بریده‌های کتاب معصومه مهدی‌فر

راه درست برای رسیدن آزادی می‌بایست به تمام سیستم‌های از بالا به پایین که شهروندان را برای بقا به خود وابسته می‌کردند، پشت کند، نه اینکه یکی را با دیگری جایگزین کند.

جایی که جنایت هست هر اتفاقی می‌تواند بیفتد. این منم که این را می‌گویم . من، پوآرو.

(روی سایه‌ی کسی راه نرو،حتی سایه‌ی فردی حقیر.)

شاید کسی که بهترین زیبارو‌های دنیا را در مشت دارد روزی خسته می‌شود و لذت تجربه‌های نخست را بار دیگر در جذابیت پنهان فردی بی‌اهمیت پیدا می‌کند.

《آدم‌ها زمانی خود‌را پیدا می‌کنند که همه‌چیز‌ را از دست داده باشند.》

هر روز که زنده بیدار می‌شوی فاتحی؛برو و غنایمت را طلب کن.

《در حالی که زندگی می‌کنیم به مرگ خیلی نزدیک هستیم.》

بعضی موقع‌ها وقتی آدم چیزی رو ندونه،زندگی‌ش خیلی راحت‌تر می‌شه.

پاتریک گفت مشکل این‌جاست که چون چیز دیگه‌ای اتفاق افتاده، پیداکردن فرصت‌های جدید خیلی سخته. هیچ‌کی نمی‌تونه به بزرگی بیتلز شه، چون افراد بیتلز یه《بستر》درست کردن. دلیل بزرگ بودن اونا اینه که هیچ‌کی رو نداشتن که خودشون رو باهاش مقایسه کنن، پس سف آسمون محدودیت‌شون بود.

《چارلی،ما عشقی رو قبول می‌کنیم که فکر می‌کنیم لیاقتش رو داریم.》

《نشانه‌ی یک فرد نابالغ این است که می‌خواهد به دلیلی،شرافتمندانه بمیرد. و نشانه یک فرد بالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، با تواضع زندگی کند.》

فکر کردم شاید انسان قرار نیست هیچ‌وقت حقیقتاً شاد باشد. شاید اصلا چنین چیزی در دنیا وجود ندارد.

《مرگ همه‌ی ما رو مثل سایه تعقیب می‌کنه!》

مرگ هم همین است؛ وقتی آدمی سر جایش بی‌حرکت می‌مانده و می‌پوسد، آرام آرام تجزیه می‌شود و هیچ‌کار هم از دستش بر نمی‌آید؛ حتی متوجه گذر زمان هم نمی‌شود‌.

هرچه پول درآورد کتاب خرید،و همه‌اش خیال می‌کرد شاعر است. پدر پرسید:《دنبال چه میگردی؟》 گفت:《دنبال خودم.》

درست نیست که مرگ انقدر زود سر برسد،وقتی خود زندگی هنوز فرصت آغاز شدن نیافته.

کسانی که به آن‌ها عشق ورزیده می‌شود،نمی‌توانند از دنیا بروند،چون عشق یعنی فناناپذیری.

《برای همیشه》 از تعداد بسیار زیادی《 الان》تشکیل شده است.

آدم نمی‌تواند جلوی سپری شدن زمان را بگیرد ولی زمان گاهی برای عشق از حرکت می‌ایستد.

بپر،واجازه بده درحال سقوط بال‌هایت رشد کنند.