بریده‌های کتاب سقای آب و ادب

از اولین لحظات وقوع خسوف ، همهٔ کائنات به نماز آیات ایستاده‌اند.

صدای العطش ،صدای الرحیل است، نه در خواست آب.

من آمده ام که مردم را به حق و عدالت و مهر و عطوفت دعوت کنم.این همه را زیر پا بگذارم که حکومت عدل را در دست داشته باشم؟! من به ریختن خون ناحق رضایت دهم که بر سر حکومت بمانم؟بمانم که چه کنم؟ که عدالت را اجرا کنم؟! مگر حکومت عدل بر پایه های ظلم،استوار می ماند؟! مگر با مرکب باطل، به مقصد حق می توان رسید؟

و آنها که مرا به لقب قمر ، مفتخر ساخته اند ، نسبت به میان ماه و خورشید را چه خوب می فهمیده آمد ! من به طفیلی حسین آمدم و به عشق حسین زیسته ام . من آمدم که عاشقی را به تجلی بنشینم . من آمدم که دوست داشتن را معنا کنم. اما آسمان عشق حسین بلندتر از آن است که پرنده عاشقی چون من بتواند بر آستان عظمتش بال ارادت بساید.

آنچه اکنون در آغوش عباس است، فقط یک مشک آب نیست، آبروی عباس است، حیثیت عباس است . یک خواهش نگفته سکینه است که عالمی با آن برابری نمی‌کند.

ببین!عباس من! نسبت تو و فرزندان فاطمه، نسبت برادر با برادر و خواهر نیست. همچنانکه که نسبت من با علی، نسبت همسر و شوهر نیست. نمی دانم به دست تضرع کدام دخیل بسته ای یا دعای نیمه شب کدام دلشکسته ای یا نفس اعجازگر کدام رسول کمر به کرامت بسته ای، خدا لباس کنیزی این خاندان را بر تنم پوشاند. این لباس آنقدر بر تن من گشاد بود که من در آن گم می شدم اگر خدا دست مرا نمی گرفت. این وصلت هزاران پا از سر من زیاد بود اگر دست خدا مرا از زمین بلند نمی کرد. تو مبادا گمان کنی که ما همسان و همشأن این خانواده ی بی نظیریم....

هرکس که دلش به شوق دیدار خدا می‌تپد و مایل است که با ما بیامیزد و خون قلبش را در راه ما بریزد، با ما همسفر شود.

تیر بر مشک نه که بر قلب امید عباس می‌نشیند و عباس در خود فرو می‌شکند و مچاله می‌شود.

یوسف، جلوه‌ای از جمال حسین من است. حسین من، یوسف آفرین جهان است . حسین من به یک نگاه، جهان را یوسفستان می‌کند.

ماه اگر در روز طلوع کند،از جلای خودش می کاهد.این چه ماهی است که رنگ از رخ روز می‌زداید و با ظهورش روشنی روز را کمرنگ میکند؟!

عباس برای حسین فقط یک سردار نیست ، یک فرمانده نیست ، یک پرچمدار هم نیست ، یک برادر هم نیست ، عباس عمود خیمه لشکر حسین است . نه . عباس عمود خیمه وجود حسین است . اگر عباس بشکند خیمه وجود حسین رو فرو می‌ریزد اگر عباس بشکند پشت حسین می‌شکند و اگر عباس بیفتد حسین از پا می‌افتد عباس بقیه الله جبهه حسین است.

-و ما ادریک ما الزینب!؟

حسین به روشنی می‌فهمد که برترین ظرفیت عباس ، سکوت و تبعیت در اوج قدرت و توانمندی است ، صبر و شکیبایی در نهایت اقتدار و کظم و خویشتن داری در عین صولت و شجاعت.