معمولا کمتر کتابی را در میانه راه رها میکنم و ادامه نمیدهم 

با وجود اینکه زمان زیادی از شروع کردن آن گذشته بود و چند بار هم فاصله انداختم و دوباره سراغش آمدم ولی باز هم نتوانستم به انتها برسانم ...

البته قلم فوق العاده بود و دوست‌ش داشتم ولی محتوایی نتوانستم ارتباط بگیرم و در برهه‌ای نیستم که صرفا به خاطر قلم بخوانم و شاید اثر دیگری از عین صاد را امتحان کردم ...

و شاید هم بعدها توانستم دوباره به آن مراجعه کنم و بخوانم ...

اما این را هم بگویم و از حق نگذریم که کتاب انگیزشی فوق العاده‌ای است از همه کتاب های انگیزشی سر است؛ از این جهت فوق العاده است، فقط باید با آن ارتباط بگیرید.
      

        همچون دیگر نوشته‌های استاد طاهرزاده به نحو حضوری با تو حرف می‌زند و به دنبال اطلاعات دادن به تو نیست
بلکه به دنبال تغییر است 
به دنبال ایجاد یک حال دورنی است

و در این نوشته رزق را انتخاب کرده بود

در انتهای کتاب هم روایات شیرینی از بحث رزق جمع شده بود و برداشت های جذابی از آن شده بود.

      

        ترجمه خوب و روانی داشت

پی‌نوشت‌های انتهای کتاب جالب بودند، هرچند جای تامل وتحقیق بیشتر داشتند.

کیفیت چاپ هم خوب بود
عنوان بندی‌ها هم  نسبتا مناسب بود ولی نه در همه‌ی ۱۴ مورد.


اصل محتوا را ممکن است به صورت پراکنده در جاهای مختلف شنیده یا خوانده باشید؛ ولی به صورت مجتمع و از زبان حضرت امیر لطف دیگری دارد.
      

        از باب شخصیت ویژه امام‌موسی هر کتابی که در مورد ایشان است  را می‌خوانم. به خصوص که روایت از نزدیکان ایشان باشد.
روایات واقعا از زندگی ایشان بود و می‌توان از آن بعضی از منش‌ها را دید، ولی خب از باب هر کس از ظن خود شد یار من، هرکس یک جنبه‌ای از این شخصیت را دیده بود ...
روایت را در مجموع، کامل ندیدم ... 

قوت قلم نویسنده، ضعف در روایت را پوشانده بود ولی خب غرض از مطالعه این جنس کتاب‌ها مطالعه صرفا ادبی نیست؛ به دنبال کشف شخصیت و آموختن از او هستیم.
این بعد کمی ضعیف بود.

      

        اثری پژوهشی
که می‌توان از آن آموخت
      

        جذابیت شخصیت شهید صدر
+
جذابیت قلم و نوع نگارش
×
جذابیت مبارزات و دوران مبارزه شهید صدر
=
کتاب را چندین برابر خواندنی کرده است.

تصاویری هم که ابتدای هر فصل هست، به‌جا بود.
      

        همانگونه که در مقدمه گفته شده، کتاب برای چندین بار خواندن است ...

      

        این کتاب گران‌سنگ مرحوم علامه که جزو آخرین تألیفات ایشان است و می‌توان گفت آخرین نظریات ایشان در آن منعکس شده است، یک کتاب خواندنی نیست؛ بلکه یک کتاب آموختنی است و باید پیش استاد زانو زد تا فهمید آن را.

کمی از نابغه‌پنداری خود دست‌برداریم و به‌جای مطالعه آن و شرح دیدن و خودخوانی کردن، پیش معلم زانو بزنیم.
      

        از "مکتب حضرت امام" می‌گوید که چگونه پشتیبان انقلاب اسلامی بوده است
و برای تداوم انقلاب و ادامه راه و رسیدن به اهداف باز هم باید آن اندیشه، یعنی اندیشه امام پشتیبان باشد.
راه نجات در بازگشت به اندیشه امام است.


قلم و ادبیات عالی
بسیار ارزشمند
و بسیار جای مباحثه و تامل دارد؛ انگار در حال خواندن فلسفه هستی؛ نه از باب سخت بودن، اتفاقا بسیار روان و شیوا است بلکه از باب محل تفکر، اثری فوق‌العاده است.


      

        یک کار حرفه‌ای و عالی در فضای اندیشه معاصر
عمده گفتارها و مصاحبه‌ها ارزشمند و آموزنده

نقشه ایران فرهنگی که منتشر کردند هم خیلی خوب بود و در انتها پرونده‌ای با ۲۰ گفتار به ایران فرهنگی اختصاص دادند.
      

        معنای اخوت، مواسات و همچنین ولایت را رنگ و بوی تازه‌ای داده است
عالی بود
به خصوص در انتها که در معنا و مصداق مواسات توسعه می‌دهد.
      

        خواندنی و پر از مضامین عالی
      

        جای خالی از این قبیل کارها بسیار جدی احساس میشد؛
این مجموعه ۴۰ جلدی تلاش خوبی است در این زمینه و در بر طرف کردن این خلا ولی نمی‌توان بی عیب و نقص دانستش.

این دفتر از این مجموعه را به فراخور موضوع‌ش مطالعه کردم، به نظر نسبتا خوب از آب در آورده بودند.
      

        کتابچه‌ای کوتاه و جالب توجهی بود؛ با اینکه نمی‌توان تمام حرف‌هاش رو پذیرفت ولی نکات ارزشمند خوبی داشت.

با توجه به تاریخ نگارش آن؛ شاید بتوان این نتیجه را گرفت که در طرح ایشان انقلاب به این زودی‌ها نبوده است.

نکته‌ای هم در خصوص امیر کبیر داشت که قابل تامل بود: اینکه در کنار تمام ویژگی‌های عالی او، غرور او باعث شکستش شد.


      

        صرفا نتایج پژوهش هایش را نگفته
بلکه مستندات و مدارک متعدد را هم آورده است.

اما کاش روان تر می‌نوشتند، انگار خودآگاه این نگارش را که کمی هم بوی کهنگی می دهد و روانی متن را گرفته است.
قرار نبوده است یک متن ادبی تولید کنند، این متنی علمی بود.

هر چند کتاب تخصصی است ولی شاید اگر بعضی از متون تخصصی و عربی را در پاورقی ترجمه می‌کرد بهتر بود.