یادداشت فاطمه‌السادات شه‌روش

        بر خلاف نثر نادر ابراهیمی که در داستان هایش‌به دلم نمیچسبد این کتاب بسیار جذاب و دلنشین بود. اسمش هست لوازم نویسندگی ولی در مواقع شاید لوازم آدم بودن نام بهتری برای آن بود. نویسنده در این کتاب خیلی کم به تکنیک های نویسندگی میپردازد بلکه تمرکز وی بیشتر بر روی‌ شخصیت نویسنده و باید ها و نبایدهای فکری و ذهنی و عملی یک فرد برای نویسنده خوب شدن است. مثلا در بخشی به موضوع خلوت گزینی  مطلق نویسندگان اشاره کرده و آن را به سبب جدایی از مردم و آشنا نبودن با دغدغه هایشان تقبیح میکند.