بریده‌های کتاب پریا رادفر

وَ اِخْشَوْهُ خَشْيَةً لَيْسَتْ بِتَعْذِيرٍ از خدا آنگونه بترسيد كه نيازى به عذر خواهى نداشته باشيد!

مَنْ وَثِقَ بِمَاءٍ لَمْ يَظْمَأْ آن كس كه به وجود آب اطمينان دارد تشنه نمى‌ماند.

ایمان در هوای صاف و زمین آرام،محک نمی‌خورد!

از درد تنش دانست که نمرده است.

برای بار نخستین به دامت افتادم برای بار دگر دانه‌‌ات مناسب نیست!

مرگ جایی منتظر ما نیست در ته خط مستقیم زندگی.ما چون منحنی در صفحه به مرگ میل می‌کنیم،بدین شکل از کیفیت زنده بودنمان لحظه به لحظه کاسته می‌شود.

آنچه می‌گویم چیزی نیست که می‌خواستم بگویم. همیشه انگار باید بیشتر بگویم،حتی بگویم اینکه گفتم چیزی نیست که می‌خواستم بگویم.

ارزش خیلی چیز‌ها به همون لحظه اتفاقه.چه اهمیتی داره که ثبت و ضبط بشه یا نشه؟

زیبایی از عشق پدید می‌آید و عشق از توجه. توجهی ساده به سادگان،توجهی ناچیز به ناچیزان،توجهی زنده به تمام زندگی‌ها.

فراموشی یک حق است. حق آدم هاست که بتوانند فراموش کنند. حق آدم هاست که نخواهند به یاد بیاورند...

و حالا درد و رنجم را بی حرمت میکنم،زیرا می‌اندیشم روزی دوباره لبخند خواهم زد!

زندگی یک هدیه نیست،یک امانت است!

من از ناشناخته ها نمی‌ترسم.از دست دادن آنچه که می‌شناسم برایم دردناک است!

اگر روزنامه را رستوران فرض کنیم،وبلاگ چراگاه است.

باران خبر،دانایی انسان را آشفته میگند!