اینکه توی یک کتاب کار تشکیلاتی،  مقدمه ای بر خودشناسی و خودسازی باشد را تحسین میکنم.
گاهی اوقات یک کار تشکیلاتی، تنها بهانه ای  است برای توسعه ابعاد شخصی! 
پس چرا باید یک کار تشکیلاتی درست و حسابی را از بچه مدرسه ای ها دریغ کرد؟!
        

          اول ها که تشکیلات را نمی‌شناختم پذیرشش برایم سخت بود انگار آن رگ ایرانی که گروه پسند نیست باد کرده بود مدام در سرم می‌چرخید که حوصله داری ها همان نظام استبدادی قشنگ تر جلو میرود چه نیازی به این همه دردسر است؟ پذیرش مفاهیم جدید زمان میبرد تا وقتی آن را تجربه کردی یا از دور دیدی تازه متوجه شوی که پازل این شکلی قشنگ تر کامل می‌شود
تشکیلات های ناموفق زیادند و علت شکوه نیمه کاره آنان فقط و فقط ندانستن و به طبع عمل به آن است! خب از مجموعه ای که هیچ چیز از کارگروهی نمی‌داند و فقط در سرش است که طبق بقا ادامه دهد چ توقعی است؟!
آنها چه میدانند که مشارکت همگانی و آپدیت کردن قوانین چیست اصلا طبل تو خالی بودن برچسب همگانی شده است
کاش قبل از اقدام برای زدن هر تشکیلاتی فقط یک کتاب با این موضوع مطالعه می‌کردند تا شاید جبرانی باشد بر خسارت مدرسه هایمان که کارگروهی را نه آموزش دادند و نه اجرا کردند 
خط به خط این کتاب ساعت ها مجموعه ها را جلو میندازد اما کیست که خریدار باشد؟
        

          عرصه کارهای فرهنگی و جامعه سازی و اصلاح دیگران، عرصهٔ کار در عالم ظاهر نیست...
        

          علامه طباطبائی:
در منطق اسلام پایه همه کارها پیروی از حق و تحصیل اجر و مزد الهی و رضای خداوند است و تمام اغراض دیگر فقط مقدمه‌ای بر این غرض می باشد و تحصیل رضای الهی همان حرکت به سوی توحید و بریدن از هر چیزی جز خداوند و اخلاص برای اوست که باید همه اهداف مادی و معنوی در راستای آن باشد