بریده‌ کتاب‌های هانآ

و اگر مردم نمی‌توانستد حتی بنویسند یا یک قوری قهوه دم کنند، کار دنیا داشت به کجا می‌رسید؟

درون‌گرا ها آتیش زیر خاکسترن و این خطرناک‌تره.

بعضی وقت ها نجات بدترین راه چاره است.

در چنین زمانهایی احساس می‌کنم می‌توانم از عشق او بمیرم،غریبه کوچک من؛

دستانش را سمت صورتم آورد، سپس به پشت گردنم و من لمسش را در هر سانتی متر از بدنم حس کردم. ((من عاشقتم. من برای حفاظت از تو می‌میرم. من برای در امان نگه داشتنت کاری میکنم که ازم متنفر بشی، چون لعنت بهش،ایوری...یه چیزایی برای قمار کردن زیادی با ارزشن.))

تو عیب های خودت را قبول داری اما همیشه امیدواری دیگران با تو هم عقیده نباشند :)

دوست داشتنی ترین و مهربان ترین دختران هم گاه عجیب ترین کارها را کرده اند.

خلاصه هرکسی باید یه زمانی بره خونه،نه؟

چطور ساکت باشم وقتی قلبم در حال صحبت کردنه؟

کرم های ابریشم هیچوقت نمی‌تونن بفهمن پروانه یعنی چی.

مشکل افسانه ها همینه.از اون دور دور ها عالی به نظر می‌رسن. ولی از نزدیک، درست به اندازه زندگی واقعی پیچیده‌ان.

"خب عزیزم، بعضی وقتا ما چیزهایی رو می‌بینیم که دلمون می‌خواد ببینیم."

《نه، اصلا عادلانه نیست. به نظرم، اصلا مهم نیست که وقتی می‌میری با کی باشی...وقتی قاصد مرگ بهت زنگ می‌زنه،دیگه همراهی کسی زنده نگهت نمی‌داره.》

هیچکس نباید به خاطر تلاشش برای خوب بودن، احساس بدی داشته باشد.

حیف که زندگی به ما اجازه برگرداندن عقربه هایش را نمی‌دهد، کاش وقتی که به زمان بیشتری نیاز داشتیم، دنیا مثل ساعت بود.

《بهت قول می‌دم برای لوییجی ‌ات، ماریو باشم》

《نمی‌تونم.》 《چرا؟》 《چون من زشتم.》 《اگه زیبا باشی چی؟》

_از چه میترسی؟ کینو‌ دنبال جواب درستی گشت و سرانجام گفت: از همه.