بریده‌های کتاب اسکار و خانم صورتی

هر چی پیرتر می‌شیم میل بیشتری برای زندگی‌کردن نشون می‌دیم؛اما تو صد سالگی، وقتی که دیگه نمی‌تونیم از جامون تکون بخوریم بیشتر از عقلمون استفاده می‌کنیم.

عشقِ اول خیلی آسیب‌پذیره، ناپایداره؛ اما باید بجنگی تا حفظش کنی، اگه واقعا می‌خواهیش.

جذاب‌ترین سوال‌ها، سوال باقی می‌مونند؛ اونا مثل یه راز می‌مونند! برای هر جوابی ما باید یه "شاید" اولش بگیم؛ فقط سوال‌های بی‌مزه هستند که جواب‌های مشخصی دارند.

_حق داری اسکار! فکر می‌کنم ماها درباره‌ی زندگی هم همین اشتباه رو می‌کنیم؛ فراموش می‌کنیم که زندگی شکننده و ظریف و زودگذره؛ همه جوری وانمود می‌کنیم که انگار نَمردنی هستیم.

زندگی یک کادوی بامزه‌ست؛ اولش زیادی تحویلش می‌گیریم فکر می‌کنیم زندگیِ ابدی رو به دست آوردیم؛ بعد ارزشش رو از دست می‌ده و اون رو مزخرف و کوتاه می‌بینیم؛ تقریبا می‌خوایم بندازیمش دور! آخرش می‌فهمیم که نه یه کادو بلکه فقط یه امانته و تلاش می‌کنیم اون‌طور که شایستشه باهاش رفتار کنیم.

هر روز طوری به دنیا نگاه کنید که انگار اولین باره.

جذاب‌ترین سؤال‌ها، سؤال باقی می‌مونند؛ اونا مثل یه راز می‌مونند! برای هر جوابی ما باید یه "شاید" اولش بگیم؛ فقط سؤال‌های بی‌مزه هستند که جواب‌های مشخصی دارند.

مردم از ناشناخته‌ها خوششون نمیاد چون از ناشناخته‌ها می‌ترسن؛اما دقیقا همینه! ناشناخته‌ها چی‌اند؟! بهت توصيه می‌کنم اسکار نترس و اطمینان داشته باش!

برای زندگی راه‌حلی وجود نداره مگر زندگی‌کردن.