بریده‌های کتاب محمدقائم خانی

اکنون که این‌همه وکلای دعاوی وجود دارند، فقط برای زنده ماندن، مجبورند هر هفته به فکر ابتکار تازه‌ای بیفتند تا همه دعواها را به دادگاه بکشند و مرافعات ناچیز را مدت‌های طولانی کش بدهند.

سال 2000 که لبنان آزاد شد، رفتم لب مرز. خانواده‌م تو روستای مرزی زندگی می‌کردند... خاله‌م رو دیدم. شبیه مادرم بود. مو نمی‌زد. برای همین، شناختمش. اون من رو نمی‌شناخت. می‌گفت با من شوخی نکن. نام پدر و مادرم رو بردم تا باور کنه. رفت بقه رو خبر کرد. عمه و عمو و خاله‌ها رو. همه اومدن. همدیگه رو بغل می‌کردیم و ضجه می‌زدیم. از شوق دیدار، حواسمون نبود اینجا سیم‌خاردار کشیده. تمام بدنم زخمی شده بود و ازم خون می‌ریخت.

شیء سری به گونه‌ای ساخته شده که دوام نیاورد. همان‌گونه که در جوامع توسعه‌نیافته، نسل‌های انسانی زود می‌میرند، در جوامع مصرفی نیز نسل اشیاء زود از میان می‌روند تا دیگران جانشین آن‌ها شوند و اگر فراوانی افزایش یابد، همواره در چهارچوب نوعی کم‌یابی محاسبه شده است.

اسکروج درحالی که دستها را ستون کرده بود و از تختخواب بیرون میپرید، تکرار کرد: «من در گذشته، حال و آینده زندگی خواهم کرد و هرسه روح در من حضور خواهند داشت. آه، یاکوب مارلی! خدای بزرگ! به همین خاطر باید کریسمس را گرامی داشت.»

تزویر و ریا سی سال تمام بر روان این مرد سنگینی کرده بود. در باطن مردی شریر بود که با پرهیزکاری و فضیلت جفت شده بود و چون شویی که به اجبار با زنی ازدواج کند، از پرهیزکاری و تقوا تنفر و انزجار داشت. از روزی که پای به سن مردی نهاده بود به بزهکاری علاقه پیدا کرده بود. اما به ناخواه نقاب سنگین پرهیزکاری به روی خود زده بود. در باطن دیو بود، در کالبد مردی پاک. جان دزد و غارتگر داشت. دزدی دریای با ظاهری آراسته بود. در زندان شرافت و تابوت مومیایی پاکدلی محبوس بود. بال و پر فرشتگان بر دوش داشت و بال فرشتگان برای آدمی پست و بدخواه، باری‌ست سخت و دردانگیز... کلوبن کابوس تبهکاری بود اما مجسمه پاکی و درستی می‌نمود.

برای زنی بزرگ‌ترین شکنجه‌ها این است که حتی نواری را از او بگیرند. چگونه می‌توان از کسی که شما را از لذت زیبایی برخوردار می‌کند، زیور و آرایش را دریغ کرد و به خست و تنگ‌چشمی متهم نشد؟

بدبختی ناگهانی و یکپارچه را می توان تحمل کرد اما بدبختی تدریجی و ذره‌رذه را نمی توان تحمل کرد. بدبختی ناگهانی آدمی را از پا در می‌آورد، بدبختی تدریجی شکنجه می‌دهد. بلا که چون برقی بر سرتان فرود آمده بود، اکنون عذابی جانفرسا می‌شود.

چشم آدمیزاد طوری ساخته شده است که فضیلت او را منعکس می کند. مردمک دیده هرکس نماینده ارزش معنوی اوست. پرتوی که از زیر ابروان ما می‌درخشد، معرف شخصیت ماست. صاحبان روح کوچک مژه به هم می زنند لیکن از دیده صاحبان روح بزرگ، برق بیرون می‌جهد.

کفر متحرک به اسلام می‌رسد، ولی اسلام راکد پدربزرگ کفر است.

عصر ما عصر خدایان دروغین است و بس/ معبد دنیا پر از پیغمبر نیرنگ‌هاست

مردم آزاد جنگ را شروع نمی کنند، اما شروع که شد، هرگز اسلحه شان را زمین نمی گذارند، حتی وقتی شکست بخورند.

مأموریت اطلاعاتی کانادایی‌ها در تهران سه بخش داشت؛ بخش اول، رصد فعالیت‌های موجود در محوطه سفارت آمریکا و یادداشتبرداری دقیق از این فعالیت‌ها، به ویژه آن دسته از فعالیتهایی بود که به آمادگی نظامی ایرانی‌ها مربوط می‌شد. جیم ادوارد می‌گوید: «یکی از اولین چیزهایی که از ما خواستند این بود که شناسایی روزانه‌ای از محوطه سفارت به عمل آوریم تا تعداد نگهبانان داخل و خارج سفارت، نحوه تسلیح آنان، مهمات و سلاح‌های اضافی همراه آنان، سنگربندی‌ها و موقعیت‌های مشخص شده برای استقرار سلاح در اطراف سفارت، ساعات تغییر شیفتها و روال کاری روزانه پاسداران در داخل و خارج از سفارت و در نهایت هر چیزی که روزانه در جریان بود مشخص شود.» ادوارد علاوه بر ورود و خروج افراد و سلاح‌ها در سفارت ورود و خروج کالاها را نیز رصد می‌کرد. مهم‌تر از همه رصد ورود مواد غذایی به سفارت و خروج زباله از آن بود. تیلور و ادوارد می‌توانستند با اندازه‌گیری روزانه میزان کالری مواد غذایی وارد شده به سفارت، از وضعیت عمومی سلامتی آنان مطلع شده و دریابند که گروگان‌ها تا چه میزان می‌توانند دشواری‌های عملیات نجات را تحمل کنند.

آبرو از بابتی ماهیت سلبی دارد و شهرت برعکس آن، ماهیت ایجابی. زیرا آبرو در نظر مردم صفت خاصی نیست که در انحصار فرد خاصی باشد، بلکه شامل خصوصیاتی است که طبق قاعده نباید کسی فاقد آن باشد. معنای این حرف فقط این است که فرد آبرومند، انسانی استثنایی نیست، حال آن‌که فرد مشهور، استثنایی است. از این رو شهرت را باید کسب کرد، اما آبرو را فقط نباید از دست داد.

وقتی انسان جانوری در حال مرگ را می‌بیند وحشت می‌کند، زیرا زوال موجودی زنده را- وجود خودش را- در نظر می‌آورد؛ می‌بیند که موجودی زنده از حیطه هستی بیرون می‌رود. اما هنگامی که محتضر انسانی باشد، آن هم انسانی مورد علاقه، احساس گسیختگی نیز بر وحشت نیستی افزوده می‌شود. زخمی روحی که مانند زخم جسمانی گاه کشنده است و گاه التیام می‌یابد، اما جای آن همیشه دردناک می‌ماند و از تماس جسمی خارجی که اسباب تحریک آن شود می‌گریزد.

همان‌گونه که نتیجه حرکات پیچیده چرخ‌ها و قرقره‌های گوناگون و متعدد در ساختار ساعت جز حرکت آهسته و موزون عقربه نشان‌دهنده وقت نیست، حاصل اعمال پیچیده این یک‌صدوشصت‌هزار نفوس فرانسوی و روس نتیجه این همه سوداها، خواهش‌ها، پشیمانی‌ها و رنج‌ها و خواری‌ها، حاصل این تیزگامی‌های غرور و آوارهای وحشت و تندجوشی‌های وجدِ این مردم جز شکست در جنگ استرلیتس که به جنگ سه جهان‌جو معروف شده است نبود: جابه‌جایی عقربه تاریخ جهان بر ساعت صفحه تاریخ انسان.

بشر هیچ‌چیز درنیافته و هیچ‌چیز ابداع نکرده است. نمی‌توانیم چیزی بدانیم، فقط می‌دانیم که هیچ نمی‌دانیم. و این بلندترین مرتبه خرد انسانی است.

اگر با ادعایی روبه‌رو شدی، راه کوتاهی برای خلاص شدن از شر آن، یا به هر حال تردید در آن وجود دارد که عبارت است از طبقه‌بندی آن در مقوله‌ای نفرت‌انگیز؛ حتی اگر این پیوند فقط ظاهری و سست باشد.

ناوگان دریایی سلطنتی در ژوئن 1952/ تیرماه 1331 یک نفت‌کش پانامایی متعلق به یک شرکت کوچک نفتی ایتالیایی را که در حال حمل نفت از آبادان بود، در آب‌های بین‌المللی توقیف کرد و بنا به گفته برخی هم آن را دزدید. ایران طی یک دوره هجده‌ماهه از ژانویه 1952/ دیماه 1330 تا زمان کودتا، تنها 118 هزار تن – یعنی معادل فقط تولید یک روز- صادر کرد. چند سال بعد، انریکو ماتئی که به عنوان وزیر نفت ایتالیا برای کمک به شرکت ملی نفت ایران ابراز علاقه کرده بود، در یک سانحه هوایی کشته شد. همان موقع شایعه بود که او در واقع هزینه به چالش گرفتن هفت خواهران نفتی – اصطلاحی که خود او به کار برده بود- را پرداخته است.

معمولا یک گروه تروریستی زیرزمینی از ترس این‌که مبادا جاسوسان به آن نفوذ کنند یا مبادا به خاطر حماقت نیروهای خودی از درون مزحمل شود در پذیرش داوطلبان مشکل‌پسند است. اما از آن‌جا که دولت اسلامی خود را فراتر از یک گروه تروریستی می‌دید، هرکسی می‌توانست در آن عضو شود. هم صدامی‌هایی که در دستگاه‌های امنیتی و نظامی خدمت کرده بودند با عجله وارد این تشکیلات شدند هم شورشی‌هایی که از کشورهای دیگر دستور می‌گرفتند.

هرقدر یک مرد بیشتر سعی در نشان دادن قدرت جنسی خودش داشته باشد کمتر به موفقیت می‌رسد؛ این قانون در شرایطی که زن در تلاش برای رسیدن به ارگاسم واقعیست نیز صدق می‌کند. لذت، یک عارضه یا محصول جانبی بوده و باید هم به همین صورت باقی بماند. اگر به هدف واقعی تبدیل شود، نابود شده و قدرت واقعی خود را از دست می‌دهد.