بریده‌های کتاب zed_bml

روزها مثل بدن بی‌هوشی که روی میز عمل افتاده است سنگین می‌گذرند. 📚بیروت ۷۵ #برش_های_محبوب

«یوسف به نظر تو فقر این ملت مقدم بر جهل‌شان است و یا جهل‌شان مقدم بر فقرشان؟» سؤالی سخت بود، سؤالی که هیچ‌گاه به آن فکر نکرده بودم. اما استادم از من توقع پاسخ نداشت. گویی نه از من که از خود سؤال می‌کرد. تا بخواهم چیزی بگویم چشم بر خندق‌نشینان اضافه کرد: «فقر جهل می‌آورد و جهل فقر. اما این هر دو حاصل ضعف اند؛ ضعف در برابر تقدیری که دیگران رقم می‌زنند نخست باید تقدیر خود را به دست بگیریم و بعد....»

عشق آوای دلکشی است که هر غروب آن هنگام که روشنی پا به راه رفتن می‌گذارد و هراس هجوم تاریکی در دل‌ها جا می‌گیرد در گوشَت می‌نشیند و بی اینکه بدانی از کجاست شیدایت میکند، عجیب آنکه صداهای دیگر ملولت می‌سازد و این یکی صفایت می‌دهد.

کری گوش و کوری چشم آنها به صلاحشان است. آن‌ها دیندار نیستند، عافیت‌طلب‌اند و خواهان دنیا. وقتی پیشوای مرده را برای اطاعت برمی‌گزینی، از سکوتش بهره می‌بری؛ یعنی نه امر برایت وجود دارد و نه نهی، نه هدایت، نه حتی عتاب و عقوبت. زندگی بی تکلیف، حتم شیرین است

آخرین ذخیره خداوند زمانی آشکار می شود که نه به اصرار، بلکه به اشاره‌ای مردم از او پیروی کنند و شاید این فراق و فاصله، حکمت خداست تا به یاد بیاوریم منزلت ولیمان را نشناخته‌ایم و آن طور که باید عبد و مطیع نبوده ایم... .

مین پشت مین. هر روز یکی روی مین می‌رفت. رحیم و ابراهیم و بیشتر نیروها، کارشان شده بود مین در آوردن. خون به جگر شده بودیم. مین داشت نابودمان می‌کرد... مین بی‌صدا بود و مخفی. نیروها مرتب بچه‌های مردم را آموزش می‌دادند، اما هر روز بچه‌ای قربانی می‌شد. یک روز دیگر پیغام آوردند که فرنگیس، زودی بیا آوه‌زین. به سینه کوبیدم. باز چه شده بود؟ چه اتفاقی افتاده بود؟ این بار پسردایی‌ام روی مین رفت. توی مراسم فاتحه‌اش، زن‌ها گریه می‌کردند و مردها حرص می‌خوردند. زن‌دایی‌ام تا مرا دید، گفت: «فرنگیس، بیا که دیدنت دلم را آرام می‌کند. حداقل تو یکی از آن‌ها را کشتی. این‌ها پسر من را کشتند. خدانشناس‌ها، توی همین روستا...»

برشی از کتاب: بعد از رحلت حاج آقا رفتم چشم‌هایم را نشان دکتر دادم. چشم‌هایم خشک شده بود.گفتم: «آقای دکتر، جیگرم می‌سوزه، آتیش می‌گیرم،حالت گریه دارم، ناله می‌کنم اما دیگه اشکم نمیاد. این چشم‌های من دیگه آب نداره آقای دکتر، خشک شده‌ن» دکتر درآمد گفت:«حاج خانم مگه چشم تو دریا بوده؟!» _____ حاج آقا طرفدار سرسخت خانم‌ها بود می‌گفت در طول تاریخ به زن‌ها ظلم شده است. وقتی انقلاب شد به من می‌گفت: «قدر خودتون رو بدونید. شما می‌تونید توی این انقلاب شخصیت خودتون رو پیدا کنید» چون برای زن‌ها سخنرانی می‌کردم بهم می‌گفت این حرف‌ها را به خانم‌ها برسان