«در فرانسه تک درختی هست» روش نامه کار فرهنگی در سطح بین المللی است. 
از ضعف های جمهوری اسلامی از ابتدا تا کنون کارفرهنگی بوده و هست. به همین خاطر شدیدا نیازمند متفکرانی هستیم که این نیازمندی را تامین کنند. این کتاب هم همین نقطه را هدف گرفته. البته با نگاه به ایدئولوژی مردی که رهبر انقلاب بود و تفکرش هنوز رهبر این انقلاب هست. 
در ضعف کارهای فرهنگیمان همین بس که بسیاری از تفکرات امام خمینی ره هنوز هم به نسل های بعدی منتقل نشده. نسل جدید اصلا نمی داند حرف او چه بوده. چه ادعایی داشته. برای چه انقلاب کرده. الان فرقی بین جوان ایرانی با یک جوان نیجریه ای که فقط اسم خمینی را شنیده است خیلی کمتر از آنیست که باید باشد. 
صد البته اینکه چه کسی در این زمینه اظهار نظر می کند هم خیلی مهم است. که در این کتاب «وحید جلیلی» این بار را هم به خوبی به دوش می کشد. در بین اهل هنر نقدها و نگاه های آقای جلیلی شهره شهر است و آنهم که نمی شناسد، خودش را عقب افتاده از جمع بداند. 
. 
پ.ن: این کتاب برای اهالی تبلیغ دین، هنرمندان به خصوص انقلابی هایشان، مسئولین در امور فرهنگی و دغدغه مندان در این عرصه اکیدا توصیه می شود.
          

            کتاب کوتاهیست شامل چند یادداشت و سخنرانی. دیدگاه تازه و جذابی نسبت به انقلاب اسلامی دارد که از آن لذت خواهید برد.
 به همه به ویژه جوانان هم سن و سال خودم توصیه اش میکنم


"با ذغال سیاه و خط کج و کوله دبستانی، روی دیوار تازه سفیدشده خانه همسایه نوشتیم: تیم شهید علی قاسم‌پور آماده مسابقه است. 
"مسابقه میدین؟"
هماوردها پیدا شدند. با تیشرت های زرد یکدست که اسم تیمشان هم رویش گلدوزی شده بود. مسابقه سر گرفت. نتیجه را فکر نکنم هیچکدام یادمان مانده باشد، ولی نام تیم حریف را چرا: تیم نوجوانان بابی ساندز!

بابی‌ساندز، آلنده، لومومبا، چگوارا، جمیله بوپاشا، امام موسی صدر و از آن سو پینوشه، موسی چومبه، سوموزا، موشه دایان و... نام های آشنایی بود در کوچه پس کوچه های جنوب شهر.
فرزندان انقلاب حتی بازی‌هایشان رنگ جهانی داشت."