بریده‌ کتاب‌های سقای آب و ادب

من آمده ام که مردم را به حق و عدالت و مهر و عطوفت دعوت کنم.این همه را زیر پا بگذارم که حکومت عدل را در دست داشته باشم؟! من به ریختن خون ناحق رضایت دهم که بر سر حکومت بمانم؟بمانم که چه کنم؟ که عدالت را اجرا کنم؟! مگر حکومت عدل بر پایه های ظلم،استوار می ماند؟! مگر با مرکب باطل، به مقصد حق می توان رسید؟

ببین!عباس من! نسبت تو و فرزندان فاطمه، نسبت برادر با برادر و خواهر نیست. همچنانکه که نسبت من با علی، نسبت همسر و شوهر نیست. نمی دانم به دست تضرع کدام دخیل بسته ای یا دعای نیمه شب کدام دلشکسته ای یا نفس اعجازگر کدام رسول کمر به کرامت بسته ای، خدا لباس کنیزی این خاندان را بر تنم پوشاند. این لباس آنقدر بر تن من گشاد بود که من در آن گم می شدم اگر خدا دست مرا نمی گرفت. این وصلت هزاران پا از سر من زیاد بود اگر دست خدا مرا از زمین بلند نمی کرد. تو مبادا گمان کنی که ما همسان و همشأن این خانواده ی بی نظیریم....

اکنون و اینجا غریب ترین زمان و مکان عالم امکان است.