونم، داستان‌های واقعی میخونم، این کتاب در حد یک کتاب جنایی نبود! حتی معمایی هم نبود! میشه اسمش گذاشت کتاب چندش آور و عقده‌ای بودن کارکتر‌ها!! یعنی داستانی نبود تهش به وجدت بیاره بگی وااایی ساچچچ واووو فکرنمیکردم کار فلانی باشه( توقعی که من از کتاب‌های جنایی دارم) فقط چیز قشنگی که توی کتاب بود کارمای این کتاب بود! اینکه خیانت، بازم برات خیانت میاره کسی که یکبار یک‌غلطی رو‌کرده بازم انجام میده، وقتی روی زندگی‌یکی پا بزاری یکی هم روی زندگی تو پا میزاره، به قولی زدی ضربتی، ضربتی نوش کن...
        

          کتاب خوبی بود اما مفید نبود یعنی ارائه دهنده‌ی چیزی نبود، اما اگه از این دید بهش نگاه کنی که این کتاب یک‌جلد دومی هم داره یکم امیدوار میشی، جلد اول درمورد تصمیم دختره برای رفتن به پیش روانپزشکه و اتفاق‌های که می‌افته براش و این ها رو تعریف میکنه تا ما باهاش همدردی کنیم و اگه چنین مشکلی رو داریم جدی تر پیگیرش بشیم بله چیزی برای ارائه و کمک نبود اگه با خود کارکتر همدردی میکردیم، اما جلد دوم طبق گفته‌ی خود نویسنده(من هنوز نخوندمش) ارائه راه حل و حل کردن این مشکلاته که تو جلد اول باهاش دست و پنجه نرم کرده و یا ما باهاش مواجه هستیم و سعی در حل کردنش داریم..
        

          اگه سمفونی مردگان رو‌خونده باشی میدونی کم و بیش این کتاب شبیه همونه یعنی من خودم احساس میکردم یک‌اثر از آقای معروفی میخونم، البته کتاب خشم و هیاهو به تلخی پایان سمفونی مردگان نبود، اما در همون حد تکبر و غرور شخصیت‌ها توش بود، شروعش خیلی برای من جالب بود چون از زبان فردی لال بود و خیلی عجیب بود که دیالوگی نداشت، در کل یکم بار منفی داشت، اما تو خود داستان بری میبینی هر اتفاقی برای آدم میافته از دل خانوادس از دل تربیت و از با انرژی یا فاقد انرژی بودن والد‌هاس، مادر این خانواده برای من فردی واقعا منفور بود و حس میکردم اتفاق‌های که برای بچه‌ها می‌افتاد بیشتر سر همین ضعیف بودن مادر خانواده بود!!!
        

          کتاب ساده ولی در کل قشنگه، بخوایی از دید دیگه بهش نگاه کنی از دید معجزات این مسیر با خودت میگی توی مسیر امام حسین شفاعت کردن چنین آدمای اصلا غیرممکن نیست، با اینکه بر حسب واقعیت نیست ولی خب میتونه واقعیت داشته باشه، سادس، پایانش یکم بازه ولی در کل قشنگه من دوست داشتم
        

          این کتاب رو دوست داشتم، اینکه پاسخ بعضی سوال هام رو می‌گرفتم بیشتر جذبش می‌شدم، وقتی خریدمش اصلا تصوری نداشتم که چیه و وقتی میخوندم می‌گفتم چ‌جالب، هر چیزی که سر جایی خودشِ چه شر و خیر برای کاریه و معنای خودش داره و مصلحتیه که ما نمیدونیم یا نمیتونیم درک کنیم، یا بعضی مسائل که به ما سخت می‌گذره شاید حکمتی داره که از درک عقلی ما فراتر باشه..

        

          بخوام حقیقتا نظرم درموردش بگم جز پنج شیش صفحه‌اش که حرف حق بود، بقیه نوشته‌هاش رو‌ که می‌خوندم اینجوری بودم خب که چی؟ اصلا ارزش انقدر ترند شدن و انقدر بزرگ کردنش نبود، به نظرم نویسنده‌اش همین‌ها رو میتونست تو‌کانال تلگرامش بزاره تا اینکه کتابش کنه و وقت ما رو بگیره🤷🏻‍♀️
        

          خیلی دوست داشتمش، اینکه جودی خیلی بی شیل و پیله برای بابا لنگ دراز می نوشت و یک جاهای که بابا لنگ دراز حسودی میکرد و جودی رو‌نمیزاشت بره خونه رفیقش، از ذوق مرگی من میمردم در کل خیلی قشنگ بود، خیلی توقع نباید از کتابش داشت از اسمش معلومه دیگه نامه‌ نویسیه، ولی ارزش یکبار خوندن رو داره