بریده‌های کتاب قهوه‌ی سرد آقای نویسنده

آدم ها وقتی بزرگ می شن تغییر می کنن،با داستان هایی که برای بیداری نوشته می شه می خوابن.

تنهایی خوبیش اینه که نمیزاره کسی اصول زندگیتو خراب کنه.من به اصول زندگیم و تنهاییم پایبندم. واسه نگهداشتن تنهایی هم اولین قدم اینه که از کسی خوشت نیاد و نزاری کسی بهت نزدیک شه..

- از دست دادن چیزی که قبلا داشتی سخت تر از نبود چیزیه که هیچ وقت نداشتی + اما به دست آوردن چیزی که قبلا از دست داده بودی لذت بخش تر از داشتن همون چیز اوله

گاهی وقت ها به خودم می‌آم و میبینم همه‌ی زندگیم رو دارم به آینده ای فکر می‌کنم که بعیده اتفاق بیفته، در حالی که شب ها دوست دارم خواب گذشته رو ببینم.

به‌نظر من عشق بزرگ‌ترین اثر هنریه که یه هنرمند می‌تونه خلق کنه✨

گفتم:《بعدش چی شد؟ اون پروانه سفید رو داد بهت؟》 گفت:《آره، کادو تولدم بود.》 گفتم:《هنوز داریش؟》 گفت:《نه، گمش کردم، چون واسه به دست آوردنش هیچ تلاشی نکرده بودم.》

آدم ها جدا از عطری که به خودشون می زنن، عطر دیگه‌ای هم دارن که اتفاقا تاثیر گذارتر هم هست، عطر چشم هاشون، عطر حرف‌هاشون، عطری که فقط مختص شخصیت اون‌هاست و متاسفانه در هیچ مغازه عطرفروشی پیدا نمی‌شه.

هنوز خیلی ها نمیدانند که دل سرزمین حاصلخیزی است که وقتی می‌آیند و بذر مهر و علاقه را در آن می‌کارند، آن مهر به سرعت جان می‌گیرد، بزرگ می‌شود، چنان باغی سرسبز که به آن عشق می‌گویند.

سِرشدگی!چه وصف جالبی،یعنی دیگه متوجه زخم هات نمی شی. البته زخم ها اثرشون رو می ذارن،شاید بعد ها به خودت بیای و بگی ای وای؛تنم پر از زخمه.

خطرناک تراز آدم هایی که هیچ کتابی نخوندن؛ ادم هایی هستن که فقط چندتا کتاب خوندن. اونها دیگه خودشون رو از روشن فکر ها میدونن و میخوان درباره هرچیزی اظهار نظر تخصصی کنن. هر اتفاق و داستانش رو به اون کتاب‌ها ربط میدن و از سطر به سطرش نقل قول میکنن

می دونی مردم به آدم های بیش از اندازه باهوش چی میگن؟! به سختی لب هام رو تموم دادم،گفتم« دیوونه،می گن دیوونه» «قهوه سرد آقای نویسنده »

منظور من از بزرگ شدن بالا رفتن سن نیست،این فهمیدنه که ادم ها رو بزرگ میکنه.کسی که تنها می مونه و فکر میکنه بزرگ میشه.کسی که سفر میکنه از هر جایی چیزی یاد میگیره بزرگ میشه.کسی که با ادم های مختلف حرف میزنه و سعی میکنه اون ها رو درک کنه بزرگ میشه.واسه همین به این اعتقاد دارم که کسانی که زیاد کتاب می خونن،می تونن ادم های بزرگی بشن.چون اون ها تنها می مونن و فکر میکنن،با داستان ها به سفر میرن،از شخصیت های داستان ها و اتفاقاتی که واسشون رخ داده درس های مختلف یاد میگیرن و پس از اون سعی می کنن بقیه رو بهتر درک کنن.به نظر من مرد ها و زنانی که کتاب میخونن،روح بزرگی دارن و دوست داشتن و دل بستن واسه شون ارزشمنده.

تئاتر یعنی یه زندگی،همون چیزی که همه ی ما بهش احتیاج داریم

هیچ وقت درمورد چیز هایی که دوست داری با ادم ها حرف نزن چون بدون شک اون رو ازت می گیرن.اما من فهمیدم که با خدا هم نمیشه در مورد چیزی که دوست داری حرف بزنی.اصلا به دنیا اومدیم تا چیز هایی که دوست داریم رو از دست بدیم.

(( اول این که کسی که تمام شرایط مورد علاقه ات رو داره، الزاماََ نمی تونه همسر خوبی واست باشه. دوم این که کسی که حاظره همه کار واست بکنه،الزاماََ تا همیشه اون جوری نمی مونه.و سوم این که کسی که بی تفاوت می گذره می تونه یه برنده واقعی باشه!))

از دست دادن چیزی که قبلا داشتی، سخنتتر از نبود چیزیه که هیچ‌وقت نداشتی.

به نظر من اون سال‌ها قبل از مرگش واسه خودش مرده بود. وجود داشتن تفاوت زیادی داره با زنده بودن.

بذار هر چقدر که می‌خوان ضربه‌هاشون رو بزنن، اما بخند، نذار فکر کنن که برنده می‌شن. نذار فکر کنن که برنده می‌شن.