بریده‌های کتاب فاطمه تبریزی

«بسم الله الرحمن الرحیم از محمد رسول خدا، به معاذ بن جبل: سلام بر تو؛ همانا خدای را می‌ستایم که معبودی جز او نیست. خبر رسیده است به من، از بی‌تابی شدید تو بر سوگ فرزندت، همان‌که خداوند درباره‌اش حکم رانده است. و بدان که فرزندت از جمله بخشش‌های خوشایند خداوند و امانت‌های سپرده‌شده او نزد تو بود؛ پس خداوند تو را تا زمانی از وجود او بهره‌مند ساخت، و آنگاه در وقت معلوم، امانتش را بازستاند. ما از آنِ خداییم، و به سوی او بازمی‌گردیم. مبادا جزع و بی‌تابی‌ات، پاداش تو را تباه گرداند؛ و اگر به پاداشی که برای این مصیبت، نزد خداوند برایت مهیاست برسی، بی‌گمان درمی‌یابی که مصیبت، چه کوچک و ناچیز است در برابر آن پاداش عظیمی که خداوند برای اهل شکیبایی آماده ساخته است. و بدان که جزع و پریشانی، مرده را بازنمی‌گرداند و از تقدیر الهی جلوگیری نمی‌کند. پس در سوگ نیکو رفتار کن، و وعده الهی را حتمی و نزدیک بدان، و تأسفت بر چیزی نباشد که نه تنها بر تو، بلکه بر همه آفریدگان، فرود خواهد آمد به تقدیرش. و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد»

«فرض کنیم همه ٔ این‌ها را که ما گفتیم فقط خواب دیدیم یا از خودمان در آوردیم. درخت ها و چمن و خورشید و ماه و ستاره‌ها و خود اسلان. فرض کنیم این جوری است. پس در این صورت فقط می‌توانم بگویم این چیزهای خیالی خیلی بهتر و مهمتر از چیزهای واقعی اند. فرض کنیم این گودال تاریک که قلمرو حکومت شماست، تنها دنیای واقعی باشد. خب به نظر من که جای خیلی به درد نخوری است. وقتی هم فکرش را می‌کنی می‌بینی خیلی هم مسخره است. اگر شما درست بگویید ما فقط یک مشت بچه ایم که داریم بازی در می آوریم ولی چهار تا بچه توانستند با بازیشان دنیایی خیالی درست کنند که دنیای واقعی شما پیشش هیچ است. برای همین است که می‌خواهم دنیای خیالی مان را نگه دارم من طرف اسلانم، ولو اینکه اسلانی هم وجود نداشته باشد که دنیای مرا اداره کند.»

We were friends who doubled as mothers, sisters, teachers, providers, and sometimes as blankets. We shared everything from clothes to heartaches.

روان انسان پدیده‌ی غریبی است، اولین چیزی که نیاز دارد جزئیات است. یادم می آید بچه که بودم تانک و هواپیما نقاشی می‌کردم و به دوستانم نشان می‌دادم و با این‌که پُر از خطوط زاید بودند از آن‌ها خوش‌شان می‌آمد. وقتی دیدم نقاشی‌هایم را دوست دارند عمداً این خطوط زاید را بیشتر کردم.