یادداشت راضیه.الف
3 روز پیش
📌آیا شما هم مثل من وویس ها و ویدیو ها و گاهی فیلم ها را با سرعت دو برابر میشنوید و میبینید؟ آیا مدام حس میکنید زمان کم می آورید؟📌
📌 هرچه بیشتر برای «کارایی» عجله میکنیم، روزها سریعتر محو میشوند، انگار کسی زمانمان را میدزدَد! در این شتاب دیوانه وار، چه چیزی را قربانی میکنیم؟ وقت گذرانی و گفتگو با عزیزان، شنیدن نجوای طبیعت، لذتِ حضور در لحظه؟
برای خرید چیز هایی که اغلب «نیاز» ما نیست و فقط «خواسته» ماست، اسیر چرخه کار بیشتر» درآمدبیشتر» خرید وسایل بیشتر شده ایم. اما آیا این چرخه به ما آرامش میدهد؟ یا در جامعه ای مصرف گرا بیشتر و بیشتر فرو میرویم؟
📌مومو به ما میگوید: زمان، همان زندگی است؛ و ذخیره کردنش، تنها شیوه ای فریبنده برای ازدست دادن آن است.
📌مومو دختری است که پیشینه ای ندارد، معلوم نیست از چه شهری و چه خانواده ای به آمفی تئاتر قصه ما آمده. گویی به هیچ جایی تعلق ندارد و همزمان به همه جا متعلق است:)
در اندک زمانی خودش را در دل اهالی جا میکند، و توانایی بارزی دارد که شاید ما در این دوره و زمانه کمتر به آن میپردازیم: توانایی گوش دادن عمیق. مومو چنان به حرف افراد گوش میکند و در حرف های آنها غرقه میشود که خودشان برای مشکلاتشان راه حل میدهند، ناراحتی هایشان برطرف میشود، دعوا ها را تمام میکنند و بازی ها و داستان های خلاقانه به ذهنشان میرسد. مومو هیچ اظهار نظری نمیکند، نصیحت نمیکند و فقط گوش میدهد........
فضای آرام و شیرین داستان به ناگاه اسیر مردانی خاکستری پوش میشود که برای ذخیره زمان آمده اند: زمان را ذخیره کنید تا بعدها از آن استفاده کنید! سرنوشت مومو و اهالی چه میشود؟
📌روایت ساده و پرمعناست و خواننده را به باز اندیشی درباره زمان، کار، پول، رفتار با بچه ها، و معنای زندگی و نحوه زیست در آن دعوت میکند. کتاب نوجوانی است که برای بزرگسالان هم جذاب بوده، حداقل برای من که چنین بود. به جز در ابتدای کتاب که کمی کند پیش میرفت باقی کتاب ریتم مناسبی داشت. توصیفات و توضیحاتی که برای مفاهیمی مانند زمان و نحوه ایجاد آن و مردان خاکستری پوش ارائه داد بود، خلاقانه و شاعرانه بود.
داستانسرایی های جیجی، مخصوصا داستان جیجی و مومو را خیلی دوست داشتم. بپو جاروکش هم شخصیت متفکر مهربان عزیزی است که در زندگی هر کس باشد مایه خرسندی است:))
📌مورد جالبی که به نظرم جای فکر دارد، زمانی است که کاری که قبلا با آرامش و علاقه دنبال میشد (مثل قیچی کردن مو، جارو زدن خیابان ....) در نظرِ کننده ی کار پوچ به نظر میرسید و این به دلیل گره زدن کار به کسب درآمد بیشتر و صرفه جویی در وقت و با عجله انجام دادن آن بود.... برای شما پیش آمده که کاری که قبلا به آن علاقه داشته اید در نظرتان پوچ و بی روح جلوه کند؟
(0/1000)
نظرات
3 روز پیش
من البته فیلم رو دو برابر ندیدم هیچ وقت، ولی صوت چرا. مشکلی هم نداره به نظرم 😏 (مومو رو دو بار خوندم و خیلی دوستش دارم 😍) @_raziyeh_
1
3 روز پیش
نه مشکلی که نداره🤭 ولی به عنوان یه مورد که همیشه توش عجله کردم، موقع خوندن کتاب خیلی تو ذهنم اومد.... منم خیلی دوسش دارم. انده واقعا جذاب داستان نوشته🙂 @szm_books
1
3 روز پیش
اگر استفاده از گوشی رو کنترل کنیم، خیلی از مشکلات حل میشه. واقعا خیلییییی. از کم‌بود زمانی که خودمون برای خودمون درست میکنیم با تلف‌کردن وقت بگیر تا مشکلات دیگه...
3
2
3 روز پیش
قبول دارم واقعا. مخصوصا زمانی که توی شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام و تلگرام تلف میشه، آدم دیگه زمانو فراموش میکنه و توی محتواهای بیهوده غرق میشه.... از زمانی که با بهخوان آشنا شدم وقت خیییلی کمتری رو توی اینستا و تلگرام صرف میکنم و از این قضیه خیلی خوشحالم:))
2
3 روز پیش
اینستا را پاک کنید تا رستگار شوید:))) باور کن هیچیییی از دست نمیدی. تازه من در بازه‌ای تلگرام رو هم پاک کردم و خیلی خوب بود، باز تو فکرشم:) @_raziyeh_
1
3 روز پیش
راستش من سه هفته نرفتم تلگرام، همه دوستام نگران شدن که چرا آنلاین نشدی😂 چون ما همه ارتباطاتتمون تو تلگرامه، به ندرت تماس میگیریم با هم. ولی حذف اینستا ایده خیلی خوبیه انشالله که حذف میکنم @Melika_sm
1
3 روز پیش
یاد اون ساعتای شنی می افتم ، که با ریختن هر دونه شن انگار لحظه لحظه روز و روزگار ما هم باهاش محو میشه و میره در یک فضای بدون بازگشت
3
1
3 روز پیش
و اینک ما هم هیچ کاری از دستمون بر نمیاد مگر لذت بردن از این لحظه ها ،وگرنه حسرت خوردن یعنی دوباره و دوباره سوزاندن این ته مونده زمان اندک ،. یاد یه چیزی افتادم چند وقت قبل یکی از رفقا با اذوقه زیاد و چند نفر همراه رفته بود کوه گردش ، باقی افراد هی اینور اونور این چاله اون سوراخ میگشتن دنبال یکی دوتا قارچ که بچینن و بخورن یا ببرن ، و این رفیق ما همینطور بیخیال نشسته بود رو یه تپه داشت لذت میبرد از این طبیعت و بهش میگن پاشو بیا مگه نمیدونی قارچ فلان قدر و اینحا پر از این چیزا میگه من اگر میخواستم بیام و وقتم برای کندن قارچ هدر بدم که اینهمه هزینه نمیکردم میرفتم دوکیلو قارچ میخریدم ، اومدیم کوه لذت ببریم نه اینکه وقتمون تلف کنیم ، همیشه همینجوری که خیلی وقتا ما نمیتونیم این چیزا رو از هم تفکیک کنیم و میریم سراغ اون کاری که منطقی تر و به صرفه تره مورد پسند تره نه اون چیزی که لازمه و نیازه @_raziyeh_
2
3 روز پیش
این رو به خاطرم آورد که منم وقتی جاهای دیدنی( مثل آرامگاه بزرگان، یا دیدنی های طبیعی مثل آبشار و ...) میرم اکثرا مردم رو میبینم که فقط در حال عکس گرفتن هستن حالا یا از مناظر یا از خودشون، کمتر کسی رو میبینم که از فضا و محیط لذت ببره و توجه کنه به جزئیات.... نمیگم خودم عکس نمیگیرم، میگیرم اما همیشه سعی میکنم یدونه دوتا بیشتر نباشه:)) ... این عکس ها گرفته میشه اما به ندرت دیده میشه... میره اون آخرای گالری گوشی و دفن میشه معمولا... درست گفتین که میریم سراغ کار منطقی نه اون کاری که لازمه.... @omid...abad
1
3 روز پیش
واقعا عالی بود... من مومو رو خوندم ولی مثال اول متن تون که سیر کتاب رو به ماجرای الان ما وصل میکنه خیلی برام جالب بود.
1
1
3 روز پیش
یادداشت خیلی قشنگی بود و وسوسه شدم ک بخونمش، بنظرتون ایا ب درد همخوانی میخوره کتابش یا خیر؟
3
1
3 روز پیش
متشکرم:)) کتاب یه یادآوری آرومی جهت استفاده درست از زمان و با کیفیت زندگی کردن بهمون ارائه میده.... رمان، رمان نوجوانه، پس نثرش خیلی ساده است و تخصصی صحبت نمیکنه، گاهی نمادین و گاهی مستقیم نکاتو بهمون میگه... از این لحاظ که ساده است، نثرش به نسبت بقیه کتاب هایی که توی باشگاه داشتیم یه مقدار متفاوته برا همین نمیدونم پیشنهاد قطعی بدمش یا نه:) ولی کتاب قشنگ و شیرینیه...
1
دیروز
فکر کنم حتما باید برم بخونمش... واقعا چه یادداشت زیبایی نوشته بودید. دقیقا حس میکنم جواب مشکلم رو گرفتم و شاید اونقدر که فکر میکردم نباید نگران زمان باشم... هرچند گذراست.
3
1
دیروز
ممنونم:)) امیدوارم کتابو دوست داشته باشین.... ما معمولا در طول زمان یادمون میره به فکر خودمون باشیم، خوبه گاهی با خوندن کتاب یه تلنگری بهمون بخوره🤍 مانا باشید🌱
1
راضیه.الف
3 روز پیش
0