یادداشت‌های پریا پهلوان (1)

        《اگر شاهزاده بودم _ یک شاهزاده واقعی_ همه چیز را به مردم می‌بخشیدم.
دوست دارم وانمود کنم که شاهزاده ام و هرکار کوچکی که از دستم بر می آید ، برای دیگران انجام دهم؛
مثل امروز که باعث شدم بکی خوشحال شود و دیگر از من نترسد!
به نظرم... هرکاری که آدم برای مردم بکند ، خودش نوعی بخشندگی است؛...
مثل شاهزاده ای که بذر خوشبختی میان مردم می‌پاشد، من امروز بذر محبت پاشیدم.》