بریده‌های کتاب هدی

در ایران آنکه کهنسال است خود شاه است: او پنجاه سال، صد سال، دیر آمده است. او به اندازه حاکمان شکارگر عمر دارد و این خیال از رونق افتاده را در سر می‌پرورد که کشور خود را به زور لائیک کردن و نوسازی فتح کند. امروز کهنه پرستی پروژه نوسازی شاه، ارتش استبدادی او و نظام فاسد اوست. کهنه پرستی خود رژیم است.

من جبهه را بیشتر دوست دارم. هر چه به جبهه نزدیک‌تر شوی آدم‌ها بهتر می‌شوند.

پرسش معمول کارمندان اسرائیلی این بود که تاریخ دقیق خروج من از اسرائیل کی است. در جواب می‌گفتم ماه دسامبر سال ۱۹۴۷ از فلسطین رفته‌ام، و کلمه «فلسطین» را با تکیه تلفظ می‌کردم.

به هر صورت، تمدنی است این تمدن بر مبنای حرکت. در حالی که تمدن -مدینه‌سازی- مبنی بر سکون است و نه بر مبنای انتقال و نقل مکان. این‌ها نوعی کوچ‌نشین ماشینیزه‌اند، نه شهرنشین. دائما در حال حرکت. و راه‌هایی که می‌روند، چه درازند!

-ولی باز هم این طبیعی است که آدم وقتی تنهاست به خدا اعتقاد پیدا کند. وقتی تنهای تنهاست، موقع شب؛ وقتی به مرگ فکر می‌کند. -ولی مردم امروزه اصلا تنها نیستند. ما آن‌ها را وادار می‌کنیم که از تنهایی بیزار باشند، و زندگیشان را طوری ترتیب می‌دهیم که تقریبا محال است که گرفتار تنهایی شوند.

تعجب‌آور است که چگونه انگلیسی‌ها اغلب نسبت به مبارزات آزادی‌خواهانه ملل دیگر ابراز علاقه می‌کنند منتها به شرط آنکه با منافع خودشان تصادمی نداشته باشد. وقتی که یونان به خاطر آزادی خود مبارزه می‌کرد "بایرون" شاعر و گروهی دیگر به آنجا رفتند و به آن‌ها کمک دادند. وقتی ایتالیا به مبارزه پرداخت آن‌ها منتهای حسن نیت خود را ابراز داشتند و آن‌ها را تشویق می‌کردند. اما وقتی که در همسایگی آن‌ها ایرلند و کمی دورتر مصر و هند و جاهای دیگر به مبارزه آزادیخواهانه می‌پردازند پیام‌آوران آن‌ها گلوله مسلسل است و خرابی و ویرانی را برای آن‌ها ارمغان می‌برند.

در غزه و بیت لحم و رام الله، در نابلس و طولکرم و الخلیل، در همه اراضی فلسطینی که در آن به زبان عربی صحبت می‌شود مبارزه‌ای ابدی جاری است، مبارزه‌ای که نگاه کردن مدام به ساعت مچی و انتظار و عجله داشتن برای رسیدن به زمان پایان را نمی‌شناسد.

غزه در محاصره است. جهان اسلام در اشغال! رویای از نیل تا فرات محقق شده است. صهیونیست‌های دشداشه پوش و فینه به سر و کراوات به گردن، تمام‌قد به یاری عشیره عبری‌شان ایستاده‌اند. غزه، آزادترین و زنده‌ترین اقلیم جغرافیای اسلامی، در غم اشغال جهان اسلام ضجه می‌زند و خود را در عملیاتی استشهادی به خط زده است تا محاصره را بشکند.

پنبه کردن در گوش نیمی از مردم جهان و بستن چشم‌های ایشان، زمانی که نیمی دیگر از مردم جهان زار می‌زنند و فریاد از جگر می‌کشند، البته کاری‌ست ممکن؛ اما باید دید که این کار تا چه حد می‌تواند دنیا را به سود بی‌خبران یا زارزنندگان تغییر بدهد.