بریده‌های کتاب نادر آبیار

ولی وقتی یک کتاب را تمام می‌کند های دیگری را که متناسب با همین موضوع کتاب اول هستند را مطالعه می‌کند بعد از مدتی از مطالعه کردن این گونه کتاب‌ها بی‌نیاز می‌شود بعد می‌رود سراغ یک سلسله کتاب‌های دیگر اما آدمی که امروز این کتاب بعد آن کتاب و پس فردا کتاب دیگری را مطالعه می‌کند مثل کسی است که از هر غذایی چند لقمه‌ای می‌خورد و در آخر معده خودش را فاسد می‌کند و کاری هم انجام نداده است این‌ها مربوط است به سبک و روش و اسلوب

اساساً روح که بزرگ شد تن به زحمت می‌افتد و وقتی روح کوچک بود تن آسایش پیدا می‌کند.

مرگ همینطور است. خانه اش پشت پلکهای ماست.

راستی اقا دیوانه شما دنیا را میخواهد چکار. دیوانه شما به اشکی وضو میگیرد که نماز بخواند. دیوانه شما به بیست کیلومتری کربلا میرسد پرواز میکند.

چند دقیقه‌ای به اذان مغرب مانده بود هوا بنفشِ روشن بود . مسجد غدیر تنهاتر از همیشه بود هر قدر هم به دیوار تکیه می‌دادی انگار تکیه‌ات را قبول نمی‌کرد.

به اهل عالم بگویید که رهبر ما (حضرت محمد) وقتی خطبه می‌خواند طفلی بر گردن او سوار بود.

بچه‌ای را دیدم که با وجود معدل ۱۹ و نیم ملامتش می‌کردند و می‌گفتند تو باید نمره ۲۰ بگیری و بچه هم گریه می‌کرد بچه من معدل ۱۷ گرفت زیرش نوشتم که نیازی نیست تا معدل ۱۷ بیایی انرژی و توان خودت را بگذار برای بعد از فارغ شدن از دانشگاه آن موقع باید کار کنی.

اما هوش رباتر از رنج‌های جسمانی دردهای روحی او بود چنانکه عذاب اصلیش همین دردهای روحی بود رنج روحی او از این بود که شب پیش که به چهره خواب آلود گراسیم می‌نگریست ناگهان به این فکر افتاد که حالا اگر زندگی من، زندگی آگاهانه ام همه گمراهی بوده باشد چه؟

ایوان ایلیچ از خواب برمی‌خاست قهوه‌اش را می‌نوشید و روزنامه‌اش را می‌خواند بعد اونیفرم قضاوت به تن می‌کرد و به دادگاه می‌رفت و آنجا طوق اسب عصاری آماده بود و فورا بر گردنش می‌افتاد

ایوان ایلیچ حقیقت کارش به کسانی می‌مانست که ثروتمند نیستند و می‌خواهند از ثروتمندان تقلید کنند و به این سبب نتیجه کارشان نه به ثروتمندان بلکه به یکدیگر شبیه می‌شود خانه ایوان الیچ به قدری به همه خانه‌های دیگر شبیه بود که حتی توجهی جلب نمی‌کرد ولی او خود خانه‌اش را خواست و یگانه می‌پنداشت

یک بار حاج آخوند گفت شکار آهو و گوزن با گلوله است و شکار دل‌ها با کلمه. چشمان مات و مفتون آقای مدیر فریاد می‌زد که شکار شده است

حاج آخوند گفت بچه‌ها آب هم که می‌خورید به آب خوب نگاه کنید دو زاغه که می‌روید خوب توی چشمه نگاه کنید هم آب را ببینید هم عکس خودتان را . به سنگ‌های کف دوزاغه خوب نگاه کنید ببینید سنگا چه رنگی هستند رنگ گل پیراهن مادرتان چه جوره به آن گل‌های ریز و درشت دقت کردید. بچه‌ها این تپه مارون که بالای سر ماست و حالا پوشیده از برف یادتونه پاییز چه رنگی بود بهار چه رنگی داشت؟

داراها هر کاری که می‌کنند هزار فلسفه دارد و فلسفه‌اش را توی کتاب‌ها می‌نویسند ندار‌ها اما همه چیزشان به حساب نداری است

خواست برود لختی مکث کرد و دوباره رو به عبدالله برگشت و گفت و اما من هرگز برای امام خویش تکلیف معین نمی‌کنم که تکلیف خود را از حسین می‌پرسم و من حسین را نه فقط برای خلافت که برای هدایت می‌خواهم . حسین را برای دنیای خویش نمی‌خواهم که دنیای خود را برای حسین می‌خواهم آیا بعد از حسین کسی را می‌شناسی که من جانم را فدایش کنم .قیس صیداوی.

ریشه دشمنی انسان ها نادانی است در صورتی که باید دشمن نادانی خویش باشند.

وقتی که مادرشان از آنها خداحافظی می‌کرد گفت کارهایتان را طبق معمول انجام بدهید چون کار کردن نعمتی است که باعث تسلی خاطر آدم می‌شود.

جو که صدایش گرفته بود گفت اصلاً پشیمان نیستم اگر می‌شد فردا دوباره موهایم را کوتاه می‌کردم این گریه‌ها هم فقط مربوط به قسمت خودخواه وجودم است

این خانواده ساده و صمیمی می‌توانستند با هر شادی کوچکی جشن بگیرند و شادی کنند.

ابن یقتین پرسید از اماممان چه خبر دعبل گفت این روزها بیشتر از همیشه به یادشان اشک می‌ریزم که در نزدیکی ام در حبس فضل بن ربیع است و من نتوانستم به دیدنشان بروم و یا کاری برایشان انجام دهم

ابن یقتین پرسید از اماممان چه خبر دعبل گفت این روزها بیشتر از همیشه به یادشان اشک می‌ریزم که در نزدیکی ام در حبس فضل بن ربیع است و من نتوانستم به دیدنشان بروم و یا کاری برایشان انجام دهم