بریده‌های کتاب یک عمر کار : درباره مادر شدن

به مهمانی دعوت می‌شوم و با اینکه تصمیم می‌گیرم بروم و حمام می‌کنم و در ساعت مقرر لباس می‌پوشم، آخر سر می‌نشینم توی آشپزخانه و گریه می‌کنم، درحالی که دقایق پوچ و بیهودهٔ ساعت در جای دیگری تیک‌تیک‌کنان جلو می‌روند و بعد هم سپری می‌شوند. بچه به کولیک مبتلا می‌شود ‌و پوستهٔ پرزرق‌وبرق مادری یک‌ بار دیگر مثل پوسته تخم مرغ به طرفه العینی خرد و خاکشیر می‌شود. برای من این سؤال که زن اگر مادر نباشد چیست موضوعیتش را از دست می‌دهد و این سؤال جایش را می‌گیرد که زن اگر مادر باشد چیست؛ اینکه مادر در حقیقت چیست.

با بیمارستان تماس می‌گیرم تا در کلاس پیش از زایمان ثبت‌نام کنم. می‌گویند خیلی دیر تماس گرفتید، کلاس پر شده. باید قبلا ثبت‌نام می‌کردید. جواب میدهم قبلا حامله نبودم. تازه می‌بینم وارد دنیایی سرشار از وسواس آینده نگری شده‌ام و زنانی که هم‌زمان با من باردار شده‌اند دارند اسم بچه‌های متولد نشده‌شان را در مدارس مطلوب هم می‌نویسند. وحشت و اضطراب سراپای وجودم را می‌گیرد، حس می کنم عقب مانده‌ام.

زایمان زنان را صرفاً از مردان جدا نمی‌کند: زایمان زنان را از خودشان هم جدا می‌کند، [...] مادر زمانی که با فرزند است خودش نیست؛ زمانی که بدون اوست خودش نیست و بدین ترتیب ترک فرزندان به اندازه‌ی ماندن در کنارشان بغرنج و دشوار می‌شود.

با بیمارستان تماس می‌گیرم تا در کلاس پیش از زایمان ثبت‌نام کنم. می‌گویند خیلی دیر تماس گرفتید، کلاس پر شده. باید قبلاً ثبت‌نام می‌کردید. جواب می‌دهم قبلاً حامله نبودم.

آدم در جایگاه مادر در می‌یابد که در آن واحد هم شهید و هم شیطان بودن یعنی چه‌. با مادری به این نتیجه رسیدم که با فضیلت‌تر و در عین حال شرورترم و البته بیشتر درگیر فضایل و شرارت‌های جهان شده‌ام، آن‌قدر که وقتی فرزند و به تبعش شاخصه و نام و نشان خاصی نداشتم، فکرش را هم نمی‌کردم.

یواشکی به مغازه‌ای می‌روم و چند شیشه شیر قرص ضدعفونی و قوطی شیرخشک می‌خرم. مثل کسی که می‌خواهد بمبی را سر هم کند جلوی چشم خودم می‌چینمشان.... شب که می‌رسد شیشه را آماده می‌کنم. قرار است پدرش با شیشه به او شیر بدهد، چون بهمان توصیه شده بهتر است این خیانت را نه خود شخص خائن که یک تبهکار اجیرشده انجام دهد.

بچه در فرهنگ بارداری نقش عجیبی ایفا می‌کند‌. هم قربانی است و هم یک فرمانروای مستبد. تقدیر این موجود این است که فقط در لحظهٔ کمال که همان تولدش باشد زندگی کند و پس از آن تباه و فاسد می‌شود، انسان و گناهکار می‌شود، گریه می‌کند و فریاد می‌زند و به وادی واقعیت بازمی‌گردد. اما در دوران بارداری بچه اعجوبه است، معجزه است، کفاره است.

ادرین ریچ، شاعر و فمینیست امریکایی، نوشته بود:« حیات بشری بر روی زمین سراسر زادهٔ زن است. تنها تجربهٔ وحدت‌بخش و بی‌چون و چرایی که همهٔ زنان و مردان به طور مشترک داشته‌اند همان دوران چند ماهه‌ای است که درون بدن یک زن به رشد و نمو گذرانده‌اند. اکثر ما برای اولین باز هم عشق و هم نومیدی، هم قدرت و هم لطافت را درون تن یک زن شناخته‌ایم. ما رد و نشان این تجربهٔ حیاتی را با خود تا پای گور هم می‌بریم.»

من برای مادر بودن باید تلفن را بی جواب ،کارها را ناتمام و قول و قرار هارا بی نتیجه بگذارم ...