ای ماه درخشان! تو همواره یاورم بودی و پشت و پناهم. در همه ی مشکلات و تنگناها و مصیبت ها. بعد از تو زندگی،طراوت ندارد،روح ندارد،معنا ندارد. اما به یقین فردا با هم و کنار هم خواهیم بود. منشأ شکیب و منتهای شکوایم خداست در همه ی این مصیبت ها و تنگناها و تشنگی ها.

و حسین حسرت بار زمزمه می‌کند: آنها که دوستشان می داشتم رفتند، و من مانده ام میان آنان که دوستشان نمی دارم.

یک مرد اگر به خاک می افتد، برمی‌خیزد بجای او صد مرد. این است که کاروان نمی ماند.

خیال نکنید آگاهی با عمل همدم است! انسان بخاطر تعصب ها،هوس ها و حسادت هایش در عین حال که آگاهی دارد،علمش را زیر پا میگذارد.

زیان اگر همه ی سود آدم از دنیاست جدال خلق چرا بر سر زیاد و کم است اگر به ملک رسیدی جفت مکن به کسی که آنچه کاخ تو را خاک می‌کند ستم است