بریده‌های کتاب قهوه‌ی سرد آقای نویسنده

آدم ها وقتی بزرگ می شن،اگه کسی رو دوست داشته باشن،اون دوست داشتن خیلی ارزشمند می شه منظور من از بزرگ شدن بالا رفتن سن نیست،این فهمیدنه که آدم ها رو بزرگ می کنه

-اونهایی موفق میشن که توی روزهای سخت کم نیارن و خودشون رو نبازن +حق باتوعه اما هرکسی یه جایی کم می‌آره.

چیزی که یه مرد رو تبدیل به یه هنرمند می‌کنه، دوست داشتن واقعی یه زنه. به نظر من عشق بزرگ ترین اثر هنریه که یه هنرمند میتونه خلق کنه.

پنجره ی آبی وقتی کوه رو دیدی با خنده ای آمیخته به گریه گفت:((اینکه نبودی و نمی دیدمت، سخت بود.اما نمی شد فراموشت کنم و دوستت نداشته باشم.)) کوه خندید و جواب داد:((اینکه نبودی و نمی دیدمت، سخت بود.اما نمی شد فراموشت کنم و دوستت نداشته باشم...))

"بذار هرچقدر که می خوان ضربه هاشون رو بزنن، اما بخند، نذار فکر کنن که برنده می شن."

《کاش همه‌ی ما مثل پنجره آبی بودیم و زود همدیگه رو فراموش نمیکردیم.》

هیچوقت درمورد چیزی که دوست داری با آدم‌ها حرف نزن، چون بدون شک اون رو ازت میگیرن..

واقعیت اینه که خاطرات قاتل های بی‌رحمی هستن.

"ولی بعضی حسرت ها قابل دزدیدن نیستن. فقط باید از دور نگاه کنی و بری خونه با عکس شون زندگی کنی."

میگفت عشق مثل یه بیماری میمونه که تو ادمی یه جور بروز کنه ، یکی بدبین می‌شه ، یکی مهربون می‌شه ، یکی غمگین می‌شه ، یکی هم از ترس واگیردار بودن رها میکنه و می‌ره . من تنها حسی که دارم دلتنگیه ، ولی یه سوال مثل خوره افتاده تو سرم ، اگه دیگه دلتنگ کسی نشم چی؟

من بعد از سالها زندگی کردن با این مردم فهمیدم که خطرناکتر از آدم هایی که هیچ کتابی نخوندن، آدم هایی هستن که فقط چندتا کتاب خوندن.

به دنیا اومدیم تا چیزهایی که دوست داریم رو از دست بدیم.

"چون لحظه های زندگی در جایی که دوستش نداری همواره به کندی می گذرن. هر ثانیه انگار ساعت های زیادی طول میکشه و عقربه های بی رحم ساعت تکه های وجودت رو با خودشون می برن."

دوم،کسی که حاضره همه کار واسه ت بکنه،الزاما تا همیشه اون جوری نمیمونه.و سوم اینکه کسی که بی تفاوت می گذره می تونه یه برنده ی واقعی باشه.