وجود ماشین‌های بزرگ و ترقیات صنعتی در قرن نوزدهم ملل اروپای غربی و ایالات متحده آمریکا را ثروتمند و مقتدر ساخت. آنها كم كم تصور کردند که مالك سراسر زمین هستند و ملل دیگر خیلی از آنها پست تر می‌باشند و باید جای خود را به آنها بسپارند. از آنجا که بر مقداری از نیروهای طبیعت دست یافتند نسبت به دیگران باغرور و نخوت رفتار می کردند. فراموش کردند که انسان متمدن نه فقط باید بر طبیعت مسلط باشد و او را تحت اختیار و کنترل خود درآورد بلکه باید برخویش نیز تسلط داشته باشد به این جهت است که میبینیم که در قرن نوزدهم نژادهای مترقی که از بسیاری جهات از دیگران پیش افتادند و بر دیگران برتری داشتند اغلب رفتاری میکردند که برای عقب مانده ترین وحشيان هم شرم آور بود شاید آنچه گفتم به تو كمك دهد که بتوانی طرز رفتار زشت نژادهای اروپایی را در آسیا و آفریقا که نه فقط در قرن گذشته جریان داشت بلکه هنوز هم ادامه دارد بهتر بفهمی و درك كنى.

در مدت پنج سالی که جزیره جاوه با حکومت بریتانیایی هند مربوط بود، يك انگلیسی شایسته به نام «توماس استامفورد رینلز» به عنوان نایب الحکومه در جاوه حکمران بود «رینلز» در گزارش خود نوشته است که تاریخ فعالیت استعماری هلند، یکی از عجیب ترین روابط خیانت و رشوه خواری و کشتار و پستی و فرومایگی میباشد.» [آن زمان هند دور یا همان جزایر شرقی هندوستان تحت سیطره کشور هلند بود] در میان هزاران کار زشت که مأموران هلندی انجام میدادند يك نوع بچه دزدی منظم به وجود آورده بودند که در جزیره «سلب» کودکان را به سرقت میبردند تا آنها را در جاوه به صورت غلام و کنیز مورد استفاده قرار دهند این بچه دزدی اغلب با غارت و کشتار همراه بود.

تعجب‌آور است که چگونه انگلیسی‌ها اغلب نسبت به مبارزات آزادی‌خواهانه ملل دیگر ابراز علاقه می‌کنند منتها به شرط آنکه با منافع خودشان تصادمی نداشته باشد. وقتی که یونان به خاطر آزادی خود مبارزه می‌کرد "بایرون" شاعر و گروهی دیگر به آنجا رفتند و به آن‌ها کمک دادند. وقتی ایتالیا به مبارزه پرداخت آن‌ها منتهای حسن نیت خود را ابراز داشتند و آن‌ها را تشویق می‌کردند. اما وقتی که در همسایگی آن‌ها ایرلند و کمی دورتر مصر و هند و جاهای دیگر به مبارزه آزادیخواهانه می‌پردازند پیام‌آوران آن‌ها گلوله مسلسل است و خرابی و ویرانی را برای آن‌ها ارمغان می‌برند.

داستانی که نامه های من نقل میکنند خیلی مطبوع و خوشایند نیست. اصولا تاریخ چیز مطبوعی نیست انسان باوجود پیشرفتهای بزرگش که به آنها میبالد هنوز هم حیوانی بسیار نامطبوع و خودخواه است. معهذا شاید در میان شرح ملال انگیز تمام خودخواهیها و منازعات و کشمکشهای غیرانسانی انسان میتوان راه روشن و طلایی پیشرفت و ترقی او را هم تشخیص داد. من از اشخاص خوشبین هستم و همیشه میل دارم که جنبه های امید بخش هر چیز را به نظر آورم اما خوشبینی نباید ماراکورسازد ومانع آن گردد که نقاط سیاه اطرافمان را ببینیم و نگذارد بفهمیم که خود خوشبینی لاقیدانه و بدون تفكر يك چيز بسیار خطرناک می باشد. زیرا دنیا با صورتی که داشته است و به صورتی که هنوز هست جایی برای خوشبینی زیاد باقی نمی گذارد. دنیای ما برای ایده آلیست ها و برای اشخاصی که به یك زندگی عالی چشم دارند و امید بسته اند و برای کسی که به تحقق اعتقاداتش اعتماد و اطمینان ندارد جای بسیار دشواری است هزاران پرسش در مقابل انسان مطرح میگردد که نمیتوان برای آنها پاسخ درست و کاملی پیدا کرد و هزاران شك و تردید در دل آدمی به وجود میآید که به آسانی از بین نمی رود.