علیرضا قزوه که آن روزها هم جوانتر بود و هم ملاحظات امروز را نداشت؛ بعضی اشخاص، رفتارها و مسائل روز جامعه را در این شعرها به نقد کشیده بود که حرف خیلی ها بود و البته چاشنی طنز آن را خواندنی تر کرده بود.
آن روزگار شعرهایی از این کتاب در روزنامهٔ اطلاعات چاپ می شد و ما هم که دانشجو بودیم و کله مان داغ بود؛ گشتیم و اصل کتاب را که تازه چاپ شده بود، پیدا کردیم. خریدیم و بردیم سر کلاس!...
و البته کتاب را از ما دزدیدند! و تا چاپ بعدی برسد، خمار آن شعرهای انتقادی بودیم و از بریده‌های روزنامهٔ اطلاعات استفاده می کردیم.
چاپ دوم که رسید، در صبحگاه عمومی مرکز تربیت معلم، شعرها را می خواندیم و همه خوششان می آمد. یاد باد آن روزگاران یاد باد!
بعد عزیزان مسئول دوستانه و با محبت (واقعا) پس از تذکر به ما، کتاب را یکی دو ماهی توقیف کردند تا خودشان بخوانند و بعد با اصرار ما آزادش کردند.
شعرهای جالبش که بارها برای دیگران می خواندیم:
- مولا ویلا نداشت
- از نخلستان تا خیابان
- ...
        

          این غزل چقدر حال و هوای ۳۰ اردیبهشت امسال رو داشت....
        

          شاید با جنس شعرهای علیرضا قزوه آشنا باشین
اشعار کتاب نخلستان تا بیابان بیشتر سبک نیمایی دارن و رنگ وبوی سیاسی دارن..
از اشعار شهدایی هم میتونید لذت ببرین...
        

          مجموعه ای که شعرهای سپید آن از شعرهای کلاسیکش معروفتر شد. عالی.
        

          شعر اعتراض و عدالت خواهی