بریده‌های کتاب و من دوستت دارم

تو پرسيدى : پس ستاره ها چى هستند؟و من گفتم آنها سوراخ هايى هستند براى اينكه نور بتواند بتابد به تو، بعد گفتم چشم هاى تو هم براى من همين طورند سوراخهاى كوچكى كه نور از آنهﺎ بيرون مﻰتابد🩷

Maybe everyone feels that way about their hometown: the place we're from never apologizes, never admits that it was wrong about us. It just sits there, at the end of the motorway, whispering: "You might be all rich and powerful now. And maybe you do come home with expensive watches and fancy clothes. But you can't fool me, because I know who you really are. You're just a scared little boy. ترجمه: شاید همه آدم‌ها همین حس رو به شهر زادگاهشون دارن: مکانی که هیچ‌وقت ازمون معذرت نمیخواد، هیچ‌وقت قبول نمیکنه که دربارمون اشتباه می‌کرده. فقط همون‌جا، کنار جاده می‌شینه و آروم میگه: تو ممکنه الان خیلی قدرت‌مند و پول دار باشی. ممکنه با ساعتای گرون‌قیمت و لباسای آن‌چنانی بیای خونه ولی نمیتونی منو گول بزنی. چون من میدونم تو واقعاً کی هستی. تو پسر کوچولویی هستی که ترسیده.

اما هیچ چیزی واقعا با ارزش نیست. فقط هر چیزی را بسته به توقعی که از آن می رود قیمتی دارد. تنها چیز واقعا ارزشمند روی زمین زمان است. یک ثانیه همیشه یک ثانیه خواهد بود.

Happiness is for children and animals, it doesn't have any biological function. Happy people don't create anything, their world is one without art and music and skyscrapers, without discoveries and innovations. All leaders, all of your heroes, they've been obsessed. Happy people don't get obsessed, they don't devote their lives to curing illnesses or making planes take off. The happy leave nothing behind. They live for the sake of living, they're only on earth as consumers. Not me. ترجمه: شادی برای بچه‌ها و حیواناته، هیچ کارکرد زیستی دیگه‌ای نداره. آدم‌های شاد هیچ چیزی رو اختراع نمیکنن؛ دنیای اونا بدون هنر و موسیقی و آسمان‌خراش، بدون کشف‌‌ها و نوآوری‌ها است. همه رهبران، همه کسایی که قهرمانای تو هستن، دیوونه یه چیزی بودن. آدم‌های شاد دیوونه چیزی نمیشن، اونا زندگیشون رو وقف درمان بیماری‌ها یا پرواز کردن هواپیماها نمیکنن. آدم‌های شاد هیچ چیزی از خودشون به جا نمیذارن. اونا فقط زندگی میکنن که زندگی کرده باشن، فقط به عنوان مصرف‌کننده روی زمینن. من این جوری نیستم.

در نقطه‌ای از زمان، تو از آن من بودی؛ پسر من.

تو آدمی هستی که همیشه می تواند با همه چیز خوشحال شود.نمی دانی این چه موهبتی است.

A second is always a second; that's the one definitive value we have on earth. Everyone is always negotiating, all of the time. You're doing the deal of your life, everyday. This was mine. ترجمه: یک ثانیه همیشه یک ثانیه است؛ این تنها چیز باارزش واقعیه که ما روی زمین داریم. هر لحظه، همه ما در حال تجارت هستیم. تو هر روز داری زندگیت رو معامله میکنی و این (معامله زندگی) برای من بود.

<<ما عزادار چه هستیم؟>> <<زمان.>>

-من ترسیده‌ام + نه تو نترسیده‌ای. تو داری عزاداری می‌کنی‌.هیچ کس به شما انسان ها نمی‌گوید که حس غم و ترس، همزاد و همسان هستند. -ما عزادار چه هستیم؟ +زمان

زندگی چیز منصفانه‌ای نیست :)

خوشحالی فقط مال بچه‌هاست و حیوانات.

"مردمِ شادمان خود را درگیر چیزی نمی‌کنند، زندگی‌شان را وقف درمان بیماری‌ها یا پرواز دادن هواپیماها نمی‌کنند. آدم‌های خوشحال چیزی از خودشان باقی نمی‌گذارند. به‌خاطر خود زندگی، زندگی می‌کنند"

تو آدمی هستی که همیشه می‌تواند خوشحال باشد و خودت نمی‌دانی این چه نعمت بزرگی‌ست.

تیر من در مورد تو به خطا رفت. می‌خواستم تو را خشن و بی‌رحم بار بیاورم، اما تو مهربان از کار درآمدی.

شاید همه چنین احساسی درباره شهرشان داشته باشند که زادگاه آدم جایی است که نه می‌توان از آن گریخت و نه می‌توان به آنجا بازگشت. چون دیگر خانه تو آنجا نیست. نمی‌توان با آنجا به صلح رسید، نه با خیابان ها و نه با آجرهایش. اما با آدم‌هایش چرا. شاید آن‌وقت خودمان را به‌خاطر هرچه که فکر می‌کردیم خواهیم شد و نشدیم، ببخشیم‌.

آدم های خوشحال چیزی از خودشان باقی نمی گذارند. به خاطر خودِ زندگی، زندگی می کنند.

خیلی وحشتناک است که بخواهی قبول کنی همیشه آن آدمی نبودی که فکر میکردی هستی.

...شما آدم‌ها همیشه فکر می‌کنید حاضرید جان و زندگی‌تان را بدهید اما فقط تا وقتی‌که درک کنید این کار دقیقا یعنی چه. تو همواره به میراثت فکر می‌کنی، نه؟ نمی‌توانی تحمل کنی که بمیری و فراموش شوی.

انسان‌های شاد چیزی خلق نمی‌کنند. دنیای آن‌ها دنیایی است خالی از هنر، موسیقی و آسمانخراش. دنیایی تهی از کشف و ابداع. تمام رهبران و پیشگامان، تمام قهرمانان، همه ذهنی گرفتار داشته‌اند. مردمِ شادمان خود را درگیر چیزی نمی‌کنند، زندگی‌شان را وقف درمان بیماری‌ها یا پرواز دادن هواپیماها نمی‌کنند..

من اینجا به دنیا آمده ام، اما هیچ وقت به این موضوع عادت نکردم. من و هلسینگبوری هیچ‌گاه با هم به تفاهم نمی‌رسیم. شاید حس همه نسبت به زادگاهشان همین باشد. شهر ما هیچ‌وقت معذرت نمی‌خواهد، و هیچ‌گاه نمی‌پذیرد که بین ما مشکلی هست.