بر خلاف نثر نادر ابراهیمی که در داستان هایش‌به دلم نمیچسبد این کتاب بسیار جذاب و دلنشین بود. اسمش هست لوازم نویسندگی ولی در مواقع شاید لوازم آدم بودن نام بهتری برای آن بود. نویسنده در این کتاب خیلی کم به تکنیک های نویسندگی میپردازد بلکه تمرکز وی بیشتر بر روی‌ شخصیت نویسنده و باید ها و نبایدهای فکری و ذهنی و عملی یک فرد برای نویسنده خوب شدن است. مثلا در بخشی به موضوع خلوت گزینی  مطلق نویسندگان اشاره کرده و آن را به سبب جدایی از مردم و آشنا نبودن با دغدغه هایشان تقبیح میکند.
        

          اگر جدی و بصورت حرفه ای قصد نوشتن دارید، لوازم نویسندگیِ نادرخان ابراهیمی را بخوانید(مثلا من که دارمش بصورت حرفه‌ای دنبال نوشتن هستم😜😂)
کتاب پُر از نکته است. عالی است واقعا.
برخی از محورهای کتاب این هاست👇

آیا چیزی به نام استعداد وجود دارد؟
انگیزه
هدفمندکردن
اراده به نوشتن
احساس و عاطفه ی خاص
جهان بینی و اعتقاد
شرایط محیطی مناسب
تسلط بر زبان
سیاسی اندیش بودن
صبوری بی حساب
عشق و دوست داشتن
مطالعه ی عمومی 
جماعت گرایی و خلوت گزینی 
طبیعت گرایی
#معرفی_کتاب
#نادر_ابراهیمی
#کتاب_لوازم_نویسندگی


        

          نادر ابراهیمی توی این کتاب اثبات کرده که چیزی به اسم استعداد خونی وجود نداره و همه چیز اکتسابیه. هم با روایات و احادیث و هم با استفاده از سخن بزرگان غربی ثابت می‌کنه که هرچیزی رو میشه یاد گرفت و در اون حرفه‌ای شد. 
        

          پر از انگیزه و همزمان واقع‌نگری برای کسی که به نویسندگی فکر میکنه.
        

          نادر ابراهیمی نویسنده نام‌آشنای ایرانیه که مدت‌ها در زمینه تدریس ادبیات داستانی فعالیت داشته و "لوازم نویسندگی" به گفته خودش نخستین جزوه از مجموعه "ساختار و مبانی ادبیات داستانی" هست که قرار بوده در هفده جلد اصلی و چند جلد حاشیه‌ای منتشر بشه.
و اما نظر من در مورد این کتاب:
به جز دو جلد "لوازم نویسندگی" و "براعت استهلال" که من چندسال پیش از این نشر تهیه کردم، نمی‌دونم چند جلد دیگه از این مجموعه تا به‌حال منتشر شده یا منتشر خواهد شد.
این ‌کتاب با ‌کتاب‌های دیگری که در زمینه آموزش نویسندگی تا به‌حال دیدم متفاوته؛ بیشتر از جهت موضوعاتی که بهشون پرداخته شده و از جهت دیگه به‌خاطر صراحت کلام نویسنده در بیان نظرات و اعتقاداتش در مورد اصولی که از یک فرد یک "نویسنده" میسازه که البته گاهاً باعث شده باهاش مخالف باشم و درعین حال از ادامه مطالعه این کتاب دست برندارم چرا که -برای من به‌شخصه- کتاب آموزنده‌ای بود و تا حدود زیادی روی تفکرات من در این زمینه تاثیرگذاشت.
این کتاب چیزی بیشتر از "یک گوشه دنج برای نوشتن انتخاب کنید" هست؛ کتابی که به‌جهت گستردگی مطالبش -در عین‌ روان‌بودن- یکسره‌ مطالعه‌ کردنش رو -با تفکر- دشوار می‌کنه.
با وجود اختلاف‌نظرهایی که خیلی کم پیش میومدن -ولی وجود داشتن- من این کتاب رو دوست داشتم و خوندنش رو به بقیه افرادی که غم‌ِ خوب‌نوشتن و نویسنده‌‌بودن دارن پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتاب بسیار مفید برای آن دسته از اشخاصی که علاقه به نوشتن داستان کوتاه و رمان دارند
        

          اگه فکر می کنید صرفا یک کتاب آموزشی و حاوی مطالب بسیار مرتبِ آموزشی جلوتونه اشتباه می کنید!
شما در این کتاب نادر ابراهیمی با گوشه هایی از جهان بینی و پنجره نگاه او به این دنیا آشنا می شید و خط کش ها و معیار هایی که خودش برای نویسندگی داشته رو لو میده براتون!
البته که این لو دادن به هیچ وجه به معنی این نیست که هرکسی با خوندنش میتونه به پای نادر برسه
بالعکس!
افراد مبتدی ممکنه با خوندن این کتاب یجورایی ناامید و سرد بشن 
چون مسیری که استاد ابراهیمی برای نویسنده شدن ترسیم میکنه،کاملا یک نوع سبک زندگی و یک نوع راه ادامه ی حیاته!
        

          کتاب لوازم نویسندگی کتابی تخصصی و عالی در زمینه نویسندگی که خیلی جدی توصیه میشه به کسانی که علاقه یا قصد نویسندگی دارند. کتاب چهارده سر فصل رو به عنوان لوازم نویسندگی معرفی می‌کنه. از جمله انگیزه ،نوشتن هدفمند بودن، اراده به نوشتن و.... متن کتاب جوری نوشته شده که تمامی مخاطبان و جذب میکنه و اصطلاحات رو با مثال‌هایی عالی توضیح میده. تمام متن پر از توصیه‌هایی است که برای هر مشتاق به نوشتنی می‌تونه راه گشا باشه. در خلال مطالعه‌ی کتاب گاه توصیفات نابی به کار برده میشه که نشان از تبحر بالای نویسنده است که حتی در متن تخصصی هم میشه هنرنمایی کرد.
در تمام لحظات مطالعه میشد این رو حس کرد که سر کلاس استادی سختگیر و دلسوز نشستم و از هر دقیقه اش سود می‌برم. 
این کتاب جلد دومی هم داره به نام براعت استهلال که ان شا الله اون رو هم در پستی معرفی خواهم کرد.
        

          نادر ابراهیمی در این کتاب به ویژگی‌های درونی و شرایط محیطی که از دیدگاه خودش برای تبدیل شدن فرد به نویسنده متعهد و تاثیرگذار لازم است، اشاره کرده است.

انگیزه، هدف، اراده، احساس و عاطفه، جهان‌بینی و اعتقاد، شرایط محیطی مناسب، تسلط بر زبان، سیاسی‌اندیش بودن، صبوری، عشق، مطالعه عمومی، جماعت‌گرایی و خلوت‌گزینی و طبیعت‌گرایی عواملی هستند که از نظر ابراهیمی برای نویسندگی ضروری هستند.

نویسنده هریک از این عوامل را در فصلی مستقل توصیف و بررسی کرده و برای اثبات ضرورت آنها از رویکردها، رفتارها یا گفته‌های نویسندگان بزرگ ایرانی و خارجی مثال آورده است.

تاکید ابراهیمی بر اکتسابی بودن مهارت نویسندگی و رعایت اصول اخلاقی و پیگیری اهداف انسانی در نویسندگی در این کتاب شایان توجه است.

این کتاب را شاید نتوان جزو کتاب‌های آموزش نویسندگی محسوب کرد ولی به دلیل روشن کردن برخی زوایای پنهان دنیای نویسندگی، خواندن آن احتمالاً برای علاقه‌مندان به نویسندگی سودمند خواهد بود.