بریده‌های کتاب باران هاشمی

آه، دوری‌اش را نمی‌توانم تحمل کنم، انگار روزهاست او را ندیده‌ام.

بر این باورم که دلیل از دست دادن قدرت جاودانگی در نزد ما انسان‌ها آن است که نتوانسته‌ایم موضوع مخالفت خود با مرگ با حل و فصل کنیم. مدام به آن ایده ابتدایی و ناقص چسبیده‌ایم که: همه اندام بدن را باید زنده نگاه داشت. ولی قضیه چیز دیگری است و ما فقط باید درصدد حفظ عضوی باشیم که با قسمت هشیاری و آگاهی ما سر و کار دارد.

عجیب است، وقتی کسی صدایت را نمی‌شنود، کلمه‌ی خداحافظی تقریبا از هر کلمه‌ی دیگری کوچک‌تر و بی‌معنی‌تر به نظر می‌رسد.

بیش از کودک، بر خودتان متمرکز شوید و اجازه دهید پیوندتان با کتاب از شما انسان بهتری بسازد و این انسان نو، خود، بیشترین اثر را بر کتاب‌خوانی کودکتان می‌گذارد.

میرم بابا. هرکی هرچی می خواد، بگه. اصلاً دایی راست میگه، من ترسوام. ولی میرم که همون چندتا شهید رو برگردونم به شهرشون. برای مادرها خاک با خاک فرق داره، اما برای من، خاک همون خاکه.

بابا! اگه برنگردم... اگه بمیرم... یعنی اگه شهید بشم، اون موقع من رو میارن زیر همین خاک. اون موقع من هم می شم یکی از مرده هایی که نمی دونه پاییز داره میاد. نمی دونه جنگ شده. نمی دونه صدام نشسته و دستور میده بکشن و خاک ایرانو بگیرن. بابا مرده بودن خیلی خوبه، نه؟ دیگه به کار زنده ها، کاری نداری. دیگه اون یه وجب خاکی که می خواستی رو داری. برای خودته. وقتی محو شدی، شاید روت یکی دیگه رو خاک کنن اما خاکه هست و تا ابد محفوظه.

تعلیم «انتقال علم» از کسی به کس دیگر است؛ اما تربیت، «تحول» است. «آزادسازی انرژی متراکم انسان» است؛ به جریان انداختن قدرت و «تبدیل بالقوه به بالفعل» است.

ریما آرام می گوید: «اگه به چیزای بزرگتر فکر می‌کردی، این طوری خودتو اذیت نمی‌کردی. مثلا وقتی چشمت به آسمون باشه و نور ماه و ستاره‌ها رو ببینی، خاموش شدن لامپ‌ها برات ترسناک نیست. اگه هدفت رسیدن به یه دوستی خیلی خیلی بزرگتر باشه، این چیزا برات مهم نمی شه.»

نگاهی به مادربزرگ انداختم و پرسیدم: «آدم هایی که خیلی دوستشون داریم هم گنج هستن؟» دخترعمو هم به مادربزرگ نگاهی کرد و جواب داد: «وقتی ارزش داشته باشن، شک نکن خود گنجن!»

عمر انسان، دخل انسان است؛ عباداتی که انسان انجام می‌دهد، «دخل» انسان است. غذایی که می‌خورد و از رحمت‌های خدا که استفاده می‌کند، وقتش را که به کار می‌برد، «خرج» کرده است. وقتی نگاه می‌کند و می‌بیند که یک روز را خرج کرده و به جای اینکه دخلی داشته باشد، ضرر داشته است، ناراحت می‌شود.

«تکرار» این کلمه‌ی نفرت‌انگیز. مگر تکرار از نشانه‌های جهنم نیست؟ جسدی می‌سوزد و بعد گوشت می‌آورد تا دوباره انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده بسوزد.

گاهی کلمه‌ها گوهری دارن که از هر جواهری باارزش‌تره

مگفت کسی که زیاد عاشق مشه یعنی که عاشق نشده. ولی اگه یک بار توی زندگی ش واقعا معنی عشقِ بفهمه مفهمه که چی بود که مولانا رِ مولانا کرد و چی بود که به خاطرش مجنون آواره شد.

خیلی چیزا نیاز به توضیح نداره. انگار از یک عالم دیگه می‌آد؛ مثل یک جور الهام.

دایی بطری نوشابه را از من گرفت و بعد از اینکه لبه آن را پاک کرد گفت:«عشق، هم چیز خوبیه، هم چیز بدیه. اگه خوب بود یعنی خوبه، اگه بد بود یعنی که به درد نمخوره.»

فرشته! بعضی از آدما خیلی کوچیکن. فکر می کنن دنیا همین چیزیه که دوروبرشونه.