بریده‌های کتاب هانآ

وقتی کاری جز گوش دادن نداری، فقط چیزهای مبهم رو می‌شنوی.

دختر ها تجربه‌های زننده و ترسناکی از مردها را در اعماق قلب خود ذخیره کرده بودند، حتی بدون این که خودشان از این موضوع آگاه باشند.

_آخ خواهر عزیزم، چه کاری از دستم برمی‌آد؟ خواهش می‌کنم بگو. _این درد رو از بین ببر.

یک بار مامان‌ به من گفته بود ترس ما را به سه دسته تقسیم می‌کند: مبارزان، دوندگان و مجسمه ها.

_همیشه از خنده‌م متنفر بودی. _من عاشق خنده‌ات بودم. نینا. همینطور قلب سلحشورت. شاید عاشق خودت هم بودم.

_من یه کاسبم. همین و بس. _تو یه دزدی، کَز. _خب، من هم همینو گفتم.

اگر در زندگی بعدی تصمیم گرفتی دوباره مرا با نام دیگری، در جسم دیگری پیدا کنی، جایی با تو خواهم داد. من به عهدم پایبند خواهم بود. و هربار تورا دوست خواهم داشت... هربار.

و اگر مردم نمی‌توانستد حتی بنویسند یا یک قوری قهوه دم کنند، کار دنیا داشت به کجا می‌رسید؟

درون‌گرا ها آتیش زیر خاکسترن و این خطرناک‌تره.

بعضی وقت ها نجات بدترین راه چاره است.

در چنین زمانهایی احساس می‌کنم می‌توانم از عشق او بمیرم،غریبه کوچک من؛

دستانش را سمت صورتم آورد، سپس به پشت گردنم و من لمسش را در هر سانتی متر از بدنم حس کردم. ((من عاشقتم. من برای حفاظت از تو می‌میرم. من برای در امان نگه داشتنت کاری میکنم که ازم متنفر بشی، چون لعنت بهش،ایوری...یه چیزایی برای قمار کردن زیادی با ارزشن.))

تو عیب های خودت را قبول داری اما همیشه امیدواری دیگران با تو هم عقیده نباشند :)

دوست داشتنی ترین و مهربان ترین دختران هم گاه عجیب ترین کارها را کرده اند.

خلاصه هرکسی باید یه زمانی بره خونه،نه؟