بریده‌ کتاب‌های یک دوست

همین جوری زل زده بود به آسمان پس مرا نادیده گرفت پس روی لب هایت ریخت باران در باران خداحافظی چقدر بزرگ است!

ومن، پيش از اين ها ((به کسانی نامه سپردم که دورش انداختند و نامه را کسانی باز آوردند که به حسابشان نمی آوردم.))

میخواهم مثل یک گلوله مهربان یک راست به قلبت راه پیدا کنم تا تو با انگشتان خودت مرا که در سینه ات فرو رفته ام بیرون بکشی و بعد پرده رستاخیز صبح را کنار بزنی و بگذاری سر زمین آزادی ام را بنگرم

ایکاروس ایکاروس پوستر آزادی های جوان را می بینی که چگونه به عنوان جسد هایی بی شناسنامه روی هم تلنبار می شوند؟

در باران که می دوی در باران که خیس می شوی میان لذت و لرزش صبر کدام رنج سر به مهر در شادمانی اندامت به تقلا می افتد و سبکسری های بی تابانه جانت را به تماشای جهان می گذارد؟

ریاض گفت: ((با کدوم ملاک تاریخ رو باید سنجید؟ نمیشه!)) اول فکر کردم که واقعا برای حوادث تاریخی چطور باید یه نسخه تحریف نشده پیدا کرد؟! داشتم فکر می‌کردم که خدا یه حرفی گذاشت تو دهنم مه عقل خودم هم بهش نرسیده بود. گفتم:((شما به تاریخ کاری نداشته باشید. سعی کنید خود اون افراد رو بشناسید بعد ببینید چیزایی که بهشون نسبت میدن معقوله یا نه.)) ریاض گفت:((اگه درباره اونا دروغ نوشته بودن چی؟)) این هم جواب دیگه ای بود که خدا گذاشت تو دهنم و گفتم:((با کتابایی که خودشون نوشتن شروع کنیم. ائمه کتابایی دارن که واقعا بی نظیرن. بخونیم، ببینم نویسنده چطور آدمی میتونسته باشه. راستی، از خلفا کتابی هست؟)) ریاض و رشید به هم نگاه کردن. چیزی نگفتن.

در وجود محب حسین، ذره ای از خاک کربلا، قطره ای از آب فرات، نسیمی از عصر عاشورا جاری است که حرارت قلبش را خاموش نمی‌کند.

وقتی در قلبت جاری میشود بی اختیار اشک در چشمانت حلقه می زند و آرام آرام شوقی همه وجودت را فرا میگرد. دلت آرامشش را از دست می دهد و به شور و غوغا می افتد و لبت زمزمه می گیرد :حسین حسین حسین

انسان را از خاک آفرید، سپس از روح خودش در آن دمید.

می‌شنید صدایی از جنینی که باردار بود: _انا عطشان.. منتهی الامال، ج1، ص337

خدا انسان را از خاک آفرید و به اون گفت:خاک با کیمیا طلا می شود و از آن روز انسان در جست و جوی کیمیا است.

:((برای جست و جوی حقیقت، باید تن به راه زد.))

از خیابان میگذرم، اما این بار، کسی نبود دستم را بگیرد...

تفاوت علی با دیگر بچه های مسجد این بود که نسبت به گذشت لحظات عمر بی تفاوت نبود. علی نسبت به هیچ چیز بی خیال نبود اما خودش را علی بی خیال معرفی میکرد.

_((او پادشاه قطره های باران است و این خیلی زیباست!))

پدر پرسید:((دنبال چی می گردی؟)) آیدین گفت:((دنبال خودم.))

گفت:((شما ها خیال میکنید که پدر شما دشمن شماست. اما اشتباه میکنید.)) آیدین گفت:((من می دانم که چی میخواهی بگویی. اما خوشبختی او با من فرق دارد!))

تو باعث میشی دنیا گریه کنه، یا دنیا باعث میشه تو گریه کنی؟

همیشه، همون جایی تموم می شه که شروع شده.

_((:دوستت دارم، جیک.)) +((حتی وقتی دعوا میکنیم؟)) _((معلومه... مخصوصا، وقتی دعوا میکنیم. اون موقع، ارزش دوست داشتنمون بیشتره.))