بریده‌ کتاب‌های دختری که در اعماق دریا افتاد

«می‌دونی چقدر دوستت دارم میکی؟حتی خودمم نمی‌دونم.عشقم به تو بی پایانه؛عمیق و بی پایان،مثل دریا.»

من شاید عجول باشم، شاید عادی باشم ولی ضعیف نیستم!

قلبم دارد میشکند؛چون کلماتش تمنایی را در درونم زنده میکنند.

همیشه منحصر به فرد ترین اتفاقات فقط به این خاطر صورت می گیرند که تنها راه نجات یک آدم هستند.

شاید دشمنی هستم که دوست دارم ، دوست باشم .

آدم ها افسانه سرایی می کنند تا چیزی که نمی تونن بفهمن رو توضیح بدن

هرچی باشه سرنوشت واقعی رو نمیشه با لبه ی شمشیر پاره کرد.

«میدونی من چقدر میکی رو دوست دارم؟وقتی خرخر میکنه،مثل وقت هایی که خوشحاله،احساس میکنم قلبم ده برابر اندازه عادیش میشه.وقتی غمگینه،حس میکنم قلبم می‌شکنه.حاضرم صدها بار جونم رو به خاطرش فدا کنم.»

وقتی به کرین نگاه میکنم،فقط اون رو می‌بینم؛یه نور درخشان توی تاریکی؛ولی وقتی اون بهم نگاه میکنه،فقط تاریکی رو می‌بینه.

در اعماق دریا،اژدها خوابیده خواب چه چیزی رامیبیند؟ در اعماق دریا،اژدها خوابیده کِی بیدار خواهد شد؟ روی مروارید اژدها، آرزویت سوار خواهد شد. روی مروارید اژدها، آرزویت سوار خواهد شد.

یک خدای قدبلند، شریف و نه چندان ترسناکِ بی روح! سرنوشت من چطور به سرنوشت او گره خورده است؟

می دونم چه حسی داره یکیرو اون قدر دوست داشته باشی که هرکاری برای محافظت ازش بکنی تو کی هستی که بگی سرنوشت من چیه؟ اینکه آیا شکست میخورم یا موفق می شم؟ سرنوشت من مال تو نیست که دربارش تصمیم بگیری سرنوشتم به خودم تعلق داره:)))

همیشه اول با قصه شروع میکرد ،قصه هایی با آغاز و پایان ؛

سرنوشت من مال تو نیست که راجع بهش تصمیم بگیری.سرنوشتم مال خودمه.

نمگی میگوید:《این اتاق قبلا خالی بود و بعد تو با این چیزا پرش کردی . استعاره ی خوبی برای اینه که چطور زندگی هامون رو پر کردی؟》 آهسته عرض اتاق را طی می‌کند 《 اگه بیدار بودی ، سر به سرم میزاشتی . میگفتی نمگی چقدر باهوشی !》کنار تشکم مکث می‌کند و به چهره ی بی حرکتم زل میزند《واقعا فکر میکردم به خاطر آن یکی بیدار شی .》پتو را برمی‌دارد، تا چانه ام بالا می آوردش و بعد خم می‌شود تا پیشانی ام را ببوسد.《خوب بخوابی دوست من ، ولی زیادی نخواب . بعضی از ما به اندازه ی تو قوی نیستیم.》

آدم ها افسانه سرایی میکنند تا چیزی که نمیتونن بفهمن رو توضیح بدن

این دنیا چه مرگشه؟خدایان چه مرگشونه؟

همه جا سکوت است سکوتی مثل مرگ.